افزایش بهای نفت پس از حمله اسرائیل به ایران گرچه التهاب سیاسی را بالا برد، اما چون ریشه در تقاضای واقعی نداشت، به قیمت فولاد سرایت نکرد. در سطح جهانی اغلب محصولات فولادی هفته را با ثبات یا نوسان جزئی پشت سر گذاشتند. در ایران هم ضعف تقاضا، بلاتکلیفی نرخ ارز و بدهیهای معوق تولیدکنندگان، چشمانداز بازار را تیره نگه داشته است.
به گزارش فولادبان، هفته گذشته بازارهای کالایی زیر هالهای از تنش ژئوپولیتیک قرار گرفتند؛ افزایش آنی قیمت نفت یادآور سالهای پرآشوب گذشته بود، اما اثرگذار بر فولاد نشد، چرا که جنبش قوی در بخش تقاضای مصرفی شکل نگرفته است.
بازار داخلی ایران اما از دو سو تحت فشار است: رکود طولانی در ساختمان و تأسیسات از یک سو و سیاستهای ارزی متغیر از سوی دیگر. در چنین شرایطی، مدیریت اقتصادی دولت (بهویژه در حوزه تأمین مالی و ارز) میتواند روند را دگرگون کند. کارشناسان هشدار میدهند احتمال کاهش جدی بیشتر قیمتها کم است؛ چرا که اغلب کالاها به کف هزینه تولید نزدیک شدهاند. با این حال، مشکلات نقدینگی و بدهی بانکها ممکن است برخی تولیدکنندگان را وادار به فروش زیر قیمت تعادلی کند؛ اتفاقی که تصویر بازار را مخدوش ولی مسیر اصلی قیمت را تغییر نخواهد داد.
به نظر میرسد در کوتاهمدت صادرات ـ بهویژه در مقاطع طویل ـ تنها راه نجات بازار داخلی است. مادامی که نرخ ارز مهمترین عامل محرک باقی بماند، حرکت بعدی بازار بیش از هر چیز به سیاستگذاری ارزی و توانایی تولیدکنندگان در بازکردن مسیرهای صادراتی بستگی خواهد داشت.
معاملهگران معتقدند تا زمانی که تکلیف جنگ اوکراین مشخص نشود و صادرات روسیه به سطح پایدار نرسد، بازار روندی خنثی خواهد داشت.
در این میان، چین فرصت را غنیمت شمرده و فعالیت اقتصادی در پاکستان و افغانستان را گسترش میدهد؛ دو بازار تشنه فولاد که در صورت ثبات سیاسی میتوانند به محرک بعدی تقاضا تبدیل شوند.در بخش فلزات غیرآهنی، روند نزولی ضعیف ادامه یافت و به گفته تحلیلگران، رفع تدریجی کمبود تراشه در صنایع الکترونیکی فشار مضاعف بر قیمت مس و آلومینیوم وارد کرده است.