به گزارش پایگاه خبری فولادبان، اخیراً اکونومیک دیلی، نشریه دولتی چین مقاله‌ای را در مصاحبه با مدیران ارشد صنعت فولاد و مقامات ارشد دولتی این کشور منتشر کرده و این استراتژی را برای صنعت فولاد در پنج سال آینده ترسیم کرده است.
در این مقاله به نقل از یکی از مشاوران مهم سرمایه‌گذاری و ساخت‌وساز چین، چن زیکی، معاون دبیرکل کمیته تخصصی آکادمیک شرکت مشاوره مهندسی بین‌المللی چین، در مورد واردات سنگ‌آهن چین، اشاره شده است و در ادامه به اهداف توسعه اشاره شده است:
در سال 2020، معادن خارجی چین تنها حدود 8 درصد از محصولات معدنی وارداتی را تشکیل می‌دادند (در مقایسه با رقم 60 درصد ژاپن). کنترل بر منابع سنگ‌آهن خارج از چین آشکارا ناکافی است و بیش از 80 درصد واردات از استرالیا و برزیل انجام می‌شود.
وزارت صنعت و فناوری اطلاعات چین جزئیات برنامه پنج‌ساله خود را برای کاهش شدید واردات سنگ‌آهن در ژانویه امسال اعلام کرد.
با این حال، با توجه به هزینه بالای تولید فولاد در چین و فقدان منابع سنگ‌آهن با کیفیت بالا، معدن‌کاران استرالیایی مدت‌ها در مورد هدف چین برای افزایش تولید سنگ‌آهن داخلی ابراز تردید کرده‌اند.
در پایان نوامبر، حتی گمانه‌زنی‌هایی در بازار وجود داشت که کارخانه‌های فولاد چینی کاهش تولید خود را در اوایل دسامبر کمتر خواهند کرد. یک گزارش توسط موسسه تحقیقاتی چینی MySteel اشاره کرد که از آنجایی که برخی کارخانه‌های فولاد چین در حال آماده‌سازی برای ازسرگیری ظرفیت تولید غیرفعال در ماه دسامبر هستند، قبل از آن موجودی سنگ‌آهن را تکمیل خواهند کرد.
درنتیجه، قیمت سنگ‌آهن به شدت افزایش یافته است و به نظر می‌رسد که آنها آماده پاسخگویی به نقطه عطف آینده تولید فولاد چین هستند. بر اساس داده‌های Fastmarkets، قیمت سنگ‌آهن معامله شده در بازار نقدی 6.8 درصد افزایش یافت و به 103.27 دلار آمریکا در هر تن رسید و معاملات آتی سنگ‌آهن سنگاپور نزدیک به 10 درصد افزایش یافت.
با این حال، بر اساس اطلاعات دقیق‌تر برنامه پنج‌ساله ارائه‌شده توسط گزارش اکونومیک دیلی تا سال 2025، نسبت خودکفایی سنگ‌آهن چین به 45 درصد خواهد رسید. راه دستیابی به این امر شامل انجام عملیات استخراج سنگ‌آهن در خارج از کشور، سرمایه‌گذاری، استخراج کارآمدتر معادن و استفاده بیشتر از ضایعات فلزی است.
درواقع، در سال‌های اخیر، چین به طور مداوم به دنبال راه‌هایی برای گسترش تولید سنگ‌آهن در خارج از کشور بوده است. به عنوان مثال، بررسی امکان ایجاد سرمایه‌گذاری مشترک با روسیه، میانمار، قزاقستان و مغولستان.
علاوه بر این، توسعه معادن جدید نیز یکی از گزینه‌های مهم است. شناخته‌شده‌ترین آنها معدن آهن سیماندو در گینه، غرب آفریقا است. این پروژه همیشه به عنوان بهترین گزینه برای چین برای کاهش وابستگی خود به استرالیا در نظر گرفته شده است، اما این پروژه خطرات زیادی نیز دارد. با توجه به اینکه چین از قبل در فرستادن کارگران به خارج از کشور در طول اپیدمی، همراه با کشف نوع ویروس کرونای Omicron در آفریقای جنوبی، مشکلاتی دارد، عدم قطعیت پروژه دوباره افزایش یافته است.
چن زیکی نیز در مصاحبه‌ای با اعتراف به ریسک بالایی که این پروژه دارد، خاطرنشان کرد: بیشتر منابع سنگ‌آهن با کیفیت بالا توسط کشورهای توسعه‌یافته تقسیم شده است. او گفت: «تنها چیزی که برای شرکت‌های چینی باقی می‌ماند، پروژه‌هایی با سطح اکتشاف پایین، شرایط بد منابع، مقیاس‌های بزرگ سرمایه‌گذاری، دوره‌های بازپرداخت طولانی، زیرساخت‌های قدیمی و ریسک‌های بالا است.»
این گزارش همچنین برنامه افزایش تولید سنگ‌آهن داخلی در چین را که قبلاً منتشر شده بود تأیید می‌کند، یعنی تولید کنسانتره سنگ‌آهن داخلی چین 100 میلیون تن در سال افزایش می‌یابد و تا پایان سال 2025 به 370 میلیون تن می‌رسد. برای دستیابی به این هدف، افزایش بازده 25 معدن سنگ‌آهن موجود و توسعه 28 منطقه جدید استخراج ملی برنامه‌ریزی‌شده است.
جیانگ شنگ‌چای، دبیرکل انجمن شرکت‌های معدنی متالورژی چین، گفت که محدودیت‌های سیاست و رویه‌های پیچیده صدور مجوز، ساخت پروژه‌های جدید معدنی در مقیاس بزرگ را کند می‌کند. وی گفت که از ژانویه تا سپتامبر سال جاری، سرمایه‌گذاری داخلی صنعت سنگ‌آهن چین 25 درصد افزایش یافته است، اما همچنان در سطح پایین تاریخی قرار دارد.
بر اساس این گزارش، مقامات کمیسیون توسعه و اصلاحات ملی چین با غول فولادی Baosteel برای هماهنگی بیشتر و رفع موانع سیاستی بر سر راه توسعه سنگ‌آهن داخلی همکاری می‌کنند.
در نوامبر 2021، استان هبی که از نظر منابع سنگ‌آهن غنی است، 16 پروژه سنگ‌آهن را تصویب کرد، اما اکثر آنها مصوبات زیست محیطی مربوط به پروژه‌های سنگ‌آهن هستند که قبلاً تأیید شده‌اند، نه پروژه‌های جدید.
رکن سوم طرح تأمین سنگ‌آهن چین، افزایش بازیافت ضایعات فولادی است.
در این گزارش به نقل از یک مقام ارشد موسسه برنامه‌ریزی و تحقیقات صنایع متالورژی آمده است: مجموع عرضه ضایعات فولادی از 230 میلیون تن در سال 2020 به 340 میلیون تن در سال 2025 افزایش می‌یابد که بالاتر از هدف قبلی 300 میلیون تنی بود.
در اواسط سال جاری، Australian Finance تجزیه و تحلیل عمیقی از صنعت سنگ‌آهن انجام داد. داده‌های موجودی فولاد چین بسیار چشمگیر است. در پایان سال 2021، ذخایر فولاد چین نزدیک به 12 میلیارد تن بود که سه برابر ایالات متحده بود. زمانی که میزان تجمع فولاد به مقدار مشخصی برسد، قراضه فولاد به ماده اولیه اصلی ذوب فولاد تبدیل خواهد شد. منابع فراوان فولاد قراضه چین، همراه با فولاد قراضه ارزان وارداتی از خارج، راه اصلی برای خلاص شدن از وابستگی بالای چین به سنگ‌آهن استرالیا خواهد بود.
چین به عنوان یک تولیدکننده بزرگ فولاد، وابستگی خود را به واردات سنگ‌آهن استرالیا از طریق سیاست‌هایی مانند کاهش تولید فولاد خام و فرآوری کوره قوس الکتریکی «خنثی از کربن» کاهش داده است تا از سرکوب سنگ‌آهن گران‌قیمت خلاص شود. با این حال، اجرای این سیاست هنوز به زمان نیاز دارد تا هضم شود. پیش‌بینی می‌شود در پنج سال آینده فولاد چین همچنان به سنگ‌آهن وارداتی از استرالیا متکی باشد، اما میزان وابستگی به همین نسبت کاهش خواهد یافت.
اگرچه برخی از مفسران و سرمایه‌گذاران در استرالیا تردید خود را در مورد توانایی چین برای کاهش وابستگی به سنگ‌آهن وارداتی ابراز کردند، اما اشاره کردند که وقتی روابط استرالیا و چین هیچ نشانه‌ای از بهبود نشان نمی‌دهد، دولت چین می‌خواهد از شر سنگ‌آهن استرالیا خلاص شود.
سال‌هاست که صنعت فولاد چین قادر به کنترل نوسان قیمت سنگ‌آهن نبوده است. در ماه می، قیمت جهانی سنگ‌آهن به رکورد 233 دلار در هر تن رسید.
با این حال، از آنجایی که شرکت‌های فولادی چین شروع به کاهش شدید ظرفیت تولید خود در اواسط سال 2021 کردند، قیمت سنگ‌آهن با 60 درصد کاهش به حدود 90 دلار در هر تن رسید.
لو تیجون، نایب رئیس انجمن آهن و فولاد چین، گفت که تنها راه‌حل مشکلات پیش روی صنعت فولاد چین، «تغییر واقعی» ترکیب منابع سنگ‌آهن است.
از سال گذشته، چین محدودیت‌ها یا تعرفه‌هایی را بر صادرات استرالیا به ارزش 20 میلیارد دلار استرالیا اعمال کرده است، اما صادرات سنگ‌آهن با خطر مواجه نشده است. چین نمی‌تواند منابع سنگ‌آهن با کیفیت بالا را برای صنایع عظیم تولید و ساخت‌وساز فولاد از سایر نقاط جهان پیدا کند.
با این حال، هنگامی که اوج صادرات سنگ‌آهن به پایان رسید، تأثیر اصطکاک تجاری چین و استرالیا آشکارتر شد. صادرات سنگ‌آهن استرالیا از اوج 19 میلیارد دلار استرالیا در جولای به 11.4 میلیارد دلار استرالیا در اکتبر کاهش یافت که 40 درصد کاهش داشت.
بر اساس گزارشی که هفته گذشته توسط دانشگاه فناوری سیدنی منتشر شد، کاهش قیمت سنگ‌آهن برای پوشاندن خسارت به تجارت استرالیا و چین دشوار خواهد بود. بر اساس گزارش موسسه روابط استرالیا و چین، از ژانویه تا سپتامبر 2021، صادرات 12 کالای تحت تأثیر 12.6 میلیارد دلار آمریکا (17.3 میلیارد دلار استرالیا) نسبت به سال 2019 کاهش یافته است. در مدت مشابه، تجارت چین و آمریکا 33 درصد افزایش یافته است.
اگرچه به دلیل افزایش سرسام‌آور قیمت جهانی انرژی، استرالیا می‌تواند برای جبران بخشی از کاهش صادرات سنگ‌آهن به صادرات زغال‌سنگ و گاز طبیعی تکیه کند، اما برای جبران کاهش 23 درصدی صادرات سنگ‌آهن کافی نیست. مازاد تجاری استرالیا در ماه اکتبر به 11.2 میلیارد دلار استرالیا کاهش یافت که 2.8 میلیارد دلار استرالیا کمتر از اوج ماه اوت است.
در بلندمدت، صادرات استرالیا با فشار نزولی بیشتری مواجه است که ممکن است تهدید خاصی برای رشد اقتصادی باشد.
