رکود در بازار فولاد؛ ایران در گرداب بحران چینی‌ها غرق می‌شود؟

به گزارش خبرنگار فولادبان، هفته جاری روند کاهشی در قیمت میلگرد مشاهده شد؛ نرخ این محصول از ابتدای هفته کاهش ۱۰۰ تا ۶۰۰ تومانی داشت که در نهایت روز چهارشنبه ۲۵ مهر ماه بدون افزایش و کاهشی قیمت ۲۸ هزار و ۷۰۰ تومان را برای هر کیلوگرم به ثبت رساند.

در واقع در بخش مقاطع فولادی، مانند تیرآهن، میلگرد و ورق‌های فولادی، قیمت‌ها تحت تأثیر کاهش تقاضا ثابت باقی ماندند؛ به ویژه میلگرد که یکی از اصلی‌ترین محصولات در بازار ساختمان‌سازی محسوب می‌شود، با کاهش تقاضا مواجه شده است.

همچنین نرخ تیرآهن در چهارمین هفته پاییز روند کاهشی را تجربه کرد؛ به گونه‌ای که قیمت این محصول طی هفته جاری، کاهش قیمت ۱۰۰ تا ۲۵۰ تومانی در هر کیلوگرم داشت و روز چهارشنبه در محدوده ۲۹ هزار و ۹۰۰ تومانی به کار خود پایان داد.

بازار پروفیل اما در تمام طول هفته جاری روند ثابتی داشت و البته تنها روز سه شنبه یک افت جزئی ۲۰۰ تومانی در هر کیلوگرم را به ثبت رساند که تاثیر زیادی بر معاملات این محصول در بازار آهن نداشت.

از طرفی، قیمت محصولات نبشی و ناودانی از ابتدای هفته در کلیه مبادی فروش در روند ثابتی قرار داشتند و دو محصول به ترتیب با قیمت ۲۹ هزار و ۱۰۰ تومان و ۳۰ هزار و ۴۰۰ تومان هفته خود را به پایان رساندند.

گزارش‌ها از بازار جهانی آهن و فولاد نشان می‌دهد داده‌های اقتصادی اخیر چین از جمله آمار تجارت و اعطای تسهیلات جدید ماه سپتامبر، کمتر از انتظارات بوده و نگرانی‌هایی را در مورد توانایی این کشور برای دستیابی به هدف رشد ۵ درصدی در سال جاری و مقابله با فشارهای تورمی ایجاد کرد.

انجمن جهانی فولاد روز دوشنبه با کاهش چشم‌انداز خود اعلام کرد که انتظار می‌رود تقاضای جهانی فولاد در سال ۲۰۲۴ برای سومین سال متوالی به دلیل ضعف تولید و رشد اقتصادی کاهش یابد. این انجمن همچنین پیش‌بینی کرد که تقاضای فولاد چین امسال ۳ درصد و در سال ۲۰۲۵ نیز یک درصد کاهش یابد. از سوی دیگر، صادرات فولاد در ماه سپتامبر به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۱۶ رسید و به ۱۰٫۲ میلیون تن رسید و صادرات سالانه تاکنون ۲۱ درصد افزایش یافته است.

در هفته جاری، بازار آهن و فولاد ایران تحت تأثیر چندین عامل قرار داشت که به طور کلی باعث رکود و نوسانات محدود شد. در بخش فولاد، قیمت‌ها با ثبات نسبی همراه بود، اما کمبود تقاضا به دلیل شرایط اقتصادی و ریسک‌های ژئوپلیتیک باعث شد تا بازار فعلاً بدون جهش چشمگیری پیش برود.

همچنین، مشکلاتی مانند محدودیت‌های زیرساختی و افزایش نرخ بهره بانکی نیز فشار زیادی بر صنعت فولاد وارد کرد. با این حال، در بخش صادرات، ایران همچنان به دنبال تقویت موقعیت خود در بازار جهانی بوده و پیش‌بینی می‌شود صادرات فولاد کشور به مرز ۱۰ میلیارد دلار برسد. این رشد به دلیل بهبود زیرساخت‌ها و کاهش مشکلات انرژی ممکن شده است.

در نهایت، با وجود بهبودهایی در برخی شاخص‌های جهانی مانند قیمت کامودیتی‌ها، فولادسازان ایرانی همچنان با چالش‌هایی مانند نرخ بهره و کمبود تقاضای داخلی دست‌وپنجه نرم می‌کنند که این موارد می‌توانند تأثیر منفی بر عملکرد کوتاه‌مدت این صنعت داشته باشند.

علاوه بر این، یکی از چالش‌های مهم هفته آینده، تأثیر تنش‌های ژئوپلیتیک در منطقه خاورمیانه است که می‌تواند به افزایش نگرانی‌ها در خصوص تأمین مواد اولیه و صادرات آهن و فولاد منجر شود. اگرچه افزایش قیمت جهانی سنگ‌آهن و زغال‌سنگ ممکن است روی قیمت‌ها تأثیر بگذارد؛ اما در صورت عدم بهبود تقاضا در بازار داخلی، قیمت‌ها در بازار آهن ایران به احتمال زیاد ثابت باقی خواهد ماند. به طور کلی با توجه به وضعیت فعلی، انتظار می‌رود هفته آینده بازار آهن و فولاد همچنان تحت فشارهای داخلی و خارجی باشد و بدون تحولات عمده، بازار در رکود نسبی باقی بماند.

از سوی دیگر، بازار ارز در تمام طول هفته در کانال ۶۲ تا ۶۳ هزار تومانی در حال حرکت بود که نهایتاً در روز چهارشنبه ۲۵ مهر ماه در محدوده ۶۳ هزار و ۴۵۰ تومانی تثبیت شد.

همچنین وضعیت بازار دلار ایران در هفته آینده به چندین عامل کلیدی داخلی و خارجی وابسته خواهد بود که در ابتدا، تنش‌های ژئوپلیتیک در منطقه خاورمیانه نقش مهمی در تعیین قیمت دلار دارد. در صورتی که روند این تنش‌ها رو به کاهش باشد و توافقاتی برای ثبات منطقه‌ای صورت گیرد، احتمال کاهش تقاضا برای دلار وجود دارد.

از طرف دیگر، سیاست‌های اقتصادی داخلی، از جمله تصمیمات دولت و بانک مرکزی در خصوص عرضه ارز به بازار و کنترل نرخ بهره، تأثیر مستقیم بر نرخ دلار خواهد داشت. اگر دولت بتواند با تزریق ارز یا کنترل عرضه و تقاضا در بازار، تنش‌های ناشی از کمبود دلار را مدیریت کند، ممکن است نرخ ارز تثبیت شود. با این حال، افزایش تورم داخلی و نوسانات قیمت جهانی نفت نیز همچنان فشار زیادی بر بازار ارز وارد می‌کند، به ویژه اگر قیمت نفت جهانی دچار کاهش شود، که می‌تواند منابع ارزی کشور را محدود کند و قیمت دلار را افزایش دهد.