پکن و واشنگتن می‌توانند یک موقعیت برد-برد فولاد را ایجاد کنند

برای حل اختلافات تجاری ایالات متحده و چین عزم راسخ لازم است، اما می‌توان موضوعات مشترکی را در مورد مسئله تولید فولاد یافت.

به گزارش فولادبان به نقل از  South China Morning Post، واشنگتن استدلال می‌کند که تولید بیش از حد چینی‌ها در صنعت فولاد منجر به اختلال قیمتی در بازارهای جهانی شده است. در حالی که پکن مجبور نیست با این ادعا موافقت کند، اما می‌خواهد تولید فولاد را کم کند زیرا به نظر می‌رسد این کار انتشار گازهای آلاینده چین را کاهش می‌دهد.

در گزارش سالانه برآورد تجارت ملی آمریکا که هفته گذشته منتشر شد اعلام شده که به دلیل رویکرد دولت چین به اقتصاد، این کشور بیشترین ظرفیت غیراقتصادی تولید فولاد جهان را ایجاد کرده است.

این گزارش توسط دفتر نماینده تجاری ایالات متحده به رهبری کاترین تای تهیه شده و استدلال می‌کند که در صنایع خاص، مانند فولاد و آلومینیوم، برنامه‌ریزان اقتصادی چین از طریق اقدامات مختلف حمایتی دولت به ظرفیت بیش از حد عظیم در چین کمک کرده‌اند. تولید بیش از حد فولاد باعث اخلال بازارهای جهانی شده است و به تولیدکنندگان و کارگران آمریکایی در بازار ایالات متحده و بازارهای کشورهای دیگر که ایالات متحده با چین رقابت می‌کند آسیب رسانده است.

طبق محاسبات دفتر نماینده تجاری ایالات متحده، ظرفیت تولید فولاد چین تقریباً نیمی از ظرفیت جهانی و بیش از دو برابر مجموع ظرفیت اتحادیه اروپا، ژاپن، ایالات متحده و برزیل را تشکیل می‌دهد. علاوه بر این، حتی اگر تقاضای جهانی تحت تأثیر شیوع ویروس کرونا باشد، تولید فولاد چین در حال افزایش است.

رشد پایدار تولید فولاد، همراه با افزایش موجودی فولاد در چین و اقدامات اخیر برای ایجاد انگیزه در صادرات فولاد، تهدید به سیل در بازار جهانی با عرضه بیش از حد فولاد است آن هم در زمانی که بخش فولاد در خارج از چین هنوز در شوک تقاضای مربوط به همه‌گیری کرونا است و به تدریج در حال بهبود است.

واضح است که اگر پکن در زمینه کاهش ظرفیت در صنعت فولاد چین اقدام کند، واشنگتن بسیار خوشحال خواهد شد. چنین اقدامی را نمی‌توان با قصد جلب رضایت ایالات متحده انجام داد، بلکه به دلیل منافع خود چین است.

در هر صورت، تحولی مانند کاهش تولید فولاد چین، تنش‌های تجاری ایالات متحده و چین را کاهش می‌دهد و نمونه‌ای از همکاری برد-برد است.

چین با رشد عظیم اقتصادی خود حدود 25 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان را بر عهده دارد و این کشور نقش اصلی را در تلاش برای رسیدگی به تغییرات آب و هوایی دارد، نقشی که رئیس‌جمهور چین هم از آن استقبال کرده است. در حالی که وی قبلاً وعده داده است که این کشور تا سال 2060 به صفر کردن انتشار گازهای آلاینده دست پیدا خواهد کرد.

البته، اهداف فوری بیشتری نیز وجود دارد که باید برآورده شوند. دسامبر گذشته، شی جین پینگ در اجلاس آب و هوا گفت که چین تا سال 2030 میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را حداقل 65 درصد در هر واحد تولید ناخالص داخلی در مقایسه با سطح 2005 کاهش می‌دهد.

پیش از این، پکن خود را متعهد کرده بود تا میزان تولید گازهای گلخانه‌ای را تا 65 درصد کاهش دهد.

صنعت فولاد چین در هسته اصلی این کارزار قرار دارد. خو شیانگچون، مدیر اطلاعات و تحلیلگر موسسه Mysteel می‌گوید: صنعت فولاد به عنوان بزرگترین منبع انتشار گازهای آلاینده در میان 31 بخش تولیدی در چین، حدود 15 درصد از انتشار گازهای آلاینده ملی را تشکیل می‌دهد و عنصر کلیدی در کاهش انتشار گازهای آلاینده چین است.

این روند قبلاً به صورت محلی و ملی آغاز شده است. در ماه فوریه، مقامات در شهر مهم فولادسازی تانگشان از برنامه آزمایشی کاهش 40 درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای در صنعت فولاد محلی در سال جاری خبر دادند.

این ابتکار مهمی است. بر اساس گزارش هفته گذشته بو ژوانگ، اقتصاددان ارشد چین در TS Lombard، تانگشان، بزرگترین پایگاه تولیدی فولاد در کشور، در سال 2019 حدود 137 میلیون تن تولید فولاد داشته است. برای مقایسه، ایالات متحده 88 میلیون تن فولاد خام در آن سال تولید کرد.

کمیسیون توسعه ملی و اصلاحات (NDRC) و وزارت فناوری اطلاعات در پیگیری هدف چین برای کاهش گازهای آلاینده، هفته گذشته در بیانیه‌ای متعهد شدند که به طور مشترک موضوع ظرفیت بیش از حد فولاد را بررسی کنند و اطمینان حاصل کنند که تولید فولاد خام در 2021 کاهش می‌یابد. این مناسب پکن است که تولید فولاد را قطع کند و واشنگتن از آن استقبال می‌کند.

دیدگاهتان را بنویسید!

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *