یک کارشناس فولادی در گفتگو با فولادبان مطرح کرد:

سرمایه در گردش؛ چالش بعدی تولید فولاد/ دولت از حداکثر ابزار سیاسی و تجاری برای مقوله برندینگ استفاده نکرد

یک کارشناس صنعت فولاد گفت: در حوزه تولید، با تبدیل کالا به اقلام سرمایه‌بر، مشکلات اصلی گریبان‌گیر تولیدکننده شده و با ورود مقوله کمبود نقدینگی، منابع تامین سرمایه در گردش در اولویت قرار گرفته است.

حسن طاهری در گفتگو با فولادبان با اشاره به چالش بعدی صنعت فولاد، اظهار داشت: سرمایه در گردش می‌تواند یکی دیگر از معضلات تولیدات صنعتی علی الخصوص فولاد باشد.

وی گفت: در حوزه تولید، با تبدیل کالا به اقلام سرمایه‌بر، مشکلات اصلی گریبان‌گیر تولیدکننده است و با ورود به مقوله کمبود نقدینگی، منابع تامین سرمایه در گردش در اولویت قرار گرفته و صادرات به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین راه‌های تامین آن در کنار فروش داخلی مطرح می‌شود.

این فعال بازار فولاد با بیان اینکه در ماه‌های اخیر صدمات جبران‌ناپذیری به صادرات و تولید به دلیل وجود قوانین مختلف و عدم تامین انرژی مورد نیاز وارد شده است، افزود: باید باور داشته باشیم که تمام ایران یک شرکت سهامی عام است و همه باید تلاش کنند تا با عرضه تولیدات واحد‌های کشور به سراسر دنیا موجبات ارزآوری فراهم شود.

به عقیده طاهری؛ با ورود پول به کشور، سرمایه در گردش به کل نظام اقتصادی ایران تامین خواهد شد، بنابراین طبیعی است که تحت‌تاثیر این امر نه‌تنها وضعیت واحد‌ها و مصرف‌کننده، بلکه وضعیت بانک‌ها نیز بهبود خواهد یافت.

وی با تاکید بر اینکه باید باور ملی به بحث صادرات تغییر کند تا برند ایران، جایگاه برتر جهانی و منطقه شود، به اهم مشکلات در صادرات اشاره و تصریح کرد: در این خصوص نخست باید به نبود زیرساخت مناسب حمل و نقل در کشور اشاره کنیم که با توجه به بحث افق چشم‌انداز ۱۴۰۴ این چالش مورد بررسی قرار گرفته است.

این فعال بازار فولاد خاطرنشان کرد: از دیگر مشکلات صادرات بحث برندینگ است که موجب شد تا بهترین بنگاه اقتصادی کشور را در تمامی دنیا نشناسند و متاسفانه دولت از حداکثر ابزار سیاسی و تجاری خود در مقوله برندینگ استفاده نکرد و وجود تحریم‌ها به دو صورت خرید و فروش و بحث مالی از دیگر مشکلات صادرات محسوب می‌شوند

این فعال بازار فولاد اظهارداشت: پذیرش عرضه از دیگر معضلات صنعت فولاد است و از دلایل ورود به دوران رکود، کاهش ارزش پول ملی و کاهش قدرت خرید به‌شمار می‌رود که در نتیجه آن میزان مصرف محصولات کاهش و شرکت‌ها نیز ظرفیت تولیدی خود را کاهش می‌دهند.

 

دیدگاهتان را بنویسید!

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *