کامران وکیل در گفت‌وگوبا فولادبان درباره سیاست آزادسازی صادرات افزود: دستورالعمل محدودیت های صادراتی بی اعتمادی بازارهای هدف را برای فعالان صادراتی بوِیژه در زنجیره فولاد در پی دارد.
وی ادامه داد: هرچه محدودیتها کمتر باشد بازار بر اساس مکانیزم واقعی اش می چرخد و عرضه و تقاضای واقعی نظم دهنده بازار خواهد شد و در صورت مازاد عرضه در بازار داخل ، محصولات فولادی صادر خواهد شد و این فرآیند بطور خودکار ایجاد می شود و اصلا نیازی به این ضوابط و مقررات برای محدودیت صادرات نخواهد داشت .
دبیراتحادیه تولیدکنندگان وصادرکنندگان محصولات معدنی ایران تصریح کرد: محدودیتهای دوره ای در بازارهای صادراتی موجب این تصور می شود که صادرکنندگان ایرانی یک وقت در بازار هستند و یک وقت نیستند که این به نظام بازار و اعتبار ما صدمه خواهد زد.
وکیل با اشاره به وجود مکانیزمهای تنظیم بازارداخلی و رفع محدودیت ها صادراتی گفت : فروش داخلی همیشه بر فروش خارجی و صادراتی ارجح است بویژه با توجه به مشکلات حال حاضر مثل تحریم ، محدودیتهای بانکی و ارزی ، نقل و انتقال پول، هزینه های خواب کالا و کشتی رانی این موضوع قوت بیشتری گرفته است .
وی افزود: دریافت وجه برای فروش داخل از معادن تا مشتری حدود 10 ساعت زمان می برد که این زمان در بازار صادراتی سه ماه طول می کشد اما گاه بدحسابی واحدهای داخلی و خریداری محصولات زیر قیمت جهانی فروش داخلی را زیر سوال می برد و فعال اقتصادی را به صادرات محصولاتش ترغیب می کند.
دبیراتحادیه تولیدکنندگان وصادرکنندگان محصولات معدنی ایران تصریح کرد: فروش محصولات فولادی در بازار داخل با قیمت پایین تر از بازارهای جهانی موجب می شود تولیدکننده با حساب سود و زیان وزمان دریافت پول خود صادرات را به فروش داخلی ترجیح دهد و در پی آن واحدهای فراوری و فروش داخل با قیمتهای جهانی همخوانی پیدا خواهند کرد.
وکیل در پایان افزود:همخوانی قیمتهای داخلی با جهانی این مزیت را دارد که اگر در شرایطی کشور مجبور به واردات سنگ اهن شد و واحدهای تولیدکننده قادر به تامین مواد اولیه واحدهای فراوری نبودند ، این واحدها آمادگی پرداختهای جهانی را داشته باشند و اگر به سنگ آهن ارزان و انرژی ارزان عادت کنیم نتیجه آن در آینده ای نه چندان دور ورشکستگی است.
