میلگرد بستر آویژه
شرکت فراسازان آویژه از سال 1389 با هدف ارائه محصولات فنی ایمن، استاندارد و مقرون به صرفه در زمینه تسلیح و مقاوم سازی دیوارهای ساختمانی در برابر زلزله به بازار عرضه نموده است. این شرکت با اخذ گواهینامه فنی از مرکز تحقیقات راه مسکن و شهرسازی، به توسعه فناوری در صنعت ساختمان پاسخ داده و محصولات خود را با کیفیتی برتر مطابق با استاندارد های بین المللی به بازار عرضه کرده است.
میلگرد بستر، به عنوان یک المان فولادی در مقاوم سازی دیوارها در برابر نیروهای جانبی، به ویژه زلزله و باد، نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند. استفاده از این نوع میلگرد در آیین نامه های معتبر بین المللی و ضوابط ملی مورد تأکید قرار گرفته است به منظور بهبود کیفیت ساختمان ها.
تعریف میلگرد بستر به عنوان خرپایی متشکل از میلگرد عرضی است که به صورت نردبانی یا زیگزاگ به دو میلگرد طولی مستقیم آجدار جوش شده و در درزهای افقی بین واحد های بنایی نصب می‌شود. این میلگرد بستر می تواند یک میلگرد آجدار منفرد باشد یا به صورت دو مفتول ساده یا آج دار، توسط یک مفتول میانی، به یکدیگر متصل شود. در صورت وجود مفتول میانی به شکل زیگزاگ، آن را میلگرد بستر سرپایی و اگر به شکل قائم بر مفتول های طولی باشد، با عنوان میلگرد بستر نردبانی نامیده می شود.
استفاده از میلگرد بستر خرپایی با سختی بالاتر نسبت به میلگرد بستر نردبانی، این محصول را به عنوان یکی از روش های برتر مقاوم سازی ساختمان ها در برابر نیروهای جانبی، به ویژه زلزله و باد، تبدیل کرده است. این میلگرد بستر باید به شکل کامل در داخل ملات بستر مدفون شود تا از طریق ملات، پیوستگی مناسب بین میلگرد بستر و واحد بنایی برقرار گردد.
نحوه اجرای میلگرد بستر در دیوار
در فرآیند تولید میلگرد بستر، از یک جفت مفتول فولادی آجدار با ضخامت 4 میلی متر و طول 3 متر استفاده می شود. این میلگرد بستر دارای مفتول های عرضی نردبانی و خرپایی است که به بلوک ها متصل می شوند. در مناطق لرزه خیز، توصیه می شود از مفتول عرض خرپایی با ارتفاع 3 سانتی متر استفاده شود.
انتخاب عرض میلگرد بستر باید با انتخاب عرض بلوک هماهنگ شود. بر اساس ضوابط 729 سازمان برنامه و بودجه کشور، عرض میلگرد بستر برای بلوک های 10، 15، و 20 سانتی متر به ترتیب باید 5.5، 11، و 15 سانتی متر باشد. این انتخاب به منظور سهولت قرار دادن میلگرد بستر و فراهم کردن پوشش لازم است.
فواصل اجرایی میلگرد های بستر در ارتفاع دیوار باید مطابق با ضوابط 729 سازمان برنامه و بودجه کشور حداکثر 45 سانتی‌متر باشد و یک ردیف در میان رج ها قرار گیرد. در صورتی که طول دیوار بیشتر از طول میلگرد بستر باشد، از همپوشانی 2 میلگرد بستر با حداقل طول 75 برابر قطر مفتول استفاده می شود.
مفتول های فولادی آجدار اطمینان از چسبندگی ملات و فولاد را فراهم می کنند. میلگرد بستر باید از نوع گالوانیزه باشد تا مقاومت مناسبی در برابر رطوبت و زنگ زدگی داشته باشد. پوشش میلگرد بستر توسط مناطق بستر تامین می شود و حداقل ضخامت آن باید 1 سانتی متر باشد، که در مواجهه با رطوبت یا هوای خاک به 1.5 سانتی متر افزایش می یابد.
اتصال میلگرد بستر به ستون ها و تکیه گاه ها با استفاده از گیر و قلاب صورت می گیرد. از روش های مختلف اتصال گیره به ستون، از جمله استفاده از پیچ و رولپلاک، جوش میسر، و استفاده از چسب اپوکسی در سوراخ های ستون استفاده می شود.
در کل، اجرای میلگرد بستر به سبک نا منظمی سطح بلوک ها را احاطه نموده و با توجه به استاندارد ها و ضوابط مربوطه، تأمین ایمنی و استحکام لازم را برای سازه فراهم می کند.
وال پست
روش اتصال دیوارها به کف و ستون به دو صورت شاخک گذاری و استفاده از وال پست (ویند پست) قابل انجام است. در روش شاخک گذاری، دیوار بدون تسلیحات به کف و ستون متصل شده و اتصال به ستون های کناری توسط شاخک های فولادی صورت می گیرد. این شاخک ها با فاصله معین در ارتفاع ستون نصب می شوند و میلگرد بستر نقش اصلی در اتصال دیوار به ستون ها را بازی می کند. با این حال، این روش ممکن است با مشکلاتی همچون کمانش شاخک ها و از دست رفتن تکیه گاه های جانبی دیوار روبرو شود.
در روش وال پست یا ویند پست، به منظور بهبود مقاومت خارج از صفحه دیوار در برابر باد، المان هایی در امتداد قائم استفاده می شود. این المان ها به نام وال پست یا ویند پست شناخته می شوند. وال پست معمولاً در دیوار های با طول و ارتفاع زیاد استفاده می شود. این المان ها باعث کاهش دهانه دیوار و افزایش مقاومت در برابر باد می‌شوند. اتصال تحتانی وال پست به تیر یا کف به صورت مفصلی یا گیردار انجام می‌شود، و اتصال فوقانی به تیر فوقانی یا سقف نیز توسط پیچ و سوراخ لوبیایی انجام می پذیرد.
هرچند وال پست مقاومت خارج از صفحه دیوار را افزایش می دهد، اما ممکن است باعث انتقال جابجایی نسبی طبقه به دیوار شود. همچنین، فاصله بین دو وال پست زیاد است که ممکن است باعث از دست رفتن انسجام دیوار و وال پست شود. بنابراین، در انتخاب بین این دو روش، نیاز به در نظر گرفتن مشخصه ها و نیازهای خاص پروژه و شرایط محلی وجود دارد.
نحوه اجرا میلگرد بستر
در اجرای میلگرد بستر برای ساخت دیوارهای بتنی با استفاده از جفت مفتول فولادی آجدار، مشخصات و مراحل متعددی در نظر گرفته می‌شوند. از آنجا که مناطق لرزه خیزی نیز در نظر گرفته شده‌اند، انتخاب میلگرد بستر با عرض خرپایی توصیه شده است. عرض میلگرد بستر نیز بر اساس عرض بلوک‌ها متغیر است و به گونه ای تعیین می‌شود که سهولت قرار دادن میلگرد در ملات و پوشش لازم فراهم گردد.
برای مطابقت با ضوابط 729 سازمان برنامه و بودجه کشور، فواصل اجرایی میلگردهای بستر در ارتفاع دیوار محدود شده و حداکثر فاصله میلگردها 45 سانتی‌متر و یک ردیف در میان رج‌ها می باشد. در صورتی که طول دیوار بیشتر از طول میلگرد بستر باشد، از همپوشانی 2 میلگرد بستر برای افزایش طول استفاده می‌شود.
اطمینان از چسبندگی ملات و فولاد با انتخاب مفتول‌های آجدار فولادی به عهده گرفته شده است. همچنین، میلگرد بستر باید از نوع گالوانیزه باشد تا در مقابل رطوبت و زنگ زدگی مقاومت داشته باشد. پوشش میلگرد بستر نیز توسط مناطق بستر فراهم می‌شود با حداقل ضخامت 1 سانتی‌متر، که در صورت قرار گرفتن در شرایط رطوبت یا هوای خاک، به 1.5 سانتی‌متر افزایش می‌یابد.
در فرآیند اجرای میلگرد بستر، چندین روش مختلف وجود دارد. یکی از روش‌ها، قرار دادن میلگرد بستر روی بلوک قبل از پخش ملات است. این روش اطمینان از پیوند ملات و مفتول در سطح بلوک‌ها را فراهم می‌کند. روش دیگر شامل لایه‌های نازک ملات است که به ترتیب بر روی رج قرار گرفته و میلگرد بستر در میانه ضخامت ملات قرار می‌گیرد.
در نهایت، اتصال میلگرد بستر به ستون‌ها و تکیه‌گاه‌ها از گیره و قلاب انجام می‌شود. انتخاب از انواع مختلف گیره به روش‌های معین و اطمینان از قرار گیری صحیح میلگرد بستر در ارتفاع دیوار، اجرای موثر و ایمن را تضمین می کند.
