مهرداد اکبریان در گفتگو با فولادبان درباره تعیین عوارض صادراتی برای مواد خام و نیمه خام معدنی و تاثیر آن بر زنجیره فولاد، اظهارداشت: عوارض، ابزاری در دست دولت‌ها است که بتوانند شرایط را در کوتاه مدت مدیریت کنند.
وی با بیان اینکه هیچ کشوری برای محصولات صادراتی خود برنامه‌های بلندمدت جهت اخذ عوارض تدوین نمی‌کند، در عین حال گفت: اینکه عوارض به مجلس کشیده و تبدیل به قانون می‌شود و دوستان مجلسی از عوارض‌های پایدار به عنوان منابع درآمدی کشور صحبت می‌کنند، روش‌های درستی برای تنظیم بازار نیست.
رئیس انجمن سنگ آهن ایران با اشاره به اینکه مسئولیت تعیین اخذ عوارض معمولا دست وزارتخانه‌هاست، افزود: وزارتخانه‌ها هم به فراخور شرایط، بخشنامه‌های 1 ماهه، فصلی و سالیانه می‌گذارند به طوری که ظرف 3 ماه یا 6 ماه یا 9 ماه آنها را تغییر می‌دهند.
وی در ادامه تصریح کرد: هر فعال اقتصادی که ظرف دو تا سه سال گذشته شروع به کار کرده و مجبور به خرید ماشین آلات و تجهیز کارگاه با دلارهای نزدیک به 30 هزار تومان شده است، وضعیت خوبی ندارد و حاشیه سود کمی دارد.
اکبریان با بیان اینکه فقط معادنی می‌توانند در این رقابت، گوی سبقت را به نفع خود داشته باشند که معادن قدیمی و بزرگی باشند و سرمایه‌گذاری‌های خود را قبلا با دلارهای 1 هزار ، 2 هزار یا 7 هزار تومانی انجام داده اند، خاطرنشان کرد: اکنون در این شرایط متاسفانه معدن کاری مخصوصا در ابعاد کوچک، خیلی سرمایه گذاری به صرفه‌ای نیست. به همین دلیل، سرمایه‌ها در بخش معدن جذب نمی‌شوند.
وی همچنین با تاکید بر اینکه باید تسهیلاتی در بخش صادرات در نظر گرفته شود، اظهارداشت: در حاصر حاضر مصرف سرانه فولاد کشور زیر 150 کیلوگرم است، یعنی اگر ما بیش از 80 میلیون جمعیت داشته باشیم، 12 یا 13 یا 14 میلیون تن بیشتر مصرف نداریم. به عبارت دیگر، حداقل بیش از 2 برابر تولید واقعی تولید نداریم که 3 یا 4 برابر در کشور ظرفیت سازی می‌شود.
وی عنوان کرد: اگر بازار فولاد درست نشود، متاسفانه همه تصمیماتی که گرفته شده است، منجر به خسارت خواهد شد، ضمن اینکه بازار جهانی، بازار سیالی است که رقابت در آن از سال و ماه به هفته و روز رسیده است که کار کلان باید در این قضیه انجام شود.
