چین به طور سیستماتیک کنترل خود را بر مواد معدنی حیاتی که برای گذار جهانی انرژی و انتشار خالص صفر ضروری هستند، گسترش داده و از شبکهای متشکل از حداقل ۲۶ مؤسسه مالی تحت حمایت دولت در دو دهه گذشته استفاده کرده است.
به گزارش فولادبان، چین با یک استراتژی حسابشده، در حال تسلط بر بازار مواد معدنی حیاتی است و سایر کشورها باید برای مقابله با این وضعیت، چارهای بیندیشند.
بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۱، چین با استفاده از شبکهای از مؤسسات مالی دولتی نزدیک به ۵۷ میلیارد دلار وام به ۱۹ کشور با درآمد کم و متوسط ارائه کردند که برای کنترل زنجیره تأمین مواد معدنی حیاتی سرمایهگذاری شده است. هدف این سرمایهگذاریها، تضمین دسترسی به مواد معدنی کلیدی مانند لیتیوم، کبالت، نیکل و عناصر خاکی کمیاب است که برای فناوریهای انرژی پاک حیاتی هستند.
در واقع چین از طریق وامهای مختلف و سرمایهگذاریهای مشترک، کنترل قابل توجهی بر استخراج و پردازش این منابع در کشورهای غنی از مواد معدنی به دست آورده است. برخلاف ابتکار کمربند و جاده، تأمین مالی مواد معدنی چین شامل شبکه گستردهتری از وامدهندگان است و اغلب به صورت وامهای سریالی و با ضمانتهای قویتر ارائه میشود.
این امر نگرانیهایی را در مورد از دست رفتن منافع مالی و حاکمیت بر منابع طبیعی برای کشورهای میزبان ایجاد میکند.