حسین بختیاری درگفتگو با پایگاه خبری فولادبان افزود: سیاستهای آزادسازی صادرات وزارت صنعت وحذف موقت تیکهای معروف صادراتی سبب شد صادرکنندگان با خاطری آسوده تر محصولات فولادی را صادر کنند زیرا تا قبل از این سیاست ، محموله های صادراتی در گمرکات مرزی معطل تایید وزارت صمت می ماند و خسارت های فراوانی برای صادر کنندگان به همراه داشت.
وی ادامه داد:رانندگان کامیون هم از بیم توقف خودروهای خود در گمرکات ، اقبالی برای حمل محصولات صادراتی نشان نمی دادند و همین موجب دپوی محصولات صادراتی در انبارهای تولید کنندگان می شد.
این فعال صنعتی گفت: تیک صادراتی و دپوی محصولات در گمرکت مرزی سبب شد حجم زیادی ازمحصولات تولیدی مجتمع فولاد خراسان از جمله میلگرد صادراتی که در فروردین امسال به فروش رسیده بود گاه با دو ماه تاخیر و در خرداد برای مشتریان صادراتی ارسال شود که نارضایتی شدید آنان را در پی داشت.
معاون فروش فولاد خراسان تصریح کرد : مشکل دپوی محصولات در گمرک علاوه بر محصول میلگرد، دامن محصولات شمش را هم گرفته بود بطوریکه کشتیهای حامل شمشهای صادراتی ، ساعتها و روزهای متمادی منتظر تایید وزارت صنعت و به اصطلاح تیک صادراتی بودند و بابت این وقفه زمانی ، دموراژهای سنگینی را حواله صادر کنندگان کردند.
بختیاری افزود : سیاست آزادسازی صادرات در صورتی موفق خواهد بود که مشکلات زیرساختی همچون خاموشی ها و قطعی برق حل و تولید محصولات فولادی با همان روند سالهای قبل ادامه داشته باشد اما بیم آن می رود که صادرات محصولات فولادی که پس از محصولات نفتی ارزآورترین کالا برای کشور است با خطر جدی مواجه و شرکتهای فولادی مشتریان خود را در بازارهای هدف صادراتی از دست بدهند.
وی ادامه داد: قطع ناگهانی برق در دو ماه اخیر که بدون اعلام قبلی بود سبب شد بسیاری از تعهدات صادراتی تولید کنندگان معوق بماند و با وجود انعقاد قرارداد و دریافت پیش پرداخت ، محصولی برای ارسال وجود نداشته باشد این در حالی است که جذب مشتریان صادراتی در فضای سنگین ناشی از تحریم های بین المللی وعواقب سنگینی که سازمان خزانه داری آمریکا برای خریداران محصولات ایرانی در نظر گرفته است ، اگر نگوییم محال اما کاری بسیار سخت و دشوار است .
این فعال صنعتی در پایان افزود: مگر پیش بینی قطعی برق درتابستان چقدر دشوار بود که تولیدکنندگان را از یکی دو ماه قبل از این موضوع مطلع نکردند تا تعهدات جدید برای خود ایجاد نکنند. نتیجه بی تدبیری مسئولین، از دست رفتن بازارهای هدف صادراتی و خدشه وارد شدن به اعتبار تولیدکنندگان در میان رقبای جهانی بود.
