ویرانی تولید زیر سایه بحران انرژی؛ آیا صنایع قربانی خواهند شد؟

آرش نجفی، رییس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران در گفتگو با فولادبان، با اشاره به  هشدارهای مکرر اتاق بازرگانی طی سال‌های گذشته در خصوص کمبود انرژی، اظهار داشت: ما از ابتدای سال اعلام کردیم که کمبود گاز به میزان ۳۰۰ میلیون مترمکعب در روز محرز است و نیروگاه‌ها باید به سوخت مایع روی بیاورند. اما دولت نتوانست حتی گازوئیل کافی برای نیروگاه‌ها ذخیره کند.

او اضافه کرد: نیروگاه‌ها امید داشتند مجوز استفاده از مازوت را بگیرند، اما به دلیل آلودگی شدید این سوخت، چنین امکانی فراهم نشد. بنابراین نیروگاه‌ها یا باید گاز مصرف کنند یا فعالیتشان مختل شود. نتیجه این سوءمدیریت امروز به شکل قطعی‌های گسترده برق و گاز بروز کرده است.

به گفته نجفی، کمبود گاز نه‌تنها منجر به بحران برق شده، بلکه تولید بسیاری از صنایع را متوقف کرده است. او با انتقاد شدید از عدم اصلاح الگوی مصرف و اقدام جدی برای کاهش شدت مصرف سوخت‌های فسیلی گفت: چندین سال است که پیشنهاد تعویض بخاری‌های گازی مطرح شده، اما هیچ‌گاه عملی نشده است. حتی با وجود سرمایه‌گذار و تکنولوژی، این پروژه روی زمین مانده است.

رییس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران به خسارت‌های ناشی از این وضعیت اشاره کرد و گفت: تنها در صنعت پتروشیمی، کمبود گاز تا ۲ میلیارد دلار عدم‌النفع ایجاد کرده است. خسارت صنایع دیگر از این هم بیشتر است و به چندین میلیارد دلار می‌رسد. با این حال، حاضر نیستند حتی ۷ میلیارد دلار برای بهینه‌سازی بخاری‌ها هزینه کنند.

نجفی درباره تاثیر قطعی برق بر صنایع توضیح داد: قطع پراکنده برق برای صنایع ویرانگر است. بسیاری از خطوط تولید نیاز به کار مداوم چندروزه دارند، اما وقتی روزی دو یا سه ساعت برق قطع می‌شود، این امکان از بین می‌رود و تولید متوقف می‌شود. پیشنهاد ما این بود که دولت تعطیلات واحدهای تولیدی را متمرکز کند، اما باز هم اقدامی صورت نگرفت.

نجفی ضعف اصلی را در نبود تصمیم‌گیری و بی‌عملی دولت می‌داند: مشکل ما این است که تصمیم‌ساز نداریم، تصمیم‌گیر نداریم و حتی مجری تصمیمات هم نداریم. فقط جلسات بی‌پایانی برگزار می‌شود که خروجی خاصی ندارند. در نتیجه، بحران‌ها یکی پس از دیگری تشدید می‌شوند.

با وجود ۴ ماه باقی‌مانده تا پایان سال، نجفی هشدار داد که اگر دولت اقدام فوری برای حل بحران انرژی انجام ندهد، صنایع کشور با خسارت‌های جبران‌ناپذیری روبه‌رو خواهند شد. او گفت: این بحران ناشی از سوءمدیریت و بی‌توجهی به هشدارها است. دولت باید فوراً برنامه‌ای جامع برای کاهش مصرف انرژی و حمایت از صنایع تدوین کند.

سوال بی‌پاسخ: چه کسی مسئول بحران است؟

این بحران انرژی بار دیگر پرسشی تلخ را مطرح می‌کند: چرا دولت‌ها به جای اصلاح زیرساخت‌ها و مدیریت منابع، تنها شاهد فروپاشی تدریجی صنعت کشور هستند؟