بهرام شکوری در گفتگو با فولادبان با اشاره به عرضه آهن اسفنجی در بورس کالا افزود: در نظام اقتصاد آزاد، تمام کالاها و محصولات صنعتی و غیر صنعتی می‌توانند در بورس کالا یا هر کانال دیگری به فروش برسند و تولیدکنندگان می‌توانند هر محصولی را که تولید می‌کنند، هر جا که سود بیشتری دارد در داخل یا بازارهای صادراتی به فروش برسانند.
وی ادامه داد: اگر در داخل کشور متقاضی و مشتری هست آن کالا و محصول به فروش خواهد رسید و اگر نباشد می‌تواند محصول تولیدی را صادر کند و در بازار خارجی بفروشد.
این فعال اقتصادی تصریح کرد: اگر تولیدکننده‌ای بتواند فروش خوبی از محصولات تولیدی خود در خارج از مرزها و با قیمت مناسب داشته باشد باید اجازه داده شود، محصولات خود را به فروش برساند و گاهی اوقات حتی باید به تولیدکنندگان مجوز داده شود تمام محصولش را به خارج صادر کند.
شکوری در ادامه گفت: در صورت صادرات محصولات اگر در داخل کشور نیاز به آهن اسفنجی، گندله و دیگر محصولات وجود داشت، دولت می‌تواند تعرفه واردات را صفر کند تا اگر در داخل تولیدکننده‌ای نیاز دارد یک تریدر از خارج از مرزها تولیدات و اقلام مورد نیاز را تأمین و وارد کند و بازار را متعادل کند.
وی افزود: دولت‌ها در ایران می‌ترسند و می‌گویند شرایط بازار در ایران با بقیه دنیا فرق دارد در حالی که هیچ فرقی ندارد و به اصول اقتصاد توجه نمی‌کنند و در این شرایط، نیروهای بازار می‌آیند و بازار را به تعادل می‌رسانند.
این عضو اتاق بازرگانی تصریح کرد: چون از این شرایط می‌ترسند می‌گویند شما نمی‌توانید صادر کنید و باید نیاز داخل را با قراردادهای بلندمدت یا بورس کالا تأمین کنید و محصولات خود را در بورس کالا عرضه کنید.
شکوری گفت: با عرضه محصولات در بازار بورس کالا اگر خریداری نبود می‌توان محصولات مازاد بر تولید داخل را صادر کرد که این موضوع در مورد تمام محصولات زنجیره از جمله آهن اسفنجی صدق می‌کند.
وی افزود: این نسخه برای تمام محصولات فولادی نمی‌تواند کارگشا باشد و فقط برای برخی محصولات اثربخش است. مثلاً برای سرب و روی شرایط عرضه کاملاً متفاوت است چون بخش اعظم روی هم‌اکنون صادر می‌شود و مصرف‌کنندگان روی هم کسانی نیستند که بتوانند نیاز خود را از بورس کالا خریداری کنند چون از نظر مالی حتی نمی‌توانند در بورس کالا ثبت‌نام کنند و بنیه قوی و کافی ندارند که از بورس کالا محصولاتشان را خریداری کنند.
این فعال اقتصادی افزود: یک سری شرکت‌های تجاری از قدیم می‌آمدند و به صورت عمده روی و سرب را خریداری می‌کردند و به فعالین صنایع پایین‌دستی در مقادیر کم می‌فروختند.
شکوری گفت: در حال حاضر هم به نظر می‌رسد باید همین اتفاق بیفتد و اگر سرب و روی فقط در بورس عرضه شود، تولیدکنندگان خرد نمی‌توانند به بورس بیایند و ثبت شوند چون توان خریدش را ندارند.
وی تصریح کرد: نسخه‌ای که برای سنگ‌آهن‌های ساختمانی وجود دارد با مس، فولاد و طلا فرق دارد و سیاست‌گذاری‌ها در هر بخش می‌تواند متفاوت باشد. لذا شاید بهترین سیاست‌گذاری استفاده از نقطه نظرات فعالان و تشکل‌های صنفی باشد و تدوین این سیاست‌ها می‌تواند هم برای کشور و مردم سودآوری داشته باشد و هم موجب توسعه و تعالیان بخش شود.
