رئیس انجمن سنگ آهن ایران با اشاره به افزایش قیمت سنگ آهن به بالای 120 دلار، گفت: سنگ آهن ایران ارتباطی به سنگ آهن جهانی ندارد بنابراین، تغییرات قیمتی جهانی نمیتواند روی این نهاده در داخل کشور اثرگذر باشد.
مهرداد اکبریان در گفتگو با فولادبان در رابطه با وضعیت بازارهای جهانی سنگ آهن افزود: بازار جهانی سنگ آهن و بازار داخلی این نهاده در حال حاضر بحث جدایی دارند و رابطهای بین سنگ آهن ایران و سایر نقاط جهان وجود ندارد چراکه جلوی صادرات ایران گرفته شده و دیگر صادراتی نداریم.
وی با بیان اینکه ارتباط بازار سنگ آهن ایران به طور کامل از بازارهای صادراتی قطع شده است، گفت: پیش از این، پیشبینی میشد که قیمت سنگ آهن تا حدود شش ماه آینده در محدوده 100 دلاری نوسان داشته باشد، اما این اعداد کمی خوشبینانه شدهاند زیرا تصور میشد با توجه به اتفاقات و شرایط حال حاضر جهان و همچنین، سیاستهای چین در جهت کاهش تولید فولاد قیمت سنگ آهن به سطحهای پایینتری برسد.
رئیس انجمن سنگ آهن ایران تصریح کرد: فعلا بر اساس آخرین سیاستهایی که وجود دارد، فعالان حوزه سنگ آهن کشور نمیتوانند صادرات سنگ آهن داشته باشند و کلیه صادرات سنگ آهن کشور در حد بسیار ناچیزی است که قسمت عمده آن مربوط به سنگ آهن هماتیت سیمانی است که کشوری مانند عراق مشتری اصلی آن است.
اکبریان میگوید: در حال حاضر، صادرات سنگ آهن کشور به دلیل نداشتن مجوز صادرات صفر است و در دیگر بخشها مانند کنسانتره و گندله هم همین وضعیت برپاست. با این حال، گندله تحت برخی از شرایط به دلیل اینکه میزان تولید آن مازاد مصرف کشور است، مجوز صادرات برای آن اهدا میشود.
وی در این باره افزود: در ستاد تنظیم بازار چند سال پیش شرایطی به وجود آمد که در حدود 2 میلیون تن گندله نسبت به نیاز کشور مازاد بود و همه فعالان بر این عقیده بودند تا این 2 میلیون تن به متقاضیان آن داده شود تا از کشور خارج شود و بازار به تعادل برسد. در آن زمان گندلهسازی با زیان انباشته مواجه بود و دولت نیز به سنگآهن و کنستانتره فشار قیمتی وارد میکرد اما با این حال مجوز صادرات داده نشد.
رئیس انجمن سنگ آهن ایران با اشاره به اینکه سویه جدید ویروس کرونا تأثیر زیادی روی بازارهای جهانی نداشته است، تصریح کرد: شوکی که به واسطه کرونا به بازارهای جهانی وارد شد و وحشتی که مردم از این ویروس دیدند، بسیار گستردهتر بود چراکه رویه زندگی افراد تغییر کرد و بسیاری از کسب و کارها تعطیل شدند و دولتها محدودیتهایی را اعمال کردند که همه این مسائل باعث شد تا تقاضای فولاد کاهش یابد. به مرور زمان، جهان توانست شرایط نوبتهای کاری و میزان عرضه و تقاضا را مدیریت کند و بسیاری از کشورها به شرایط متعادل رسیدند، اما سویه اُمیکرون نمیتواند شرایط خاصی را مانند بیماری کووید-19 برای صنایع و بازارهای جهانی به وجود آورد.