چالشهای صنعت خودروهای برقی

به گزارش فولادبان، بزرگترین چالش صنعت خودروهای برقی هزینه خرید خودرو است. خودروهای الکتریکی نسبت به خودروهای بنزینی گرانتر هستند که دلیل اصلی آن به تکنولوژی ساخت باتری این خودروها باز میگردد. علاوه بر هزینه خرید، ارائه خدمات پس از فروش این خودروها نیز به طور قابل توجهی گرانتر از خودروهای بنزینی است.
نگرانی از شعاع حرکتی
کمبود جایگاه های شارژ: زمانی که به راحتی میشود سوار خودروهای بنزینی شد و به هر مقصدی سفر کرد بدون اینکه نگرانی از پیدا کردن یک ایستگاه سوخت برای پر کردن باک بنزین وجود داشته باشد، پیدا کردن جایگاه شارژ برای خودروهای برقی از نگرانی های اصلی خریداران است.
زمان شارژ طولانی: شارژ این خودروها نسبت به بنزین زدن سریع خودروهای بنزینی با اختلاف قابل توجهی طولانی تر است. اکثر جایگاههای شارژ عمومی سطح 2 هستند و زمان لازم برای شارژ خودرو برای 3-4 ساعت رانندگی ممکن است 4-6 ساعت یا حتی بیشتر طول بکشد. علاوه بر هدررفت قابل توجه زمان و انرژی رانندگان، زمانبر بودن فرایند شارژ، صف های شارژ را هم بشدت شلوغ خواهد کرد.
محدودیت عملکرد در دمای پایین: این چالش به ویژه در زمستان نگرانکننده است چراکه با توجه به کاهش تا دماهای پایین صفر، عملکرد باتری و برد آن محدود خواهد شد.

محدودیت در تعداد تعمیرگاهها و متخصص

تعمیرات خودروهای برقی باتوجه به تکنولوژی ساخت پیشرفته تر، نیازمند متخصص است. کار با یک خودرو برقی بجز تعویض لاستیک، ترمز، لامپهای روشنایی و قطعات صوتی توسط یک تکنسین غیرمتخصص ممکن است خطرناک باشد و درنتیجه بیشتر مالکان خودرو برقی بر روی فروشنده خودرو برای خدمات خود حساب میکنند. نبود آموزش مناسب برای تربیت نیروی متخصص در ایران و یا احتمال سرباز زدن نمایندگی ها از خدمات پس از فروش می تواند تبدیل به یک چالش جدی برای صاحبان خودروهای برقی بشود.

بودجه سرسام آور ساخت جایگاههای شارژ

کمبود ایستگاههای شارژ می تواند منجر به افزایش حاد نگرانی از شعاع حرکتی بشود و رفع این مشکل نیازمند برنامه ریزی و اختصاص بودجه های کلان است. برای مثال، دولت فدرال آمریکا در سال 2021 با هدف بهبود این وضعیت و ایجاد زیرساخت های لازم ، بودجه ی 7.5 میلیارد دلاری را به احداث جایگاه های شارژ اختصاص داد.

نبود امکان خودکفایی کامل

باتوجه به اینکه ساخت باتری خودروهای برقی نیاز به عناصری چون لیتیوم دارد و ایران از وجود معادن لیتیوم با عیار بالا که استخراج آن صرفه اقتصادی داشته باشد محروم است، در صنعت خودروهای برقی همیشه وابسته به واردات خواهیم بود. چندی پیش خبرهایی حاکی از کشف معدن لیتیوم در همدان منتشر شد. این خبر می توانست نویدبخش حضور ایران در ردیف کشورهای دارنده لیتیوم باشد ولی با کارشناسی های صورتگرفته، مشخص شد به دلیل عیار پایین آن، امکان استخراج و بهره برداری آن وجود ندارد.
کبالت نیز عنصر دیگری است که برای ساخت باتری ها ضروری است و باتوجه به ذخایر اندک آن در ایران، بهرهبرداری و صنعتیسازی منابع کبالت در کشور بهصورت کامل توسعه پیدا نکرده است.