به گزارش فولادبان روسای فولادسازان انگلستان از لندن خواسته‌اند که اقدامات حمایتی از صنعت فولاد در برابر واردات ارزان خارجی انجام دهد.
این اقدامات از سال 2018 هنگامی که انگلستان عضو اتحادیه اروپا بود، وجود داشته و به عنوان بخشی از دوره گذار برگزیت تمدید شده است؛ اما آنها قرار است ماه آینده منقضی شوند که سبب نگرانی در بین تولیدکنندگان از موج واردات شده است.
انجمن فولادسازان انگلستان UK Steel معتقد است که ایالات متحده و اتحادیه اروپا اقدامات حمایتی خود را گسترش می‌دهند. این نهاد می‌خواهد لیز تروس وزیر تجارت بین‌المللی نیز همین کار را برای انگلستان انجام دهد.
در یادداشت توجیهی سه‌صفحه‌ای انجمن فولادسازان انگلستان که توسط Mirror مشاهده شده است، این نهاد تجاری نوشته است: در شرایطی که ایالات متحده و اتحادیه اروپا به اقدامات حمایتی خود ادامه می‌دهند و ظرفیت مازاد جهانی به عنوان یک مشکل بزرگ باقی مانده، گسترش اقدامات حمایتی انگلستان تنها اقدام معقول است که باید انجام شود. در غیر این صورت بازار انگلستان در معرض افزایش قابل توجه واردات در زمانی قرار خواهد گرفت که بخش فولاد، مانند سایر بخش‌های اقتصاد، در مرحله بهبود است.
دولت انگلستان سهمیه‌های بدون تعرفه برای طیف وسیعی از محصولات فولادی را بر اساس میزان واردات 2015-2017 تعیین می‌کند. تعرفه‌ها برای واردات اضافی در یک بازه زمانی سه‌ماهه فقط یک‌بار پر می‌شوند.
در یادداشت توجیهی UK Steel آمده است: این اقدامات برای محدود کردن افزایش بیشتر واردات به دلیل فضای ناکارآمد تجارت جهانی برای فولاد، یعنی ظرفیت بیش از حد جهانی، انحراف تجارت ناشی از تعرفه‌های فولاد توسط ایالات متحده و افزایش استفاده از سیاست‌های حمایتی سایر کشورها ارائه شده است. این اقدامات برای واردات بدون تعرفه معادل 111 درصد سطح تاریخی واردات، با امکان تعدیل در هر سال امکان‌پذیر است. این سیاست، تعادل دقیقی بین منافع صنایع مختلف را فراهم می‌کند.
این گزارش می‌گوید که مهلت تعیین‌شده، یک آزمایش مهم اولیه برای برنامه سنگین بریتانیا پس از برگزیت است.
انجمن فولادسازان انگلستان هشدار داده است: اگر انگلستان اقدامات حمایتی از صنعت فولاد را به صورت یک‌جانبه حذف کند، بازار ما را برای موج واردات باز خواهد کرد زیرا این بخش به تازگی در حال رهایی از کرونا است و این اتفاق در زمانی است که صادرات ما به اتحادیه اروپا و ایالات متحده همچنان تحت تعرفه‌ها و سهمیه‌ها خواهد بود. این اولین آزمایش برای انگلستان به عنوان یک کشور مستقل تجاری است و فرصتی برای نشان دادن این است که انگلستان از استقلال سیاست تجارت جدید خود و سیستم مبتنی بر قوانین بین‌المللی برای ایجاد یک فضای تجارت عادلانه برای صنعت فولاد انگلستان استفاده خواهد کرد.
این سیاست تجاری در سال 2018 پس از آنکه دولت دونالد ترامپ ناگهان تعرفه 25 درصدی را برای کل واردات فولاد از اتحادیه اروپا اعمال کرد، توسط بروکسل معرفی شد. رهبران انگلستان و اروپا معتقد بودند که لازم است با اقدامات دفاعی خود مقابله به مثل کنند.
روی ریکهوس رئیس اتحادیه کارگران فولاد انگلستان می‌گوید: سیاست‌های حمایتی انگلستان از صنعت فولاد باید تا ژوئن حفظ و برای پس از آن هم تمدید شود، زیرا کارگران فولاد در کلاس جهانی ما به حمایت دولت نیاز دارند و لندن باید از صنعت استراتژیک ما حمایت کند. این سیاست‌های حمایتی به دلیل ظرفیت مازاد جهانی و تهدید انحراف تجارت ناشی از تعرفه‌های فولاد ایالات متحده و در فضای رو به رشد احساسات ملی‌گرایانه و حمایت‌گرایانه در سراسر جهان ارائه شد. این دلایل قانع‌کننده‌ای بود و امروز نیز همچنان ادامه دارد.
طبق گفته UK Steel صنعت فولاد انگلستان به طور مستقیم 33700 کارگر دارد و 42000 کارگر هم در زنجیره تأمین فولاد به طور غیرمستقیم مشغول به کارند.
حقوق کارگران صنعت فولاد انگلستان 33 درصد بالاتر از متوسط ملی است و در ولز و یورکشایر و هامبر که بخش‌های اصلی فولاد هستند حقوق‌ها 45 درصد بالاتر است. ارزش این صنعت برای اقتصاد انگلستان 2.1 میلیارد پوند است.
ریکهوس می‌افزاید: این زمان چالش‌برانگیزی برای صنعت فولاد ما است، بازار در اوج است و بخش فولاد نقش مهمی در بهبود کشور پس از همه‌گیری دارد. بدون شک صنعت فولاد می‌تواند آینده روشنی داشته باشد. فولاد، هسته اصلی اقتصاد کم‌کربن است، اما این به اقدامات قاطع دولت احتیاج دارد تا کارگران فولاد بتوانند در یک میدان بازی برابر رقابت کنند. گسترش سیاست‌های حمایتی فولادی برای حمایت از سازندگان فولاد ما در برابر پیامدهای موج مخرب واردات به دلیل بهبودی از اثرات کرونا، بخش مهمی از این امر است.
زمانی که اتحادیه اروپا و ایالات متحده قصد دارند سیاست‌های حمایتی خود را حفظ کنند، نمی‌توان تصور کرد که دولت انگلستان ترجیح دهد بخش فولاد خود را بدون حمایت رها کند.
تصمیم در مورد تمدید سیاست‌های حمایتی فولادی اولین آزمون مهم تعهد دولت به صنعت فولاد انگلستان پس از برگزیت است.
ریکهوس می‌افزاید: ظرفیت مازاد و دامپینگ فولاد عامل اصلی سقوط کارخانه‌های تولید فولاد SSI در Teesside در سال 2015 بود. دولت در آن زمان کارگران فولاد را رها کرد و این فاجعه‌ای بود که هرگز نباید تکرار شود. انگلستان به فولاد ما احتیاج دارد. انتخاب اشتباه دولت می‌تواند برای جوامع فولادی ما فاجعه‌بار باشد، هزاران شغل هزینه داشته باشد و توانایی تولید این منبع مهم در داخل کشور را از ما بگیرد.
