فولاد جهانی روی مرز ثبات/ نگاهی به افق تقاضا تا ۲۰۲۶

به گزارش فولادبان، بازار جهانی فولاد پس از سال‌ها نوسان، حالا وارد دوره‌ای از ثبات نسبی شده است؛ ثباتی که در عین شکننده بودن، با امیدهایی به آینده همراه است. پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که تقاضای جهانی برای فولاد در سال ۲۰۲۵ تقریباً در همان سطح سال جاری باقی خواهد ماند، اما در سال ۲۰۲۶ با رشد ملایم ۱.۳ درصدی، به حدود ۱.۷۷۳ میلیارد تن خواهد رسید.

این روند، با وجود چالش‌های پررنگی چون تنش‌های ژئوپلیتیکی، بحران مسکن در چین، و نااطمینانی‌های اقتصادی، بیش از هر چیز متکی به سرمایه‌گذاری دولت‌ها در حوزه زیرساخت، پروژه‌های عمرانی و تسهیل شرایط مالی است. همین عوامل، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه، توانسته‌اند موتور رشد را روشن نگه دارند.

چین همچنان بزرگ‌ترین مصرف‌کننده فولاد جهان است، اما افق تقاضا در این کشور تصویر روشنی ندارد. برآوردها نشان می‌دهد که تقاضای چین برای فولاد در سال ۲۰۲۵ با کاهش ۲ درصدی مواجه خواهد شد؛ کاهش ناشی از بحران در بخش املاک و مستغلات که یکی از اصلی‌ترین محرک‌های مصرف فولاد در این کشور بوده است. البته در سال ۲۰۲۶، انتظار می‌رود سرعت افت تقاضا کاهش یافته و به منفی ۱ درصد برسد، چرا که بخش ساخت‌وساز به‌تدریج وارد فاز تثبیت می‌شود.

برخلاف چین، کشورهای در حال توسعه – به‌ویژه هند – نقش موتور رشد بازار جهانی را ایفا می‌کنند. هند با رشد سالانه ۴.۷ درصدی در سال ۲۰۲۶، تبدیل به یکی از کلیدی‌ترین بازیگران بازار فولاد خواهد شد. سرمایه‌گذاری‌های گسترده این کشور در زیرساخت، مسکن و صنایع، در کنار رشد جمعیت شهری و توسعه حمل‌ونقل، عواملی هستند که تقاضا برای فولاد را در هند به شکلی پیوسته و قدرتمند بالا نگه داشته‌اند.

سایر کشورهای در حال توسعه نیز در حال پیمودن مسیری مشابه‌اند. پروژه‌های توسعه‌ای، افزایش ساخت‌وساز و نیاز به توسعه زیرساخت‌ها، تقاضای مستمر برای فولاد را در این کشورها تضمین کرده است. این بخش از جهان، اکنون نه‌تنها مصرف‌کننده، بلکه یکی از جهت‌دهندگان اصلی به چشم‌انداز بازار فولاد محسوب می‌شود.

بازارهای توسعه‌یافته مانند ایالات متحده و اتحادیه اروپا، پس از چند سال رکود، سرانجام نشانه‌هایی از بازیابی را نشان می‌دهند. پیش‌بینی‌ها حاکی از رشد ۱.۵ درصدی تقاضا در این کشورها در سال ۲۰۲۶ است. این رشد گرچه ملایم است، اما پس از چهار سال کاهش، می‌تواند نشانه‌ای مثبت باشد.

عوامل کلیدی رشد در این کشورها شامل پروژه‌های نوسازی زیرساخت‌های فرسوده، افزایش هزینه‌های نظامی و همچنین برنامه‌های سبزسازی صنایع است. این سیاست‌ها، به‌ویژه در قالب حمایت دولت‌ها از صنایع داخلی، می‌تواند محرکی برای افزایش تقاضا در بلندمدت باشد.

با نگاهی به ترکیب مناطق مصرف‌کننده، روشن است که بازار جهانی فولاد از حالت یک‌قطبی خارج شده و در حال حرکت به سوی چندمرکزی است. هرچند چین همچنان بازیگر اصلی است، اما سهم نسبی آن در تقاضای جهانی به‌تدریج کاهش یافته و در مقابل، نقش کشورهایی چون هند، اندونزی، و ویتنام در حال پررنگ‌تر شدن است.

علی‌رغم تمام این تحولات مثبت، باید به این نکته نیز توجه داشت که بازار فولاد همچنان به شدت از شرایط سیاسی، نرخ بهره جهانی، و وضعیت تجارت بین‌الملل تأثیر می‌پذیرد. بنابراین، هرچند پیش‌بینی رشد ملایم در سال ۲۰۲۶ واقع‌بینانه به نظر می‌رسد، اما نوسانات ناگهانی نیز دور از انتظار نیست.

بازار جهانی فولاد در آستانه ورود به دوره‌ای از ثبات نسبی قرار دارد. سال ۲۰۲۵ را باید سال توقف و نفس‌گیری بازار دانست و ۲۰۲۶ را سال آغاز دوباره رشد، هرچند با سرعتی کمتر از گذشته. در این مسیر، کشورهای در حال توسعه همچون هند، محرک‌های اصلی رشد هستند و کشورهای توسعه‌یافته نیز پس از دوره‌ای از افت، در مسیر بازگشت قرار گرفته‌اند.

در مجموع، آینده فولاد جهانی نه در دست غول‌های سنتی، بلکه در دستان اقتصادهای نوظهور و سیاست‌های دولتی برای توسعه زیرساخت‌ها رقم خواهد خورد.