الگوی سبز فولادسازی آمریکا با کوره‌های قوس الکتریکی/ مدلی موفق مبتنی بر بازیافت، نوآوری و حمایت‌ دولتی

به گزارش فولادبان، صنعت فولاد ایالات متحده سال‌ها پیش از آنکه موضوع تغییرات اقلیمی به دغدغه جهانی تبدیل شود، با انتخاب استراتژیک فناوری کوره‌های قوس الکتریکی، مسیر گذار سبز را آغاز کرد. این تحول در دهه ۱۹۸۰ با ظهور کارخانه‌های بازیافت‌محور شکل گرفت و تا سال ۲۰۰۱، شمار این واحدها به بیش از ۹۰ کارخانه رسید که مجموعاً حدود ۹۲ میلیون تن ظرفیت تولید سالانه را پوشش می‌دادند.
یکی از مزایای کلیدی این فناوری، استقلال از واردات سنگ‌آهن است؛ چرا که ماده اولیه اصلی آن قراضه فولادی است که در داخل آمریکا به‌وفور جمع‌آوری می‌شود. در کنار آن، تولید آهن اسفنجی نیز به‌عنوان مکمل این فرآیند رشد چشمگیری یافته است.
بر اساس داده‌های انجمن تولیدکنندگان فولاد آمریکا، انتشار دی‌اکسید کربن در کوره‌های قوس الکتریکی بین ۰.۳۹ تا ۰.۸ تن به ازای هر تن فولاد است؛ یعنی بین ۷۵ تا ۳۲۰ درصد بهتر از میانگین جهانی. این عدد صنعت فولاد آمریکا را در چارچوب استانداردهای روز زیست‌محیطی جهانی قرار می‌دهد.
مدل آمریکایی برای گذار به فولاد سبز نه بر وعده‌های آینده بلکه بر نوآوری‌های ملموس استوار است. شرکت‌هایی مانند «نوکور» در پروژه‌هایی همچون توسعه راکتورهای هسته‌ای کوچک، فناوری همجوشی، جذب و ذخیره کربن و تولید فولاد با هیدروژن سرمایه‌گذاری کرده‌اند. این اقدامات با حمایت دولت بایدن شتاب بیشتری گرفته‌اند.
در حالی که اروپا تمرکز خود را بر فناوری‌های آینده‌محور گران‌قیمت همچون هیدروژن سبز گذاشته و با چالش‌های ساختاری و تأمین مالی روبه‌رو است، آمریکا با اعمال تعرفه‌های محافظتی و احتمال اجرای مالیات کربن مرزی، شرایط را برای سرمایه‌گذاری داخلی فراهم کرده است. این مدل سه‌مرحله‌ای یعنی «حفاظت بازار – سرمایه‌گذاری شرکت‌ها – اجرای پروژه‌های سبز» به الگویی موفق در مسیر تولید فولاد کم‌کربن تبدیل شده است.