فشارافزایی در پارس‌جنوبی واجب‌تر از نان شب

سید‌مهدی حسینی کارشناس ارشد حوزه انرژی در این رابطه گفته است: پروژه فشارافزایی در پارس‌جنوبی از نان شب هم برای کشور واجب‌تر است، زیرا با کاهش فشار تولید از میدان کم می‌شود و این در شرایطی بوده که در آن سو قطر مرتب در حال افزایش برداشت است و برنامه دارد تولید ۷۷ میلیون تن ال‌ان‌جی را به ۱۲۶ میلیون تن برساند.
به گفته او، با کاهش فشار تولید از میدان کم می‌شود و این در شرایطی است که در آن سو قطر مرتب در حال افزایش برداشت است و برنامه دارد که تولید ۷۷ میلیون تن ال‌ان‌جی را به ۱۲۶ میلیون تن برساند و بعد از آمریکا به بزرگ‌ترین صادرکننده ال‌ان‌جی تبدیل شده است. ما نه تنها صادرات نداریم، بلکه دچار کمبود گاز در داخل کشور هستیم. ما نباید اجازه دهیم تولید کاهش پیدا کند. خصوصا اینکه افت فشار به حدی باشد که به نقطه شبنم برسد و میعاناتی که تولید می‌شود قبل از اینکه به سر چاه برسند ریزش کنند، چراکه در این صورت تولید میعانات نیز نمی‌توانیم داشته باشیم. به عبارت دیگر اگر فشارافزایی انجام نشود و افت فشار بیشتر شود به جایی می‌رسیم که گاز و میعانات زیر زمین باقی می‌ماند.
این کارشناس ارشد حوزه انرژی گفت: ما خوشبختانه در دورانی که قراردادهای بای‌بک را منعقد کردیم و براساس آن توسعه پارس جنوبی را آغاز کردیم مشکل تامین تکنولوژی و منابع مالی را با شرکت‌های خارجی حل کردیم و انتقال تکنولوژی اتفاق افتاد یعنی با شرکت‌های خوبی در زمینه مهندسی، ساخت تاسیسات دریایی و لوله‌گذاری در کف دریا و… انتقال فناوری انجام دادیم و به حدی از توانایی رسیدیم که می‌توانستیم پلتفرم‌هایی در سایز بزرگ بسازیم، اما فشارافزایی به دو صورت انجام می‌شود؛ یکی در دریا است که در آن صورت نیاز به پلتفرم‌های سایز بزرگ دارد و توان داخلی تا چند سال قبل امکان اجرای آن را نداشته است و به همین دلیل با توتال که تکنولوژی اجرای این پروژه و توان ساخت پلتفرم‌های خیلی بزرگ را داشت، وارد قرارداد شدیم. اما بعد از خروج ترامپ از برجام، این شرکت و ساینوپک از ایران خارج شدند. روش دیگر اینکه گاز به خشکی انتقال می‌دهند و فشار را بالا می‌برند و به میدان تزریق می‌کنند.
این کارشناس انرژی بر این باور است که مشکل ما مصرف داخلی بالاست، به‌طوری که اکنون تراز گازی کشور منفی است، صنایع و پتروشیمی‌ها برای تامین گاز مشکل دارند. او می‌گوید: ما کشور را به سمتی برده‌ایم که در تمامی نقاط گازرسانی شده و همه مردم مصرف‌کننده گاز هستند. البته از این بابت که فرآورده‌های نفتی که هم گران بوده و هم آلایندگی بالاتری نسبت به گاز دارند، گازرسانی اقدام بجایی بوده است، سرمایه‌گذاری‌ها در این حوزه هم از محل صرفه‌جویی و به صورت بای‌بک انجام شده، اما به هر حال فرهنگ‌سازی در مصرف درست نیست و مشوقی برای استفاده از تجهیزاتی که کمتر گاز مصرف می‌کنند، وجود نداشته است. به عنوان مثال پرت حرارتی در نیروگاه‌های گازی زیادی است، در بخش مسکن ما تشویق و کمک نکردیم که در طراحی ساختمان از شیشه دوجداره استفاده شود.
به گفته او، در خارج از پارس جنوبی میادینی داریم که اگر به تولید برسند معادل بیش از ۱۰ فاز پارس جنوبی تولید گاز خواهیم داشت یکی از راه‌های سرعت دادن به توسعه این میادین گازی این است که از مصرف‌کنندگان بزرگ گاز مثل پتروشیمی‌ها بخواهیم این میادین را خودشان توسعه دهند و به این ترتیب میادینی که منتظر توسعه هستند به تولید رسیده و مشکل سوخت و خوراک این مصرف‌کنندگان نیز حل خواهد شد.