کامران وکیل در گفتگو با فولادبان درباره تحقق تولید ۵۵ میلیون تن فولاد تا سال ۱۴۰۴ اظهارداشت: مبنای تولید 55 میلیون تن فولاد در برنامه‌های توسعه کشور مشخص نیست برچه اساس ، کدام ظرفیت سنجی تعیین شده و شیوه محاسبه آن معلوم نیست بر مبنای چه تحقیق یا فعالیت آماری اعلام شده است.
وی با بیان اینکه تولید فولاد فقط به داشتن سنگ آهن و تجهیزات مرتبط نیست، گفت: تولید فولاد علاوه بر تامین ماده اولیه به جاده، زیر ساخت ، صنایع تبدیلی ، آب ، برق و انرژی نیاز دارد.
این فعال معدنی با اشاره به اینکه هر تن فولاد تولیدی 200 متر مکعب آب مصرف می‌کند، افزود: اگر تولید 55 میلیون تن فولاد را ضربدر 200 مترمکعب آب کنیم، رقمی حدود 11 میلیارد متر مکعب مصرف خواهد کرد که از بارندگی هایی سالانه کل کشور بیشتر است.
وکیل، فرونشست دشت‌ها، خشک شدن دریاچه ها و ازدیاد برداشت از ظرفیت آبی کشور در مناطق آبی را علت مصرف بی رویه منابع آبی در کشور عنوان و تصریح کرد: در این شرایط اغلب فولادسازان کشور در مناطق مرکزی و خشک کشور احداث شده اند که بی‌آبی مضاعفی را در مناطق مرکزی از جمه اصفهان، بختگان شیراز، کارون اهواز و یزد تحمیل کرده است.
وی با انتقاد شدید از جای‌گیری صنایع در مناطق خشک، مطرح کرد: صنایعی مانند فولاد که باید جای‌شان در کنار دریا باشد، در مناطق مرکزی جای گرفته اند در حالی که بیش از 90 درصد فولادسازان جهان در کنار دریا و 10 درصد بقیه فولادسازان در دیگر مناطق فعالیت دارند.
دبیر اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات معدنی ایران گفت: در کشوری که صنایع فولادی خود را در مناطق خشک ایجاد و احداث می کند، طبیعتا ظرفیت سنجی تولید صنعت فولاد این کشور نیز همانند همین شرایط است و نمی تواند مطابق محاسبات واقعی باشد و بدون کارشناسی و برنامه ریزی این رقم اعلام شده است.
وکیل در پایان به ساخت و احداث انبوه کارخانه های متعدد در 40 سال اخیر برای صنایع مختلف اشاره کرد و اظهارداشت: در حال حاضر تب ساخت واحدهای فولادی داغ شده است اما پیش از احداث صنایع فولادی، کارخانه های متعددی برای سیمان ، کاشی و سرامیک و حتی فرش ماشینی ایجاد شد که با خوابیدن تب احداث این صنایع و تغییر شرایط آن، مشاهده می‌کنید صدها کارخانه صنایع مختلف در مسیر شیراز و اصفهان بلا استفاده مانده و به خواب رفته و گویی قرار است همین بلا هم برسر صنعت فولاد بیاید.
