مصطفی عبدالهی در گفتگو با فولادبان در رابطه با مصوبه اخیر بورس کالا درباره قیمت‌گذاری شمش و مقاطع طویل گفت: این سیاست، سیاستی است که اگر کالای شرکتی به فروش نرسید، قیمت محصولات آن شرکت پایین می‌آید و اگر محصولی تقاضای بیشتری داشت، قیمت بالاتری برای فروش در نظر بگیرد. به اعتقاد ما این سیاست ضرر نوردکاران را جبران نمی‌کند زیرا در کل سطح قیمت‌ها بالاست.
وی در ادامه تصریح کرد: اگر سطح قیمت شمش و محصولات نهایی زنجیره بالاتر از سطح قیمت‌های جهانی باشد، خریداری نخواهند داشت چراکه از یک طرف پروژه‌های عمرانی کاهش یافته است و از طرف دیگر، تنها راه فعال شدن واحدهای تولیدی نورد ما بحث صادرات است.
عضو هیئت مدیره انجمن نوردکاران فولادی ایران با اشاره به اینکه خریداران خارجی برای معامله با ایران ریسک معامله را می‌پذیرد، تأکید کرد: پرداخت دلار توسط صرافان به جای بانک‌ها ریسک‌هایی برای فروشنده و خریدار دارد که قاعدتاً خریدار به دنبال قیمتی زیر نرخ‌های جهانی است بنابراین، بحث دامنه نوسان بی‌تأثیر نیست، اما سطح قیمت‌ها باید کمی پایین آورده شود.
عبدالهی افزود: ما انتظار داریم بورس کالا همکاری بیشتری با کل زنجیره داشته باشد؛ به نحوی که هم سنگ آهن، هم فولاد و هم محصولات فولادی را به طور یکسان ببیند که اگر این اتفاق بیفتد، بورس شفاف عمل خواهد کرد و تمام منافع زنجیره به صورت متناسب دیده خواهد شد.
وی درباره اثرگذاری روش تعیین قیمت شمش و محصولات فولادی روی بازار فولاد گفت: ما این روش قیمت‌گذاری را نه تأیید و نه تکذیب می‌کنیم، اما بهترین روش این است که در گزینه قیمت بالا و گردش پایین و یا عکس آن یعنی قیمت پایین و گردش بالا، کدام روش را انتخاب کنیم که قیمت بالا و گردش پایین، منافع زیادی برای کل زنجیره فولاد دارد.
عضو هیئت مدیره انجمن نوردکاران فولادی ایران اضافه کرد: اعتقاد ما این است که اگر سطح قیمت‌ها در شمش مقداری پایین‌تر از قیمت جهانی باشد، گردش کارخانه‌ها بیشتر خواهد شد و وقتی گردش کارخانه‌های نورد بیشتر باشد و قادر به صادرات باشند، به نفع کل زنجیره خواهد بود.
عبدالهی با تأکید بر پایین نگه داشتم سطح قیمت‌ها نسبت به قیمت‌های جهانی تصریح کرد: خرید آهن با قیمت دلار در حالی که مصرف داخل و همچنین حقوق کارگران و کارمندان با دلار بسته می‌شود، درست نیست و باید با قیمت ریالی خریداری شوند، اما به طور میانگین، 30 تا 35 درصد در محصولات نهایی و شمش صادرات داریم که اگر این میزان از فروش داخلی جدا شود تا به قیمت صادراتی فروخته شود و قیمت‌های داخلی پایین‌تر باشد، گردش بهتری در تولید اتفاق می‌افتد.
وی در پایان افزود: از نظر ما، تنها راه نجات کارخانه‌های انتهایی زنجیره که بیشترین ایجاد اشتغال را در زنجیره فولاد دارند، صادرات است و این مسئله امکان‌پذیر نیست مگر با قیمت مناسب.
