به گزارش پایگاه خبری فولادبان، احتمالاً هیدروژن و بازیافت نقش اساسی در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از تولید فولاد دارند. فولاد حدود 7 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای ساخته دست بشر در هر سال را تولید می‌کند و یکی از آلاینده‌ترین صنایع جهان است.
تعهدات خالص صفر دولت‌ها و شرکت‌ها، صنعت فولاد را وادار می‌کند تا انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را تا سال 2050 صفر کند. تلاش‌ها برای کربن‌زدایی تولید فولاد مورد هدف چین، ژاپن، کره و اتحادیه اروپا است.
ترکیبی از کاهش هزینه‌های هیدروژن، انرژی پاک ارزان و افزایش بازیافت می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای را به صفر خالص کاهش دهد، حتی در حالی که تولید کل افزایش می‌یابد.
تا سال 2050، هیدروژن سبز می‌تواند ارزان‌ترین روش تولید فولاد باشد و 31 درصد از بازار را به خود اختصاص دهد. 45 درصد دیگر می‌تواند از مواد بازیافتی و بقیه از ترکیبی از نیروگاه‌های قدیمی‌تر زغال‌سنگ مجهز به سیستم‌های جذب کربن و فرآیندهای نوآورانه با استفاده از برق برای پالایش سنگ‌آهن به آهن و فولاد باشد.
این یک تغییر چشمگیر در نوع کوره‌ها و سوخت‌های مورد استفاده برای تولید فولاد خواهد بود. امروزه حدود 70 درصد فولاد در کوره‌های بلند زغال‌سنگ تولید می‌شود و 25 درصد آن از ضایعات در کوره‌های الکتریکی و 5 درصد آن در فرآیند جدیدتر، معمولاً با سوخت گاز طبیعی به نام آهن اسفنجی یا آهن احیا شده مستقیم تولید می‌شود. تولید کوره بلند در این سناریو به 18 درصد ظرفیت کاهش می‌یابد.
جولیا آتوود، رئیس مواد پایدار در BNEF و نویسنده اصلی این گزارش می‌گوید: صنعت فولاد نمی‌تواند منتظر بماند تا دهه 2040 انتقال خود را آغاز کند. ده سال آینده می‌تواند شاهد افزایش گسترده ظرفیت فولاد برای پاسخگویی به تقاضا در اقتصادهای در حال رشد مانند هند باشد.
تولید فولاد سبز از هیدروژن و کوره‌های برقی به مقادیر زیادی انرژی پاک و تغییر به گریدهای بالاتر سنگ‌آهن نیاز دارد. این می‌تواند محل تولید بیشتر فولاد را تغییر دهد یا صنعت معدن را متزلزل کند. روسیه و برزیل هر دو به ذخایر سنگ‌آهن با کیفیت بالا دسترسی دارند. علاوه بر این، بر اساس تحقیقات BloombergNEF، انتظار می‌رود برزیل تا سال 2030 یکی از کمترین هزینه‌ها را برای تولید هیدروژن داشته باشد. آفریقای جنوبی و هند دارای ذخایر خوب سنگ‌آهن و پتانسیل تولید مقدار زیادی انرژی پاک ارزان قیمت هستند. با این حال، استرالیا، بزرگ‌ترین تولیدکننده سنگ‌آهن جهان، در حال حاضر سنگ‌های با عیار پایین‌تری تولید می‌کند و اگر در تجهیزات ارتقای محصول خود سرمایه‌گذاری نکند، می‌تواند جایگاه شماره یک خود را در زنجیره تأمین از دست بدهد.
چین به ایفای نقش محوری ادامه خواهد داد. در حال حاضر 57 درصد از ظرفیت فولادسازی جهان را چین در خود جای داده است و مسیر آن به سمت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مسیر را برای صنعت به عنوان یک کل تعیین می‌کند. صنعت فولاد چین قصد دارد قبل از اتخاذ فناوری‌های اولیه مانند جذب هیدروژن و کربن، ابتدا بر افزایش بازیافت و بهره‌وری انرژی تمرکز کند.
Kobad Bhavnagri، رئیس بخش کربن‌زدایی صنعتی در BNEF گفت: صنعت جهانی فولاد آماده است تا یک چرخش عظیم از زغال‌سنگ به هیدروژن را آغاز کند. هیدروژن سبز هم ارزان‌ترین و هم کاربردی‌ترین راه برای ساخت فولاد سبز است. این انتقال هم باعث اختلال بزرگ و هم فرصت بزرگ خواهد شد.
BloombergNEF تخمین می‌زند که ظرفیت جدید تمیز و مقاوم‌سازی برای آلایندگی کمتر، 278 میلیارد دلار اضافی برای صنعت فولاد در مقایسه با رشد ظرفیت معمول کسب‌وکار هزینه خواهد داشت. این رقم نسبتاً متوسطی است، در مقایسه با 172 تریلیون دلاری که توسط BNEF برای کربن‌زدایی بخش انرژی جهانی برآورد شده است. بیشتر هزینه‌های تولید فولاد سبز به جای هزینه‌های سرمایه‌ای ناشی از عملیات است؛ بنابراین کاهش هزینه هیدروژن سبز بسیار مهم است و BNEF تخمین می‌زند که این میزان تا سال 2050 باید بیش از 80 درصد کاهش یابد و در اکثر نقاط جهان به کمتر از 1 دلار در کیلوگرم برسد. بازیافت سبز نیز راه‌حلی مقرون به صرفه و فوری است.
