تورم، جهش دستمزدها و بیثباتی شبکه برق، صنایع پرمصرف انرژی را ناگزیر کرده است تا انرژی را نه هزینهای ثابت، بلکه ریسکی راهبردی مدیریت کنند.
به گزارش فولادبان، مقاله نشریه «Environment + Energy Leader» هشدار میدهد: شرکتی که ارتقای تجهیزات یا پایش دقیق مصرف را به تعویق اندازد، با سه نوع هزینه روبهرو میشود؛ قبض برق سنگین، افت بهرهوری و فرسودگی زودهنگام داراییها. نویسندگان توصیه میکنند مدیران ابتدا برآورد کنند یک قطعی ۳۰ دقیقهای چه هزینهای برای تولید یا خدماتشان دارد و تعرفههای اوج مصرف چقدر سود را میبلعد؛ مقایسه چنین ارقام ملموسی، تصمیمسازی داخلی را تسهیل میکند.
مدل Energy-as-a-Service (EaaS) بزرگترین مانع –یعنی نیاز به سرمایهگذاری اولیه– را برطرف کرده و امکان پرداخت بر پایه عملکرد را فراهم میسازد. کنتورهای هوشمند و پلتفرمهای ابری، مصرف لحظهای را در کارخانهها یا بخشهای ساختمان ردیابی و با دادههای تاریخی مقایسه میکنند؛ این ابزارها استفاده بیمورد در ساعات غیرکاری را افشا کرده و پیشبینی اوج بار را دقیقتر میکنند.
نویسندگان تصریح میکنند در چشمانداز امروز، صرفهجویی کافی نیست؛ تداوم عملکرد نیز حیاتی است. سامانههای پاسخ به تقاضا (Demand Response) در کنار ذخیرهسازها میتوانند همزمان پشتیبان شبکه و منبع درآمد شرکت باشند. برای آنکه انرژی از «مرکز هزینه» به «موتور خلق ارزش» تبدیل شود، همکاری نزدیک تیمهای عملیات، مالی و پایداری ضروری است.