عضو اتاق بازرگانی ایران با اشاره به اینکه وزارت صمت قیمت محصولات فولادی در بورس کالا را شفاف اعلام نمیکند، گفت: بهتر است برای بهبود شرایط قیمتی و منتفع شدن همه حلقههای زنجیره در سود، قیمتهای جهانی مبنای اصلی قیمتگذاری قرار گیرند.
بهرام شکوری در گفتگو با فولادبان در رابطه با قیمتگذاری آهن اسفنجی توسط بورس کالا گفت: در حال حاضر، هیچکدام از فعالان اقتصادی نمیدانند که نهادههای تولیدشان بر چه مبنایی تعیین قیمت میشود، اما این وظیفه وزارت صمت است که روش محاسبه قیمتها را به صورت شفاف و با جزئیات در اختیار همه قرار دهد. قیمت آهن اسفنجی و مواد اولیه فولاد بر اساس ضریبی از قیمت شمش فولاد خوزستان تعیین میشد، اما این روزها، هیچ مبنای مشخصی از سوی وزارتخانه اعلام نشده است بنابراین، بهتر است که مسئولان در وزارت صمت جلسهای با تولیدکنندگان فولاد و مواد اولیه برگزار کنند تا در مورد این مسئله تصمیمگیری درستی شود.
عضو اتاق بازرگانی ایران با اشاره به اینکه شورای آهن و فولاد به منظور هماهنگی بین زنجیرههای مختلف تشکیل شده است، افزود: اعضای شورای آهن و فولاد دارای نمایندگانی از صنایع بالادست، میانی و پاییندستی زنجیره فولاد دارد و بهتر است که معاون معدنی وزارت صمت از ظرفیت این شورا استفاده کند و اگر دولت قصد دارد که در زنجیره دخالت کند، بهتر است که از این مسیر دخالت کند یعنی بورس کنار گذاشته شود و درصدی از قیمت جهانی را برای قیمت محصولات فولادی در نظر گرفته شود.
شکوری گفت: اگر قیمت محصولات فولادی بر مبنای قیمتهای جهانی مشخص شوند، فعالان این حوزه هم خوشحالتر خواهند شد چراکه سود زنجیره به صورت مساوی در همه بخشهای زنجیره تقسیم میشود و همه حلقههای زنجیره از این سود منتفع خواهند شد و اگر مشکلی در این میان به وجود آمد، زیان هم بین حلقههای زنجیره تقسیم میشود و تحمل این مشکل هم برای همه آسانتر خواهد شد.
وی با تأکید بر اینکه هیچکدام از اعضای فعال در زنجیره فولاد نمیتوانند با هم به توافق برسند، افزود: نوع نگاهها در زنجیره فولاد برد-برد نیست، اما در کلیه نقاط جهان نگاه صنایع مختلف به این صورت است و اگر مشتری متضرر شود و مشتری به نوعی از بین برود، صنایع مشتریان بالقوه خود را از دست میدهد یعنی نگاه حاکمیت دنیا به این است که رابطه زنجیرههای تولید و مشتریان پایدار بماند.
عضو اتاق بازرگانی فولاد در پایان تصریح کرد: رابطه بین تولیدکننده و مصرفکننده زمانی پایدار باقی میماند که سود بین دو طرف به طور عادلانه تقسیم شود و تنها یک طرف به سود خود فکر نکند زیرا در این صورت، رابطه مستمر نخواهد بود و اگر در زنجیره نگاه نسبت به قبل تغییر کند، مشکلی پیش نخواهد آمد و با قیمتگذاری محصولات متناسب با قیمتهای جهانی این نگاه برد-برد حاصل خواهد شد.