حسامالدین والی در گفتگو با فولادبان در رابطه با گران شدن قیمت محصولات فولادی گفت: کارخانههای ذوب کشور دپر ندارند چراکه مواد اولیه خود را به روز خریداری میکنند و محصولات خود را با قیمت روز میفروشند و بخش خصوصی این واحدهای تولیدی هم بخش زیادی از مواد اولیه خود را با قیمت بالا و از بازار آزاد تهیه میکنند.
وی با اشاره به افزایش هزینههای تولید تصریح کرد: هزینههایی مانند برق، دستمزد، بیمه کارکنان و همچنین، هزینه حمل و نقل نسبت به سالهای گذشته افزایش پیدا کرده است و به تولیدکنندگان فولاد تحمیل میشود. به همین دلیل، تولیدکنندگان ناچار هستند قیمت محصولات خود را با در نظر گرفتن قیمت مواد اولیه خود تهیه کنند؛ بنابراین، قیمتها افزایش پیدا میکند.
این کارشناس صنعت فولاد درباره نحوه تنظیم بازار تأکید کرد: برای تعادل در قیمتها و جلوگیری از افزایش قیمت ابتدا باید وضعیت حلقههای بالادستی زنجیره بهبود پیدا کند زیرا اگر عرضههای مواد اولیه مورد نیاز تولیدکنندگان در بورس کالا با قیمت مناسب صورت بگیرد، میتوان روی قیمتگذاری شمش و مقاطع طویل کنترل بیشتری داشت.
والی با تأکید بر گران بودن قیمتها در بورس کالا گفت: علت خریداری نشدن محصولات در بورس کالا، بالا بودن قیمتهاست و علاوه بر این، کم بودن ساخت و ساز و بالا رفتن قیمتها به دنبال افزایش قیمت نهادههای تولید باعث شده است تا تقاضای زیادی در بورس کالا نداشته باشیم چون این میزان قیمت برای خریداران به صرفه نیست.
وی افزود: خریداری با این قیمتها برای کسانی که پروژههای عمرانی اجرا میکنند، توجیه اقتصادی ندارد و به همین دلیل، همه مصرفکنندگان دست نگه داشتهاند و تا زمانی که وضعیت عرضهها در حلقه بالادست درست نشود وگندله، کنسانتره و آهن اسفنجی با قیمت بالا در بورس عرضه شود، این شرایط ادامه خواهد داشت و با دستور وضعیت بهبود پیدا نمیکند و تنها عرضه تمام زنجیره در بورس با نظارت شدید نجاتدهنده این بازار است.
این کارشناس صنعت فولاد تصریح کرد: در حال حاضر، برخی از شرکتها 69 الی 70 درصد قیمت شمش در سایت کدال، آهن اسفنجی میفروشند و خریداران آهن اسفنجی با در نظر گرفتن هزینههای حمل و تولید سود منطقی روی محصولات خود میکشند و شمش را با قیمت بالاتر به حلقه بعدی زنجیره میفروشند و نوردکاران هم محصولات خود را گران میکنند.
والی در پایان اضافه کرد: یکی از مشکلاتی که تولیدکنندگان فولاد و محصولات فولادی با آن درگیر هستند، قطعی برق است و این مسئله کسانی را که مواد اولیه تهیه کردهاند، به سطوح آورده است. آهن اسفنجی در فضای باز ممکن است اکسید شود و خطر آتشسوزی نیز دارد و بخشی از کیفیت خود را از دست میدهد. از طرف دیگر، کسانی که قراضه خریداری کردهاند، نمیتوانند حساب مالی خود را با فروشندگان تسویه کنند و قیمت فروآلیاژها هم به طور چشمگیری افزایش داشته و به کارخانههای تولید فولاد فشار میآورد که همه این مسائل منجر به تعطیلی کارخانهها و در نهایت، افزایش قیمتها خواهد شد.