صادرات شمش؛ خوب یا بد؟/کوره نوردی‌ها گرم می‌شود

بهادر احرامیان در گفتگو با فولادبان گفت: در بحث صادرات شمش باید دقت بیشتری بررسی شود؛ به طور کلی انتظار این است که بر روی محصولات پایین دست که کار بیشتری بر روی آن انجام شده و سرمایه‌گذاری شدهاست، ارزش افزوده بالاتری حاصل شود و با قیمت بالاتری برای تولیدکننده به فروش برسد؛ اما در واقعیت اینطور نیست.

وی ادامه داد: هنگامی که قیمت‌های جهانی را در کشورهای صادرکننده فولاد بررسی می‌کنیم تفاوت قیمت مختصری( مثلا 20 تا 30 دلار) بین مقاطع طویل چون میلگرد و تیرآهن و کناف، و شمش وجود دارد که نه تنها ارزش افزوده ایجاد نمی‌کند بلکه جوابگوی هزینه‌های تبدیل شمش به میلگرد نیز نیست.

عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران افزود: در کشورهای مصرف‌کننده مقاطع فولادی که عوارض بر واردات اعمال می‌شود، برای آنکه صنعت داخلی ایجاد کنند؛ ترجیح میدهد واردکننده شمش باشند و این تمایل به خرید محصول نهایی را کمتر می‌کند و اکثراً شمش را برای بازار خارجی خود می‌خرند.

احرامیان همچنین گفت: علاوه بر این مسئله، وقتی که شمش نزدیکتر به بازار مصرف باشد، به سرعت نیاز بازار را پاسخ می‌دهد. از این جهت وقتی که شمش موجود باشد در هر اندازه‌ای که بازار کشش داشته باشد، کارخانجات نورد می‌توانند شمش را به سایزهای مختلف تبدیل کنند. این الگویی که شمش وارد کشور مصرف‌کننده شود و توسط کارخانجات نوردی نزدیکتر به بازار مصرف برسد الگوی چابک‌تر و بهینه‌تری است؛ برای همین  فاصله قیمت بین شمش و تیرآهن، میلگرد و نبشی در تمام دنیا کم شده است.

عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران تصریح کرد: اگر اصرار بر ممنوعیت صادرات محصولات پایین دستی مانند شمش را داشته باشیم خلاف قوانین بازار و اقتصاد عمل کرده‌ایم.