حمله نایب رئیس انجمن نوردکاران فولادی ایران به رئیس جمهور

محمد‌علی ابوئی مهریزی، نایب رئیس انجمن نوردکاران فولادی ایران، در گفتگو با فولادبان، به این مسئله اشاره می‌کند که اگر کشور ما دوباره وارد شرایط بحرانی یا جنگی شود، این سؤال مطرح می‌شود که فولادی‌ها و فعالان حوزه نبرد و صنعت چه خواهند کرد و چه تدابیری برای مواجهه با چنین وضعیتی اندیشیده‌اند؟ این سؤالی است که معمولاً همه می‌پرسند، اما پاسخ‌ها یا به تأخیر می‌افتند یا در حد شعار باقی می‌مانند.

از نظر این فعال نوردی واقعیت این است که حدود ۸۵ درصد اقتصاد کشور دولتی است و همین موضوع باعث شده مسئولیت‌پذیری در بخش‌های مختلف بسیار پایین باشد. ما نه‌تنها با ناترازی مدیریتی مواجهیم، بلکه ناترازی زیرساختی هم داریم. وقتی بحران پیش می‌آید، مردم هستند که برای کشور از خود می‌گذرند، نه آن‌هایی که قرار بوده خادم مردم باشند اما حالا خود را رئیس مردم می‌دانند.

ابوئی ادامه داد: اگر خادمان واقعی کشور کارشان را درست انجام می‌دادند، بسیاری از این بحران‌ها اصلاً رخ نمی‌داد. اما در عمل می‌بینیم که سیستم پاسخ‌گو نیست، مسئول مستقیم پیدا نمی‌شود و تمام فشار بر دوش مردم و بخش خصوصی است. با این حال کسانی که واقعاً به کشور اعتقاد دارند، سرمایه و جان‌شان را برای ایران می‌گذارند. نه شرکت‌های دولتی که مدیرشان مدام در حال تعویض است، بلکه آن‌هایی که ریشه در این خاک دارند و به آن وفادار مانده‌اند.

این عضو انجمن نورد معتقد است، امروز صنعت فولاد با تمام سختی‌ها، در کنار مردم ایستاده است. ما زیرساخت مناسبی نداریم؛ آب نیست، برق نیست، و کسی هم پاسخ‌گو نیست. ما از شعار و تبعیض خسته‌ایم. آن ۱۵ درصدی که باید در مواقع بحران به کمک کشور بیاید، همان‌هایی هستند که بعداً اسم‌شان می‌شود «مردم». پس باید به این قشر توجه ویژه‌ای شود، چراکه بخش تولید با تمام وجود آماده دفاع از کشور و پشتیبانی از اقتصاد است.

ابوئی در ادامه گفت: متأسفانه نگرش کلی برخی مدیران کشور هنوز «دریافت» است نه «خدمت». وقتی به ادارات مراجعه می‌کنیم، احساس نمی‌شود که هدف خدمت‌رسانی به مردم است. در حالی‌که رهبری صراحتاً در مراسمی که به تازگی برگزار شد گفتند: «ای ایران بخوان» برای ایران باشید، نه برای خودتان. اگر مسئولان برای ایران کار کنند نه برای میز و وزارت‌خانه‌شان، خیلی از این مشکلات حل می‌شود.

وی با اشاره به اینکه ما امروز در وزارت نیرو، گاز و اغلب نهادهای اجرایی با چالش‌های داخلی و دعواهای درون‌سازمانی مواجهیم اظهار کرد: به جای آن‌که تمرکز روی حل مشکل مردم باشد، تمرکز روی منافع شخصی شده است. حتی اتاق بازرگانی هم بیشتر به منابع و منافع اعضای خاص خودش توجه دارد. در حالی که اگر بخش خصوصی قرار است برای خودش فکر کند، بخش دولتی باید کاملاً برای مردم باشد. متأسفانه این نگاه از دولتی‌ها به خصوصی‌ها هم سرایت کرده و وضعیت را سخت‌تر کرده است.

بزرگ‌ترین مطالبه این فعال نوردی از دولت و وزارت صمت این است: کاری به کارمان نداشته باشید! ما بیشتر از آن‌که کمک ببینیم، با مانع‌تراشی و لابی‌گری مواجهیم. قانون باید اجرا شود، نه آن‌که زیر سایه روابط و قدرت‌ها نادیده گرفته شود. الان ما بیست روز است که با دو معاون وزیر برای راه‌اندازی یک خط تولید درگیر هستیم و نمی‌توانیم ارتباط برقرار کنیم. وزارتخانه پاسخ‌گو نیست، سیستم قطع است. باید برگردیم به روحیه خدمت‌رسانی.ادارات امروز بیشتر ناظر هستند تا خدمت‌رسان. این نگرش باید عوض شود.

ابوئی در پایان گفت: ما تا این لحظه، با همه توان برای تولید، اشتغال و کشور ایستاده‌ایم. حالا نوبت مسئولان است که مسئولیت‌پذیر باشند و اجازه دهند مسیر تولید در این کشور ادامه پیدا کند، بی‌مانع، بی‌واسطه، بی‌لابی.