الهام از بحران نه فرار از آن/ دستورالعمل جنگی برای صنعت هنوز نوشته نشده است!

مشکانی، نائب رییس انجمن مس ایران، در جریان جنگ ۱۲ روزه و با توجه به عملکرد صنایع در گفت‌وگو با فولادبان گفت: وقتی آژیرها خاموش نمی‌شدند، صنایع کشور بی‌پناه‌تر از هر زمان، روی پای خود ایستادند. بی‌آنکه پروتکلی در دست باشد، بخش خصوصی، نیمه‌خصوصی و حتی دولتی، با تصمیمات خودجوش و اضطراری، تلاش کردند شعله‌ی تولید را خاموش نکنند.

مشکانی شرح داد: با شروع جنگ، اولین بحران، انرژی و منابع انسانی بود. صنایع بزرگ، از ترس آسیب‌پذیری زیرساختی و خطر حملات، به کاهش ظرفیت تولید، تعدیل موقت نیروها و محدودسازی مصرف انرژی رو آوردند. اما این همه ماجرا نبود: هیچ دستورالعمل مدونی از سوی دولت ابلاغ نشد.

بخش خصوصی و نیمه‌خصوصی، بدون حمایت و شفافیت، دست به اقداماتی زدند که بیشتر از روی غریزه مدیریتی بود تا یک پروتکل مکتوب. در برخی موارد، شرکت‌ها به‌صورت انتزاعی تصمیم به تعطیلی دو روزه گرفتند، برخی دیگر نیروها را دورکار کردند یا به صورت چرخشی به کار گرفتند.

مشکانی تصریح کرد: ما انتظار نداریم دولت در لحظه موشک‌باران، به فکر فولاد باشد. اما آیا نمی‌شود پروتکل‌های دوران جنگ و بعد از جنگ را از قبل تدوین و به صنایع ابلاغ کرد؟ اینکه در زمان بحران، کدام نیروی انسانی باید حفظ شود، کدام انرژی‌ها اولویت دارند، و کدام بخش‌ها باید با حمایت مالیاتی و بیمه‌ای روبه‌رو شوند؟”

به گفته او، هیچ آمار شفافی از وضعیت تولید در این ۱۲ روز منتشر نشده و هنوز معلوم نیست که اقداماتی مانند استفاده از انرژی‌های نو در برخی واحدهای تولیدی (مثل فولاد مبارکه) چقدر موفق بوده‌اند.

در حالی که صنایع بزرگ کشور با مخاطرات تولید، انرژی، و امنیت انسانی مواجه‌اند، خلأ یک نقشه راه برای شرایط جنگی بیش از پیش احساس می‌شود. او تأکید کرد