صدای خاموش جنگ در دل کارخانه‌ها/ فولاد بی‌صدا می‌سوزد

رضا صالحی در گفتگو با فولادبان با تأکید بر ضرورت برنامه‌ریزی برای مقابله با شرایط اضطراری گفت: صنعت فولاد نیز مانند سایر بخش‌های تولیدی کشور، در برابر بحران‌ها و شرایط غیرمنتظره‌ای چون جنگ، نیازمند تدابیر و آمادگی‌های خاص خود است. هر واحد تولیدی باید در حوزه‌هایی نظیر نیروی انسانی، مسائل فنی، مالی و تأمین منابع، استراتژی مشخصی داشته باشد تا بتواند در مواجهه با بحران‌ها، از حداقلی از پایداری برخوردار باشد.

او با بیان اینکه جنگ‌ها معمولاً بدون هشدار قبلی رخ می‌دهند و آمادگی روانی و ذهنی جامعه برای چنین شرایطی پایین است، افزود: ملت ایران سال‌ها از فضای جنگ فاصله گرفته بود و همین امر، آمادگی ذهنی لازم را برای مواجهه با چنین رخدادهایی از بین برده است. تجربه جنگ ۱۲روزه اخیر، یک هشدار جدی برای همه صنایع بود که ضرورت توجه به پدافند غیرعامل و بازنگری در ساختارهای عملیاتی را گوشزد می‌کند.

این کارشناس صنعت فولاد ادامه داد: اگرچه جنگ اخیر تأثیر مستقیم چندانی بر بدنه صنعت فولاد نداشت، اما پیامدهای غیرمستقیم آن به‌وضوح احساس شد. اختلال در حمل‌ونقل، تأخیر در زنجیره تأمین، نوسانات مقطعی قیمت‌ها، و تعطیلی موقت برخی واحدها تنها بخشی از تبعات قابل مشاهده این وضعیت بود. خوشبختانه این بحران کوتاه بود و کنترل شد، اما ثابت کرد که حتی صنایع مادر و زیرساختی کشور هم از رویدادهای ژئوپلیتیکی در امان نیستند.

صالحی با انتقاد از غیبت پررنگ نقش‌آفرینی نهادهای حاکمیتی و تخصصی در شرایط بحرانی گفت: در این میان، انتظار می‌رود نهادهای تخصصی و متولیان حاکمیتی و صنفی، در چنین شرایطی با مدیریت صحیح بازار، ثبات‌بخشی به قیمت‌ها، تسهیل در تأمین و توزیع مواد اولیه و کاهش هزینه‌های جانبی، نقش فعال‌تری ایفا کنند.

این فعال صنعتی سپس به موضوعی عمیق‌تر و ساختاری‌تر پرداخت و گفت: با این‌همه، واقعیت مهم‌تری که نباید از آن غفلت کرد، استمرار جنگ اقتصادی علیه تولیدکنندگان کشور است. اگرچه این جنگ بی‌صدا و بدون انفجار است، اما آثار ویرانگر آن کمتر از جنگ نظامی نیست. تعطیلی برخی کارخانه‌ها، کاهش شدید ظرفیت تولید در بسیاری از واحدها، فشار مستمر بر نقدینگی، نوسانات نرخ ارز، تورم ساختاری، و نبود ثبات در سیاست‌های صنعتی، همه نشانه‌هایی از یک جنگ اقتصادی فرساینده‌اند که ستون‌های تولید ملی را هدف قرار داده‌اند.

وی در ادامه با لحنی هشدارآمیز گفت: برخلاف جنگ نظامی که مردم با غیرت و همبستگی حاضر به فداکاری هستند، در جنگ اقتصادی، تضعیف تاب‌آوری ملی به‌صورت آرام و نامحسوس رخ می‌دهد؛ بی‌آنکه صدایی از شلیک شنیده شود. در این شرایط، تولیدکنندگان فولاد که به‌نوعی دومین ستون اقتصاد کشور پس از نفت هستند، نه‌تنها حمایت نمی‌شوند بلکه بار اصلی سیاست‌های فرسایشی و ساختارهای ناکارآمد را نیز به دوش می‌کشند.

صالحی در پایان، خطاب به سیاست‌گذاران و مدیران ارشد صنعتی گفت: مطالبه اصلی صنعت فولاد از دولت و وزارت صمت این است که با پذیرش واقعیت جنگ اقتصادی، به جای شعار و وعده‌های پوچ، با برنامه‌ریزی دقیق، حمایت هدفمند و حذف سیاست‌های فرساینده، مسیر تولید را هموار سازند. آنچه امروز مورد نیاز است، نه برگزاری جلسات بی‌نتیجه و مصوبات بی‌عمل، بلکه همدلی واقعی و همکاری اجرایی دولت با بدنه تولید کشور است؛ پیش از آن‌که جنگ خاموش اقتصادی، خسارتی سنگین‌تر از هر جنگ نظامی به‌بار آورد.