بحران برق، فولاد اروپا را به زانو درآورد/ پروژه‌های سبز متوقف و مشاغل در خطر

به گزارش فولادبان، صنعت فولاد اروپا با یکی از شدیدترین بحران‌های دهه اخیر مواجه شده است. هزینه‌های سنگین برق، شرکت‌های فولادی را مجبور به تعطیلی برخی تأسیسات، توقف پروژه‌های انتقال به فناوری‌های پاک و تعدیل گسترده نیرو کرده است. ریشه این بحران در ساختار ناکارآمد قیمت‌گذاری انرژی و ناتوانی دولت‌ها در تضمین برق رقابتی برای صنایع انرژی‌بر نهفته است.

بر اساس گزارش‌ها، قیمت برق صنعتی در اروپا اکنون تا دو برابر ایالات متحده و ۵۰ درصد بالاتر از چین است. این اختلاف فاحش، ناشی از ترکیبی از عوامل ساختاری و سیاست‌گذاری‌های بلندمدت در حوزه انرژی است:

• اتکای بالا به منابع تجدیدپذیر متغیر مانند انرژی خورشیدی و بادی، که برای پایدار نگه‌داشتن شبکه نیازمند پشتیبانی از طریق نیروگاه‌های گازی پرهزینه هستند.
• وابستگی شدید به واردات گاز مایع (LNG) پس از توقف جریان گاز روسیه، که موجب رقابت شدید با خریداران آسیایی و افزایش قیمت‌ها شده است.
• مدل قیمت‌گذاری مبتنی بر گران‌ترین منبع، که باعث می‌شود برق مصرفی همه بخش‌ها با بالاترین نرخ تأمین شود – اغلب برق تولیدشده از گاز.
• بار مالیاتی و هزینه‌های محیط‌زیستی بالا، به‌ویژه قیمت مجوزهای انتشار CO₂ که بین ۶۰ تا ۹۰ یورو در هر تن نوسان دارد و مستقیماً بر قیمت نهایی برق اثرگذار است.

تأثیرات مخرب بر صنعت فولاد

در صنعت فولاد، خصوصاً در کوره‌های قوس الکتریکی که وابستگی شدیدی به برق دارند، هزینه انرژی تا ۲۵ درصد از بهای تمام‌شده را تشکیل می‌دهد. این موضوع رقابت‌پذیری شرکت‌های اروپایی را به‌شدت تضعیف کرده و باعث تصمیم‌گیری‌های پرهزینه‌ای شده است.

برای نمونه، شرکت آرسلورمیتال اعلام کرده سرمایه‌گذاری‌های خود در پروژه‌های «فولاد سبز» در آلمان را متوقف می‌کند. همچنین شرکت سالزگیتر اجرای پروژه بزرگ کربن‌زدایی خود را تا سه سال به تعویق انداخته است.

درخواست‌ها برای نجات صنعت

نهادهای صنعتی نظیر یوروفر و انجمن‌های ملی در کشورهای آلمان، فرانسه و ایتالیا خواستار مداخله فوری دولت‌ها، حمایت‌های مالی بلندمدت و بازگرداندن سازوکارهای جبران هزینه انرژی شده‌اند. هدف از این اقدامات، حفظ سرمایه‌گذاری در پروژه‌های گذار سبز و جلوگیری از تعطیلی بیشتر خطوط تولید و از دست رفتن مشاغل صنعتی است.

به باور تحلیل‌گران، اروپا در نقطه‌ای بحرانی از مسیر صنعتی خود قرار گرفته است؛ اگر دولت‌ها نتوانند توازن میان سیاست‌های زیست‌محیطی و نیازهای واقعی صنعت را برقرار کنند، خروج سرمایه‌گذاران و مهاجرت صنایع انرژی‌بر به خارج از قاره، پیامدی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.