انوش رحام در گفتگو با فولادبان افزود: با افزایش تولید صنایع لوازم‌خانگی نیاز این بخش به مصرف ورق فولادی افزایش یافت و با جهش تولید داخلی، قطعه‌سازان، خودروسازان و صنایع لوازم‌خانگی نیاز بیشتری به ورق فولادی پیدا کردند که البته اقدام خوب و قابل تحسینی به شمار می‌رود زیرا تا پیش از این، عمده لوازم‌خانگی به کشور وارد می‌شد.
وی ادامه داد: نه تنها در ایران بلکه در کل دنیا، صنایع با مشکل کمبود ورق فولادی در سطح جهانی مواجه هستند زیرا اغلب کشورهای تولیدکننده ورق فولادی، ظرفیت تولید خود را برای صنایع داخلی می‌گذارند و اگر مازادی داشته باشند صادر می‌کنند که همین مسئله موجب شده افزایش قیمت واردات ورق فولادی در مقایسه با قیمت ورق تولید داخل شده است.
دبیر سندیکای لوله و پروفیل ایران تصریح کرد: راهکار وزارت صمت برای قیمت‌گذاری بر مبنای چندگانگی قیمت‌ها و مخرج معادله این قیمت‌هاست در حالی که به نظر می‌رسد بهترین روش برای قیمت‌گذاری، مخرج معادله بر اساس قیمت تمام‌شده باشد زیرا این روش در تمام دنیا جواب داده و مبنای قیمت‌گذاری کالاها است.
رحام افزود: در کشور ما متاسفانه قیمت ورق با قیمت مازاد تولید داخل کشورهای صادرکننده که دلار است، محاسبه می شود که همین امر موجب افزایش قیمت ورق مورد استفاده در صنایع تکمیلی از جمله صنعت لوله و پروفیل و لوازم‌خانگی افزایش شده است.
وی ادامه داد: یکی دیگر از دلایل افزایش قیمت ورق فولادی حتی در صنایع داخلی این است که این صنایع برای اینکه مشمول قراردادهای ضد دامپینگ نشوند مجبورند قیمت وارداتی را بالاتر بدهند و از آنجا که محصول ورق در تمام کشورها برای مصرف داخلی اولویت‌گذاری شده است، اصولا ورق داخلی در تعیین قیمت نقش دارد.
این فعال صنعتی گفت: از طرف دیگر در کشور ما تولید محصولات فولادی و ورق در انحصار یک تولیدکننده است، اقتصاددانان و کارشناسان شورای رقابت معتقدند کالایی که در تولید آن انحصار وجود دارد نباید به بورس کالا برود زیرا عرضه در بورس کالا به دلیل افزایش تقاضا موجب رشد چشمگیر قیمت‌ها خواهد شد.
رحام تصریح کرد: به نظر می‌رسد عرضه این کالاها و محصولات باید به‌صورت هدفمند و نقطه به نقطه باشد تا تولیدکنندگان واقعی از ورق فولادی بهره‌مند شوند و محصول را پردازش و تولید کنند.
وی گفت: صنایع لوله و پروفیل و لوازم‌خانگی و البته خودرو از جمله صنایع تکمیلی هستند که بیشترین تقاضا را برای ورق فولادی دارند.
