به گزارش فولادبان به نقل از رویترز، احتمالاً پیامدهای طولانیمدت دیگری نیز برای این اقدامات وجود دارد، زیرا پکن به دنبال روشهایی برای کاهش اتکای خود به عنوان بزرگترین تولیدکننده فولاد در جهان به سنگآهن استرالیا است.
استرالیا بزرگترین صادرکننده مواد اولیه فولاد در جهان است و تقریباً دوسوم نیاز وارداتی چین را تأمین میکند، وضعیتی که با توجه به تنشهای سیاسی و تجاری مداوم با کانبرا احتمالاً برای پکن ناخوشایند است.
وزارت دارایی چین در تاریخ 28 آوریل اعلام کرد که تخفیف مالیات بر صادرات 146 محصول فولادی را از اول ماه مه حذف میکند، در حالی که از تعرفه واردات برخی محصولات از جمله آهن خام، فولاد خام، مواد اولیه فولاد بازیافت شده و فروکروم چشمپوشی میکند.
به گفته تانگ چوانلین، تحلیلگر موسسه CITIC Securities، پایان تخفیفات مالیات بر صادرات چین ممکن است حدود 33.35 میلیون تن صادرات فولاد این کشور در سال را تحت تأثیر قرار دهد.
این مسئله مهمی است زیرا چین 53.67 میلیون تن محصولات فولادی در سال 2020 صادر کرده است و در سهماهه نخست سال جاری 17.68 میلیون صادرات داشته است که 23.8 درصد بیشتر از مدت مشابه سال قبل است.
اگر حذف تخفیفات صادراتی، محصولات فولادی چینی را در بازارهای منطقه غیرقابل رقابت کند، ممکن است منجر به کاهش تولید کارخانهها شود زیرا تمایلی به عرضه بیش از حد در بازار داخلی نخواهند داشت و بنابراین قیمت سنگآهن و حاشیه سود تولید فولاد کاهش مییابد.
همزمان با تلاش مقامات دولت چین برای محدود کردن صادرات، واردات برخی از مواد اولیه فولاد که ممکن است به عنوان جایگزینی برای سنگآهن باشد، آسانتر شده است.
در حالی که آهن خام و فولاد بازیافتی و قراضه جایگزین مستقیم سنگآهن نیستند، اما میتوان از آنها برای ساخت فولاد با استفاده از کورههای قوس الکتریکی استفاده کرد.
این بدان معناست که با توجه به اینکه در کورههای قوس الکتریکی از زغالسنگ ککشو به عنوان منبع انرژی استفاده نمیشود، میتوان فولاد بیشتری از مواد اولیه غیر از سنگآهن تولید کرد، همچنین این روش، آلودگی کمتری دارد.
به طور کلی، به نظر میرسد که مقامات پکن در تلاش هستند تا مشکلات قیمت بالای فولاد داخلی، قیمت بالای سنگآهن وارداتی و سطح آلودگی ایجادشده در اثر تولید فولاد را یکباره حل کنند.
قیمت میلگرد در بورس اوراق بهادار شانگهای در تاریخ 30 آوریل به بالاترین سطح یعنی 5487 یوان (848 دلار) در هر تن رسید که بالاترین قیمت از زمان آغاز معاملات در سال 2009 است.
آنطور که آژانس گزارش قیمت آرگوس ارزیابی کرده است قیمت سنگآهن در معاملات نقدی برای تحویل به شمال چین، در 27 آوریل به 193.50 دلار در هر تن رسید و بالاترین سطح قبلی خود را در سال 2011 پس گرفت.
در حالی که دولت چین مشتاقانه به دنبال تعدیل قیمت داخلی فولاد و سنگآهن در کوتاهمدت است، اما احتمالاً نگران وابستگی طولانیمدت بخش فولاد به استرالیا نیز هستند.
پکن و کانبرا بیش از یک سال است که بر سر موضوعات مختلف سیاسی با یکدیگر اختلاف داشتهاند، اما عواقب آن در تجارت متمرکز شده است، زیرا چین برای بسیاری از کالاهای وارداتی از استرالیا از جمله جو، زغالسنگ، سنگ معدن مس، مشروبات الکلی و گوشت، تعرفه یا ممنوعیت غیررسمی وضع کرده است.
در حالی که این اقدامات تأثیر منفی بر صادرکنندگان این کالاها در استرالیا داشته است، اما با توجه به وابستگی چین به سنگآهن استرالیا برای تغذیه بخش فولاد خود که به نوبه خود یکی از مهمترین اجزای تشکیلدهنده تجارت است، روابط تجاری همچنان به نفع کانبرا متمایل است.
صادرات کلی استرالیا به چین در مارس 13.42 میلیارد دلار استرالیا (10.37 میلیارد دلار آمریکا) ارزش داشت که طبق اطلاعات رسمی 17 درصد بیشتر از فوریه و سومین رکورد تجارت ماهانه است.
تاکنون پکن مراقب بوده است که سنگآهن را از شعارها و اقدامات خود علیه کانبرا دور نگه دارد، اما اکنون به نظر میرسد که نوبت عنصر اصلی برای فولاد هم رسیده است.
یک استراتژی بلندمدت برای تأمین سایر منابع سنگآهن نیز در حال انجام است. شرکتهای چینی در توسعه پروژه سیماندو در کشور گینه در غرب آفریقا که اغلب گفته میشود یکی از آخرین و بهترین پروژههای سنگآهن توسعهنیافته است، شرکت دارند.
با این حال، در حالی که ذخایر سنگآهن سیماندو بسیار زیاد است اما تدارکات رسیدن سنگ معدن به ساحل چالشبرانگیز است و هزینه تمامشده آن را بالا میرود.
این چالش هزینهای، همراه با پتانسیل بیثباتی سیاسی در گینه، باعث شده است که معدنکاران بزرگی مانند ریو تینتو نسبت به توسعه سیماندو محتاط باشند.
با این حال، به نظر میرسد چین مایل است ریسک کند و این احتمال را بپذیرد که سیماندو هرگز بازدهی بالغ بر قیمت بالقوه 15 میلیارد دلاری خود نداشته باشد.
این یک سیگنال قوی است که نشان میدهد قطع وابستگی به سنگآهن استرالیا از اولویتهای چین است.