رویترز در تحلیلی درباره قیمت فلزات و مواد اولیه در چین نوشته است: اقدامات متعددی از سوی مقامات چینی برای مهار هزینههای سرسامآور مواد اولیه انجام شده که تاکنون تاثیری گذرا داشته است و بزرگترین پایگاه تولیدی جهان را با واقعیت خشن هزینههای ورودی به مراتب بیشتر در آینده نزدیک روبرو کرده است.
به گزارش فولادبان؛ صنعت عظیم تولید، جمعیت و اقتصاد رو به رشد چین به این معنی است که این کشور دارای تقاضای کالای بینظیری است که به میزان قابل توجهی از تولید داخلی آن فراتر میرود. رونق اخیر قیمت همه چیز از مس گرفته تا زغالسنگ و متعاقبا هزینه تولیدکنندگان این کشور را از سال 2008 تاکنون بیشتر کرده است.
با توجه به اینکه اقتصادهای بزرگ اروپا و آمریکای شمالی هم پس از قرنطینههای ناشی از کرونا دوباره در حال بهبود هستند، انتظار میرود رقابت برای مواد اولیه تشدید شود و روند نزولی قیمتها را در کوتاهمدت محدود کند.
فردریک نویمان، سرپرست بخش اقتصاد آسیایی بانک HSBC، میگوید: اقدامات اخیر مقامات چینی موفق شده است تا مقداری از قیمت کالاها را کاهش دهد. با این حال، اساساً رشد قیمت مواد اولیه ناشی از عرضه و تقاضای جهانی است که مقامات چینی فقط میتوانند به طور غیرمستقیم بر آن تأثیر بگذارند.
چین تقریباً نیمی از کل فلزات کلیدی، یکسوم کل محصولات حملشده و نزدیک به 20 درصد محمولههای نفتی جهان را وارد میکند.
دولت چین در جلسه 19 مه افزایش قیمتها را غیرمنطقی اعلام کرد و خواستار سرکوب تجارت مخرب شد و از تولیدکنندگان زغالسنگ خواست تولید خود را افزایش دهند.
کمیسیون توسعه و اصلاحات ملی (NDRC)، نهاد اصلی برنامهریزی پکن، دو تحقیق جداگانه در بازار زغالسنگ و سنگآهن پیگیری کرد و بخشی از ذخایر استراتژیک چین هم برای مهار قیمتها راهی بازار شد.
این اقدامات، جامعترین مداخله بازار پکن تا به امروز را تشکیل میدهد و نشاندهنده کل رویکرد دولت برای مدیریت قیمت مواد اولیه است.
اما قیمت اکثر نهادههای مهم از جمله زغالسنگ و آلومینیوم و روی همچنان در بالاترین سطح چندساله قرار دارد.
شان هویی، اقتصاددان ارشد چینی در بانک گلدمن ساکس آسیا که موافق این امر است، میگوید: شما شاهد کاهش برخی از قیمت کالاها بودید … این به شما میگوید که (اقدامات) حداقل در کوتاهمدت مؤثر است. در درازمدت نگاه جامع به عرضه و تقاضا ضروری بود.
نگرانی اصلی سیاستگذاران چین این است که افزایش قیمت کالاها تورم را تسریع کرده و قدرت خرید مصرفکنندگان و رقابت تولیدکنندگان را از بین میبرد، این ریسک زمانی مشخص میشود که شاخص قیمت اصلی تولیدکننده در ماه مه بیشتر از 12 سال گذشته افزایش یافت.
اگرچه سرعت رشد قیمت مواد اولیه در چین در ماه ژوئن با شروع اقدامات دولت اندکی کند شد، اما افزایش 8.8 درصدی سالانه برای اکثر تولیدکنندگان که محدودیتی برای انتقال هزینههای بالاتر در میان رقابت شدید ندارند، همچنان ناراحتکننده است.
برخی از اقتصاددانان معتقدند که هزینههای بالاتر موقتی است و با بهبود زنجیره تأمین از بحران سلامت محو میشود، اما برخی دیگر به محدودیت تولید جهانی، کند شدن زمان افزایش عملیات معدنی جدید و افزایش تقاضا با رونق اقتصادهای جهان اشاره میکنند.
وو شیپینگ، تحلیلگر موسسه Tianfeng Futures، گفت که قیمت زغالسنگ ککشو که یکی از اجزای اصلی تولید فولاد است، به دلیل کمبود عرضه، بالا است.
وی گفت: برای سنگآهن، عرضه شرکتهای معدنی اصلی کاهش یافته و بازارهای آتی قیمتهای لحظهای را دنبال میکنند.
نتایج تلاشهای پکن تاکنون بعید به نظر میرسد کسانی را که امیدوار بودند مقامات بتوانند از افزایش بیشتر قیمت جلوگیری کنند، راضی کرده باشد.
در حالی که قیمت سنگآهن که صنعت فولاد چین را تغذیه میکند، بیش از یک پنجم از رکورد بالای ماه مه کاهش یافته است، اما این حرکت تا حدودی به دلیل محدودیت تولید فولاد در کشور برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای است.
در همین حال، فروش ذخایر دولتی تأثیر چندانی بر قیمت معیار مس، آلومینیوم و روی کشور نداشته است.
گزینههای مداخله از طرف عرضه در کوتاهمدت محدود است به این دلیل که افزایش ظرفیت زمان میبرد. مهار بیشتر قیمت کالاها ممکن است درنهایت نیاز به کند شدن بخشهایی از اقتصاد چین داشته باشد که از مواد اولیه خام استفاده میکنند.
دلایلی وجود دارد که انتظار میرود این اتفاق بیفتد، زیرا شرایط اعتباری سختتر برای توسعهدهندگان ممکن است سرعت ساختوساز مسکن را کاهش دهد.