اویل پرایس: مالیات کربن چگونه بر صنعت فولاد تأثیر می‌گذارد؟

پایگاه خبری اویل پرایس در تحلیلی نوشته است: افکار عمومی در مورد اعمال یا عدم اعمال مالیات کربن بر صنایع فلزی و معدنی اختلاف نظر دارند.

تعداد فزاینده‌ای از اقتصاددانان معتقدند مالیات کربن در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مؤثر است. به طور خاص صنعت فولاد حدود ۷ درصد از کل انتشار کربن جهانی را به خود اختصاص می‌دهد.

به نظر می‌رسد افکار عمومی جهانی در مورد اعمال یا عدم اعمال مالیات کربن بر بخش فلزات و معادن اختلاف دارند. بسیاری از اقتصاددانان، کارشناسان محیط زیست و عموم مردم از این ایده استقبال می‌کنند.

از لحاظ تاریخی، بخش معدن فلزات با مالیات کربن مخالفت کرده است. این تا حد زیادی به دلیل ترس از افزایش قیمت نهایی فروش است. با این حال، اقتصاددانان معتقدند که مالیات بر کربن در کاهش انتشار کربن بسیار مؤثر است. طبق آمار بانک جهانی، تا کنون ۲۷ کشور مالیات کربن وضع کرده‌اند. گفته می‌شود، تنها هفت مورد از آنها کشورهای معدنی هستند.

چرا مالیات بر فولاد؟

فولاد به عنوان یکی از پرمصرف‌ترین مصالح ساختمانی در جهان عمل می‌کند. این فرآیند به میزان استفاده از زغال‌سنگ کک‌شو بستگی دارد. بنابراین، به ازای هر تن فولاد تولید شده، نزدیک به دو تن CO2 آزاد می‌شود. درمجموع، این حدود ۷ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان را تشکیل می‌دهد. این ارقام فقط به عملیات کوره‌های بلند مربوط می‌شود.

ایالات متحده در مورد مالیات فولاد کجا ایستاده است؟

اخیراً، قانون‌گذاران ایالات متحده روی یک لایحه دوحزبی انرژی و آب‌وهوا کار می‌کنند. بر اساس گزارش‌ها، این لایحه ممکن است شامل مالیات بر محصولات کربن شود. ماه گذشته، سناتور آمریکایی جو مانچین، شروع به گفتگو با قانون‌گذاران جمهوری‌خواه و دموکرات درباره تأثیرات احتمالی چنین لایحه‌ای کرد.

هم‌زمان اتحادیه اروپا (EU) در حال کار بر اجرای مکانیزم تنظیم مرز کربن بود. فعالان سبز احساس می‌کنند که چنین تعرفه‌هایی ممکن است درنهایت باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای شود. در عین حال، آنها امیدوارند که تولیدکنندگان داخلی را در برابر شرکت‌های خارجی با کربن کمتر رقابتی‌تر کنند.

اما پیشنهاد چنین لایحه‌ای دوحزبی هنوز در مراحل اولیه است.

در جولای سال گذشته، سناتور آمریکایی کریس کونز، رئیس مشترک کمیته راه‌حل‌های آب‌وهوایی سنا، لایحه‌ای را برای اعمال «هزینه واردات آلاینده» پیشنهاد کرد. این سیاست در نظر گرفته شده بود تا بر برخی محصولات وارداتی به ایالات متحده تأثیر بگذارد. این در ابتدا برای کالاهایی مانند آلومینیوم، سیمان، آهن، فولاد، گاز طبیعی، نفت و زغال‌سنگ اعمال می‌شود. با این حال، درنهایت به انواع دیگر واردات گسترش خواهد یافت. درآمد حاصل می‌تواند برای حمایت از فناوری‌های طراحی‌شده برای کاهش انتشار کربن استفاده شود.

در آوریل امسال، پنسیلوانیا اولین ایالت تولیدکننده سوخت فسیلی در ایالات متحده بود که سیاست قیمت‌گذاری کربن را اتخاذ کرد. این نوع قیمت‌گذاری با قرار دادن ارزش پولی بر کربن کار می‌کند.

اما برچسب قیمت مناسبی که باید برای انتشار کربن در نظر گرفت چیست؟ تاکنون، دولت بایدن برای هر تن کربن آزادشده ۵۱ دلار محاسبه کرده است. از سوی دیگر، ایالت نیویورک این رقم را ۱۲۵ دلار تعیین کرده است.

در همین حال، صندوق بین‌المللی پول یک «نظام سه‌لایه» را اجرا می‌کند. در این ساختار، کشورهای توسعه‌یافته ۷۵ دلار آمریکا (۵۶ پوند) برای هر تن کربن پرداخت می‌کنند، در حالی که کشورهای کمتر توسعه‌یافته جهان ۵۰ دلار (۳۷ پوند) و ۲۵ دلار (۱۸ پوند) می‌پردازند.

طبق توافقنامه پاریس ۲۰۱۵، بازارهای کربن را می‌توان به یکی از دو روش اداره کرد. روش اول از طریق یک سیستم تجارت انتشار گازهای گلخانه‌ای است که یک هدف کلی برای انتشار را محدود می‌کند. گزینه دیگر استفاده از سیستمی است که مجوز کربن را بر این اساس اختصاص می‌دهد.

امکان دیگر شامل آنچه به عنوان طرح جبران کربن شناخته می‌شود، است. این شیوه، اعتبارات کربن قابل تجارت را برای جبران انتشار کربن در خارج از منطقه محدود فراهم می‌کند. این گزینه سوم هزینه‌ای را برای هر تن کربن منتشر شده اعمال می‌کند.

درنهایت، بسیاری در ایالات متحده با اعمال تعرفه بر فولاد و سایر واردات از کشورهایی که تولید دی‌اکسید کربن بالاتری دارند، مخالفند. آنها ادعا می‌کنند که مالیات کربن یک موضوع بسیار پیچیده است و صرفاً اعمال مالیات مشکل را حل نمی‌کند یا با تغییرات آب‌وهوایی مبارزه نمی‌کند. راه‌حل آنها چیست؟ به سادگی کالاها را گران‌تر کنید.

ایالات متحده و اتحادیه اروپا

اواخر سال گذشته، اتحادیه اروپا و ایالات متحده در مورد آنچه به عنوان اولین ترتیبات بخشی مبتنی بر کربن در جهان در تجارت فولاد و آلومینیوم نام برده شد، مذاکره کردند. با این حال، واقعاً تا سال ۲۰۲۴ اجرایی نخواهد شد. در این بین، دو کشور به یک توافق موقت برای تجارت در بخش‌های فولاد و آلومینیوم رسیدند. این قرارداد تعرفه‌ها بر تامین‌کنندگان اتحادیه اروپا را اصلاح کرد و مکانیسم‌های اجرایی را برای جلوگیری از نشت فولاد و آلومینیوم چین به ایالات متحده تقویت کرد.

تلاش اتحادیه اروپا

در فوریه سال جاری، شرکت‌کنندگان در یک وبینار به میزبانی Euractiv، ابراز نگرانی کرد که مکانیسم تنظیم مرز کربن کمیسیون اروپا می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد. آنها گفتند که این امر به‌ویژه اگر راه‌حلی برای صادرکنندگان فولاد و سایر محصولات اتحادیه اروپا که تحت تأثیر این سیاست قرار گرفته‌اند ارائه نکند تشدید خواهد شد.

در ضمن، صنعت فولاد اروپا هر سال ۲۰ میلیون تن به ارزش تقریباً ۲۰ میلیارد پوند صادر می‌کند. این سازوکار در حال حاضر در مرحله پیشنهاد است و هنوز در پارلمان اروپا مورد بحث است.

با این حال، به نظر می‌رسد که اروپا در حرکت به سمت انطباق با کربن از ایالات متحده جلوتر است. بسیاری از شرکت‌های فولادی، از جمله H2 Green Steel و Hybrit سوئد، استفاده از هیدروژن و سوخت‌های غیرفسیلی را برای تولید فولاد سبز آغاز کرده‌اند.

کربن‌زدایی صنعت فولاد سفری طولانی خواهد بود. بدیهی است که مالیات گزینه‌ای است که هنوز روی میز است. با این حال، تولیدکنندگان فولاد باید در مورد روشی مناسب از نظر فنی و اقتصادی برای کاهش ردپای کربن خود تصمیم بگیرند. اینکه آیا استفاده از هیدروژن راه‌حل است یا خیر، باید دید.