احمد جانجان در گفتگو با فولادبان درباره مهم‌ترین چالش‌های صنعت فولاد اظهار کرد: وجه تمایز زیادی در بازار داخلی و جهانی وجود دارد که از مهم‌ترین آن، می‌توان به تأخیر واکنش بازار داخلی نسبت به تغییرات بازارهای جهانی اشاره کرد.
وی توضیح داد: به واسطه تفاوت‌هایی که در عرصه سیاست‌گذاری اقتصادی وجود دارد، نمی‌توانیم در لایه‌های زمانی متفاوت، واکنش مناسبی به سیاست‌های اقتصاد کلان بازار جهانی داشته باشیم. البته تأثیرگذاری مثبت و یا منفی این تغییرات با توجه به شرایط، می‌تواند تغییر کند.
این کارشناس حوزه فولاد گفت: اخیراً قیمت کامودیتی‌ها در بازار جهانی رشد خوبی را تجربه کرده است اما این اتفاق نتوانست تأثیر چندانی در وضعیت کامودیتی داخل کشور داشته باشد. در این راستا، چنین عملکردی به نفع صنایع کشور خواهد بود اما به دلیل تفاوت‌های بنیادی، قیمت‌گذاری دستوری و وضع عوارض صادراتی نمی‌توان انتظار واکنش مثبتی داشت.
جانجان معتقد است که روند تأثیر گرفتن بازار ایران از بازارهای جهانی به گونه‌ای است که در یک برهه زمانی قیمت محصولات جهانی افزایش می‌یابد اما در داخل کشور، قیمت‌ها نوسانی و یا در بهترین حالت رشد بسیار کمی را تجربه می‌کند.
وی با بیان اینکه در ایران با حدود 26 میلیون تن تولید محصولات فولادی، فقط 13 میلیون تن آن مصرف می‌شود، گفت: زمانی که شرکت‌های خارجی نرخ ورق فولادی خود را در محدوده 900 دلار و شمش فولاد را 750 دلار تعیین کردند، بازار داخلی کشور از این تغییرات، تأثیری نپذیرفت. در چنین شرایطی و با وجود اینکه کشور 2 برابر نیاز داخلی خود تولید فولاد دارد، وزارت صمت برای محصولات فولادی عوارض صادراتی وضع کرد.
وی در پایان با اشاره به فرصت‌های بهینه در صادرات، اظهار کرد: صادرات شرکت‌های فولادی حتی با وجود مجوز، به بهانه‌های واهی از جمله جلوگیری از افزایش قیمت در بازار داخلی را ممنوع کردند و در نهایت این اتفاق منجر به دپوی محصولات فولادی در کشور شد. تمامی این عوامل در نهایت می‌تواند آسیب جدی به صنعت داخلی کشور وارد کند.
