برای صادرات فولاد باید بین کارخانه ها تقسیم کار شود

 امین ابراهیمی در گفتگو با پایگاه خبری فولادبان با اشاره به پیشنهادهای وزیرجدید صمت درباره صنعت فولاد افزود : صنعت فولاد کشور در حل حاضر دارد جایگزین نفت می شود و شرایط کشور بگونه ای است که از اقتصاد نفتی فاصله گرفته و به اقتصاد صنعتی و محصولات صنعتی متکی می شود.

وی تصریح کرد: در این اقتصاد یکی از بحث های مهم صادرات و ارزآوری است و در المان های صادراتی فولاد جایگاه ویژه ای دارد.

مدیرعامل فولاد خوزستان ادامه داد: واقعیت امر این است که دستورالعمل ها و بخشنامه های قبلی وزارت صمت با اقتصاد و سیاست کلی کشورهمخوانی ندارد، طبق دستورالعمل بورس کالا 70 درصد محصولات فولادی باید به بورس عرضه شود ومازاد محصولات عرضه شده در بورس کالا را می توان صادرکرد و در صورت عدم صادرات در بازار داخلی به فروش رساند.

ابراهیمی گفت: سیاست کلی بورس کالا برای عرضه محصولات فولادی بر این مبنا تعریف شده است، اما برخی شرکت ها از جمله شرکت فولاد خوزستان و برخی شرکتهای تولید کننده فولاد در فلات مرکزی که هم شمش و هم اسلب تولید می کنند بخش اعظم محصولات تولیدی اشان جذب بازار داخل می شود و عملا راهی به بازارهای صادراتی ندارند.

وی افزود: در استان خوزستان هفت شرکت بزرگ نوردی به تولید محصولات فولادی مشغولند و تقریبا 70 درصد محصولاتی که عرضه می کنند بصورت 100 درصد جذب بازار داخل می شود وراهی به بازارهای صادراتی ندارند.

مدیرعامل فولاد خوزستان تصریح کرد: برای بیشتر نوردی ها توجیه اقتصادی ندارد که از مناطق دیگر کشورمانند کرمان ، یزد ، نیشابور و مشهد محصولات فولادی خریداری کنند و اغلب خرید های نوردی خود را از خوزستان انجام می دهند،در این شرکتهای دیگرعرضه اشان در بورس کالا جذب نمی شود و فرصت صادراتی برایشان ایجاد می شود.

ابراهیمی در ادامه به هزینه های صادراتی اشاره کرد و گفت: هزینه های صادراتی از کارخانه تا مرز آبی و خاکی رقمی حدود 18 دلار است اما همین رقم برای فولادسازان حاشیه حدود 4 دلار است.

وی افزود: شرکتهای فولاد ساز داخل کشور به علت اینکه نمی توانند صادرات محصولات فولادی انجام دهند برای جبران تفاوت قیمت محصولات تولیدی اشان ، بیشتر محصولات اشان را در بازار آزاد می فروشند.

مدیرعامل فولاد خوزستان ادامه داد: در این شرایط گاه قیمت ها بصورت دو نرخی به بازار عرضه می شود که بالاترین قیمت محصولات فولادی برای مصرف کننده نهایی خواهد بود ولی در عوض مابه التفاوت این سود سرشار نصیب  جیب های گشاد رانت خواران و دلالان می شود.

ابراهیمی در پایان افزود: بنظر می رسد بهتر است شرکت هایی که نزدیکی آب هستند تمرکزشان بر صادرات باشد و شرکت هایی که در فلات مرکزی قرار گرفته اند و از مرزهای آبی فاصله زیادی دارند تمرکزشان بر فروش داخل باشد و این اتفاق می تواند خیلی خوب باشد مشروط بر اینکه این سیاست عملیاتی شود.