سیاست صادراتی طولانی مدت ، الزامی اساسی برای حیات فولادسازان

حسین بختیاری در گفتگو با فولادبان با اشاره به دامپینگ روسیه در بازارهای صادراتی محصولات فولادی افزود: اعمال عوارض صادراتی که دولت ابتدای سال 1401 وضع کرد همزمان با افزایش قیمت محصولات فولادی در بازارهای جهانی ، کاهش عرضه اوکراین و روسیه و بهترین زمان برای ارزآوری صادرکنندگان ایرانی در بازارهای صادراتی بود.

وی ادامه داد: با آغاز بحران اوکراین ، این کشور از بازارهای منطقه خارج شدند و فضای فعالیت صادرکنندگان ایرانی در بازارهای صادراتی مهیا شد و این در حالی بود که تقاضا مرتبا در بازارهای جهانی هم افزایش پیدا می کرد که یکباره دولت با وضع عوارض صادراتی بر محصولات فولادی عملا اجازه صادرات را به فولادسازان نداد.

این فعال صنعتی تصریح کرد: سوال بزرگی که دولتمردان ما باید به آن جواب بدهند این است که سیاست وضع عوارض از کجا دیکته شده بود که جلوی صادرات به این شکل گرفته شد و مانع ورود حجم بزرگی از درآمد ارزی که در یک ماه می توانست به کشور بیاید با این سیاست نسنجیده و غیر کارشناسی جلویش گرفته شد.

بختیاری گفت: این سیاست نسنجیده اولین اقدامی بود که سبب شد بازار صادراتی محصولات فولادی به دست دولت روسیه بیفتد و با خالی شدن بازارهای منطقه از محصولات ایرانی عملا کشور روسیه با تخفیف زیاد وارد بازارهای صادراتی منطقه شد و عملا بازارها را تسخیر کرد.

وی افزود: با لغو عوارض صادراتی و حذف بخشنامه باردیگر زمینه برای صادرات محصولات فولادی وبازگشت مجدد تولیدکنندگان ایرانی به بازارهای صادراتی محصولات فولادی فراهم شده است هرچند این بازگشت و گرفتن سهم ازبازار دشوارتر ازبارقبلی است اما صادرکنندگان می توانند برای تصاحب بازار و گرفتن بازار از دست کشور روسیه با مشتریان خود وارد مذاکره شوند و قاعدتا باید تخفیفات خوبی هم اعمال کنند تا بتوانند بازار را از دست روسیه خارج کنند.

معاون فروش فولاد خراسان ادامه داد: تصاحب مجدد بازارهای قبلی صادراتی یک الزام و ضرورت برای کشور است زیرا حجم تولید محصولات فولادی کشور، دو برابر مصرف نیاز داخلی است و ادامه حیات تولیدکنندگان محصولات فولادی و شرکت های فولادی مستلزم صادرات با توان قبلی است.

بختیاری تصریح کرد: فولادسازان و واحدهای تولیدکننده فولادی باید صادرات را به عنوان یک فعالیت تجاری درازمدت در نظر بگیرند تا بتوانند از تعطیلی واحدهای خود جلوگیری کنند و مجبور به تعدیل نیرو یا کاهش تولید خود نشوند.

وی گفت: بکارگیری سیاست مشخص صادراتی در سیاست های دولت متاسفانه جایگاهی ندارد بگونه ای که حتی مجوز صادرات محصولات فولادی باید هردو ماه یکبار تمدید شود و عملا تولیدکنندگان نمی توانند برنامه ریزی درازمدتی برای صادرات خود داشته باشند چون بعد از دو ماه معلوم نیست که نام آنها در لیست صادرکنندگان مجوزدار قرار دارد یا خیر.

این فعال صنعتی افزود: فعالان صادراتی هر چند با مشکلات متعددی مواجهند اما از آنجا که محصولات فولادی تولید ایران از نظر کیفیت در رتبه بسیار بالایی قراردارند و از نظر بعد مسافت در مقایسه با کشورهای همجوارمثل عراق ، سوریه و کشورهای آسیای میانه ، افغانستان و پاکستان امتیاز بالاتری دارند، می توانند بازارهای صادراتی خود را هر چند سخت و دشوار مجددا به تسخیر در آورند و به سال های اوج قبلی خود بازگردند.