احتمال رشد پرشتاب‌تر تولید فولاد در شرق آسیا نسبت به هند و CIS

به گزارش فولادبان و به نقل از نشریه اقتصادی اکونومیست؛ با تجدیدنظر در داده‌های مربوط به هندوستان، رشد تولید فولاد این کشور در سال 2019 به میزان 2.2 درصد کاهش یافت، اما همچنان تولید فولاد هند از ژاپن بیشتر است و هند به عنوان دومین تولیدکننده بزرگ فولاد جهان شناخته می‌شود.

صنعت فولاد هند در سال 2019 شاهد ادغام‌های قابل توجهی بود، زیرا دو شرکت آرسلورمیتال و نیپون استیل به طور مشترک شرکت Essar را خریداری کردند. همچنین دو شرکت تاتا استیل و JSW هم فولادسازان کوچک‌تری را که ورشکست شده بودند، خریداری کردند. این ادغام‌ها می‌تواند در میان‌مدت به منظم‌تر شدن بازار فولاد این کشور منجر شود، اگرچه ظرفیت اضافی قابل توجهی باقی‌مانده است.

اما در سه‌ماهه دوم 2020 تولید فولاد هند نسبت به مدت مشابه سال قبل 43 درصد کاهش یافت. در چنین شرایطی بود که رد میان ضعف تقاضای داخلی، کارخانه‌ها برای حفظ تولید در سه‌ماهه دوم و سوم به صادرات روی آوردند، زیرا کاهش ارزش پول ملی هند و ادغام‌های عمودی در زمینه مواد خام، باعث شده است هزینه تمام‌شده تولید فولاد در کارخانه‌های هندی پایین‌تر از متوسط جهانی باشد.

با وجود این تلاش‌ها، وضعیت تولید فولاد هند در شش‌ماهه میانی سال، نسبت به سه‌ماهه ابتدایی تا حدودی بهتر شد و در مجموع آمار 9 ماهه سال جاری میلادی نسبت به مدت مشابه سال گذشته 16.5 درصد کاهش یافت. با این حال، میزان تولید ماه سپتامبر نسبت به سپتامبر سال گذشته فقط 2.9 درصد کاهش داشت که نشان‌دهنده بازگشت شبه قاره به سطح نرمال‌تر تولید در سال جاری است.

وضعیت تولید در آسیای میانه

میزان تولید فولاد در کشورهای مشترک‌المنافع (CIS) در سال 2019 حدود 0.5 درصد کاهش یافته بود که سومین کاهش متوالی سالانه محسوب می‌شد. البته کارخانه‌های CIS با صادرات محصولات فولادی نیمه‌تمام به چین توانستند از کاهش چشمگیر تولید خود در سه‌ماهه دوم و سوم سال جاری میلادی جلوگیری کنند. درنتیجه، تولید فولاد این منطقه در 9 ماهه نخست سال 2020 نسبت به مدت مشابه سال قبل فقط 2.5 درصد کاهش یافته است و واحد اطلاعات اکونومیست در مجموع سال 2020، کاهش 4 درصدی را برای میزان تولید فولاد در منطقه CIS تخمین می‌زد.

همچنین باید توجه داشت ضعف قیمت انرژی و انتظار کاهش واردات فولاد چین در سال 2021، به این معنی خواهد بود که در سال 2021، رشد تنها 3 درصدی تولید فولاد در منطقه CIS رخ دهد و ظرفیت تولید این منطقه در سال 2022 فقط به حدود 100 میلیون تن بازگردد.

رشد پرشتاب‌تر عرضه در شرق آسیا

سه تولیدکننده اصلی فولاد در آسیا (ژاپن، کره جنوبی و تایوان) هم در سال 2019 شاهد افت تولید بودند، در حالی که تولید فولاد در ویتنام، اندونزی و مالزی – که همگی ظرفیت اضافه شده در سال‌های 19-2018 را داشتند – به رشد خود ادامه داد.

کاهش صادرات فولاد چین در سال جاری باعث شده فولادسازان آسیای جنوب شرقی سهم بیشتری از بازارهای داخلی کشورهای خود به دست بیاورند. دولت‌های آنها هم مایل به حمایت از صنایع داخلی خود از طریق وضع عوارض یا تحقیقات ضددامپینگ هستند؛ اما افزایش تولید فولاد در اقتصادهای کوچک‌تر نتوانست کاهش تولید در آسیای توسعه‌یافته را جبران کند و درنتیجه تولید فولاد در این منطقه در سال 2019 حدود 1.5 درصد کاهش یافت.

در این میان کارخانه‌های ژاپنی با کاهش 19.1 درصدی تولید فولاد در 9 ماه نخست سال 2020 مواجه شدند. دو کارخانه JFE و Nippon Steel از ماه آوریل برخی کوره‌های ذوب‌آهن خود را تعطیل کردند و برنامه‌ای برای احیای این کوره‌ها تا قبل از پایان سال ندارند. در خارج از ژاپن، سایر فولادسازان آسیایی سعی در کم کردن روند نزولی تولید فولاد داشته‌اند. تولید سالانه فولاد کره جنوبی کمتر از 10 درصد کاهش یافته است، اگرچه هیوندای استیل در ماه ژوئن یک کوره ذوب‌آهن خود را تعطیل کرد و پوسکو هم در ماه آوریل یک کوره بلند را برای تعمیر تعطیل کرد که همچنان غیرفعال است.

سایر کشورهای تولیدکننده فولاد در آسیا اما تولید خود را حفظ کرده‌اند، به عنوان مثال ظرفیت جدید ویتنام باعث رشد تولید فولاد این کشور می‌شود و تولید فولاد از ابتدای سال تا پایان سپتامبر 14.5 درصد افزایش یافته و تولید کل سال 2020 ممکن است 20 درصد بیشتر از سال 2019 باشد. به طور کلی، انتظار می‌رود که تولید منطقه‌ای در سال جاری میلادی با پیشگامی هند و ژاپن 9 درصد کاهش یابد و به دنبال آن بهبود سریع 7.2 درصدی در سال 2021 با رهبری اندونزی، ویتنام و فیلیپین را شاهد خواهیم بود. تولید فولاد آسیا در سال 2022 هم 6 درصد رشد می‌کند.