گزارش مک کینزی: سه چالش صنعت فولاد اروپا در سال‌های آینده  

به گزارش فولادبان؛مک‌کنزی در گزارش خود درباره آینده صنعت فولاد اروپا عنوان داشته تولیدکنندگان فولاد اروپایی باید انجام یک سری اقدامات عملیاتی کوتاه‌مدت و اقدامات استراتژیک میان‌مدت تا بلندمدت را برای اطمینان از پیشرفت اقتصادی و زیست‌محیطی در نظر بگیرند.

مک‌کنزی افزود: این اقدامات استراتژیک می‌تواند شامل مراحل بازسازی با هدف کاهش ظرفیت، گام‌هایی در جهت تقویت موقعیت شرکت‌های فولادی از طریق ایجاد تنوع در توانایی‌های آنها و حرکت‌های پایدار به سمت کاهش آلایندگی صنعت فولاد باشد.

اولین حرکتی که صنعت فولاد اروپا باید به آن بپردازد، اصلاح افزایش ظرفیت مازاد ساختاری است. این امر به‌ویژه پس از کاهش 5 تا 10 میلیون تنی تقاضا درنتیجه شیوع بیماری همه‌گیر کرونا است.

مک‌کنزی افزوده است: بازیگران فولاد اروپا باید ظرفیت مازاد را تنظیم کنند تا با تقاضای عادی بعدی فولاد همگام شود.

فولادسازان اروپا همچنین برای جبران هزینه‌های بالاتر برای اجرای سیاست‌های کاهش انتشار گازهای آلاینده، به یک پاسخ کوتاه‌مدت نیاز دارند. به عنوان مثال، آن‌ها می‌توانند این کار را با افزایش میزان استفاده از قراضه فولاد انجام دهند.

مک‌کنزی خاطرنشان کرد: در همین حال، تولیدکنندگان باید با توجه به کربن‌زدایی میان‌مدت و بلندمدت صنعت فولاد اقدام به سرمایه‌گذاری کنند. به طور خلاصه، آن‌ها باید برنامه‌های طولانی‌مدت و انتخاب فناوری را برای خنثی‌سازی گازهای آلاینده تنظیم کنند.

مک‌کنزی دلایل مختلفی را برای توصیه‌ها ذکر کرده، از جمله بحران مالی 2008 تا 2009. این بحران منجر به از دست دادن دائمی 35 میلیون تن تقاضای فولاد نهایی در اروپا شد.

مک‌کنزی عنوان داشت که متوسط تقاضای سالانه فولاد از سال 2011 تا 2019 به 153 میلیون تن رسیده است. این میزان نسبت به تقاضای فولاد 188 میلیون تنی در سال‌های 2004 تا 2008، 18.6 درصد کاهش داشته است.

این گزارش نشان می‌دهد که این کاهش تقاضا باعث شده است که نرخ استفاده از ظرفیت تولیدکنندگان فولاد اروپا به حدود 75 درصد کاهش یابد که زیر سطح پایدار 85 درصد است.

نرخ استفاده از ظرفیت فولادسازان اروپا در سال 2020 به 63 درصد کاهش یافت. مک‌کنزی پیش‌بینی کرده که این میزان در سال‌های 2021 و 2022 به 70 تا 75 درصد افزایش خواهد یافت.

در این گزارش آمده است: ما انتظار داریم تقاضا برای فولاد در اتحادیه اروپا 5 تا 10 میلیون تن بین سال‌های 2019 تا 2023 کاهش یابد. این اتفاق در درجه اول به این دلیل است که صنایع اصلی مصرف‌کننده فولاد، مانند خودرو تحت تأثیر شیوع کرونا قرار گرفتند. بعلاوه، افزایش دورکاری در دوره کرونا سبب کاهش تقاضای فولاد برای توسعه ساختمان‌های اداری شد که به نوبه خود تقاضای فولاد در بخش ساخت‌وساز را کاهش می‌دهد.

افزایش واردات فولاد به اتحادیه اروپا نیز بر نرخ استفاده از ظرفیت صنعت فولاد اروپا فشار وارد کرد. در سال 2016، اتحادیه اروپا از صادرکننده خالص به واردکننده خالص محصولات نهایی فولاد تبدیل شد. این واردات عمدتاً از روسیه، ترکیه و اوکراین انجام شده است.

در این گزارش آمده است که نوسانات ارزی فشار بیشتری بر بازار فولاد اروپا وارد کرده است. نرخ برابری بین دلار و یورو در اواخر سال 2020 با بیش از 9 درصد افزایش از 1.10 یورو به 1.20 یورو رسید. این تغییر، اروپا را به یک مقصد جذاب صادراتی تبدیل کرد.

هزینه‌های بالای کار، انرژی و مواد خام، بخش فولاد اروپا را علی‌رغم سطح کارایی بالا، غیرقابل رقابت می‌کند. علاوه بر این، مک‌کنزی هشدار داد نسبت حاشیه سود به هزینه‌های مواد اولیه احتمالاً همچنان نامشخص خواهد بود، همانطور که از سال 2019 ادامه دارد.

مک‌کنزی همچنین عنوان کرد: این نوسانات زیاد در حاشیه سود نسبت به هزینه مواد اولیه، برنامه‌ریزی را برای بازیگران فولاد اروپا دشوارتر می‌کند. این امر به‌ویژه در مورد شیوه فولادسازی با استفاده از کوره بلند که نیاز به برنامه‌ریزی طولانی‌مدت خرید، تهیه و تولید مواد اولیه دارد، صادق است.

فولادسازان اتحادیه اروپا نه تنها باید ظرفیت مازاد را کاهش دهند، بلکه باید در مورد سرمایه‌گذاری روی فناوری‌های با گازهای آلاینده پایین نیز تحقیق کنند. این امر به تولیدکنندگانی نیاز دارد که تا سال 2050 تا 100 میلیارد یورو (120 میلیارد دلار) سرمایه‌گذاری کنند.

پیش‌بینی می‌شود هزینه‌های تولید مربوط به کاهش گازهای آلاینده در اروپا تا سال 2030 به 50 تا 100 یورو (60 تا 120 دلار) برای هر تن برسد تا به اهداف صفر کردن تولید گازهای آلاینده اتحادیه اروپا برسد. این نشان‌دهنده افزایش بیش از 30 یورو (35 دلار) برای هر تن در ژانویه 2021 است.

این هزینه‌ها می‌تواند 100 تا 200 یورو (120 تا 240 دلار) به ازای هر تن فولاد برای خریداران اضافه کند. در این گزارش آمده است که برای هر تن فولاد تولیدشده، حدود 2 تن گازهای آلاینده تولید می‌شود.

گزارش مک‌کنزی همچنین چندین توصیه در مورد چگونگی مقابله فولادسازان اروپایی با چالش‌ها ارائه داده است. اول، مدیریت دقیق هزینه‌ها، به‌ویژه در مواجهه با افزایش هزینه‌های مواد اولیه و نوسانات قیمت است.

مک‌کنزی افزوده است: برای انتقال این نوسان قیمت، تولیدکنندگان فولاد ممکن است نیاز به مذاکره مجدد در مورد قرارداد فروش خود با تولیدکنندگان خودرو، ماشین‌آلات و تجهیزات و سایر صنایع داشته باشند تا به جای قیمت‌های ثابت، قیمت‌ها شناور باشند.

این قراردادهای جدید همچنین به این معنی است که تولیدکنندگان از مزایای کاهش احتمالی قیمت مواد اولیه در آینده چشم‌پوشی می‌کنند.

مک‌کنزی خاطرنشان کرد فولادسازان همچنین برای دستیابی به سطح پایدار 85 درصدی نرخ استفاده از ظرفیت باید چندین حرکت را برای کاهش ظرفیت در نظر بگیرند. این می‌تواند از طریق ادغام شرکت‌ها حاصل شود.

مک‌کنزی گفته که حرکت به سمت فولاد کم و بدون کربن به چندین روش نیاز دارد مانند حداکثر کردن استفاده از قراضه در تولید فولاد. آخرین گزینه هم شامل خاموش کردن و برون‌سپاری ظرفیت بالادست است.