عضو اتاق بازرگانی ایران با اشاره به اینکه مشکل اصلی زنجیره و صنایع فولادی مدیریت اشتباه است، گفت: صنایع فولادی برای اینکه در تأمین مواد اولیه خود مشکلی نداشته باشند، باید به جای مرکز در نزدیکی آبهای دریاها توسعه پیدا کنند.
بهرام شکوری در گفتگو با فولادبان در رابطه با توافقهای احتمالی بین اعضای زنجیره فولاد گفت: تضمین خاصی وجود ندارد که اعضای انجمنهای مختلف در زنجیره فولاد با یکدیگر متفقالقول باشند و این مشکل مدت زیادی است که احساس شده است و شورای آهن و فولاد با پرورش نگاه برد-برد در میان فعالان صنعتی تشکیل شده است چراکه این طرز نگاه بین معادن و صنایع معدنی مطرح نیست و در آینده این بخش دچار زیان خواهد شد.
وی در ادامه تصریح کرد: زمانی وجود داشت که صادرات بخش معدن آزاد بود و در قسمت سنگ آهن کشور ظرفیت 80 و یا 90 میلیون تنی دیده میشد، اما این ظرفیت در حال حاضر کاهش پیدا کرده است در صورتی که با توسعه اتفاق افتاده در فولاد، ما باید یک ظرفیت 130 میلیون تنی در بخش سنگ آهن ایجاد کنیم تا بتواند برای تأمین ماده اولیه فولاد کافی باشد.
عضو اتاق بازرگانی ایران افزود: آمار و ارقام نشان میدهد که ما در ارتباط با مواد اولیه هیچگونه نگرانی نداریم و با توجه به مصرف سرانه داخل کشور تا سال 1404، در داخل کشور 27.3 درصد مصرف فولاد خواهیم داشت که طبیعتا باید بخش عمدهای از محصول تولید شده به کشورهای دیگر صادر شود که این میزان به بیش از 17 میلیون تن میرسد و اگر قصد داریم صادرات داشته باشیم، باید زنجیره تولید فولاد را درست مدیریت کنیم.
شکوری با اشاره به اینکه اکثر کارخانههای فولادسازی جهان در کنار آبها تأسیس شدهاند، گفت: این شرایط تولید به این دلیل در نظر گرفته شده است تا کارخانهها هم بتوانند مواد اولیه خود را از بیرون تأمین کنند و هم بتوانند محصولاتشان را با کمترین هزینه به مقاصد صادراتی مورد نظر صادر کنند بنابراین، کار عاقلانه این است که وقتی قصد داریم بیش از 17 میلیون تن فولاد به خارج از کشور صادر کنیم، بهتر است که ظرفیت مورد نظر تولید را در جنوب کشور ایجاد کنیم.
وی اضافه کرد: مسئولان ما باید اقدام کنند تا به جای اینکه آب دریاها را شیرین کنند و آن آب را به مناطقی مانند سیرجان و مناطق خشکی که کارخانهها در آن قرار دارند، منتقل کنند، بهتر است که کارخانهها به کنار آبها منتقل شوند. ایرادی هم که بر طرحهای فولادی جدید گرفته میشود، این است که کارخانههای در نظر گرفته شده نه به آب نزدیک هستند و نه به معادن، اما تا به حال به این جانماییهای اشتباه هیچ توجهی نشده است و در حال راهاندازی این کارخانهها هستند.
عضو اتاق بازرگانی ایران در پایان تصریح کرد: اگر 17 میلیون تن ظرفیت تولید فولاد در نزدیکی آبهای جنوب کشور ایجاد کنیم و 50 میلیون تن از سنگ آهن این کارخانهها را از طریق واردات تأمین کنیم، بیش از 30 سال بعد از سال 1400 نیز سنگ آهن خواهیم داشت و اگر بتوانیم اکتشافات خود را توسعه دهیم، ذخایر ما افزایش پیدا میکند و کمبودی در تأمین سنگ آهن نخواهیم داشت و بیشتر مشکل ما مدیریت زنجیره است.