عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس از توجه بودجه 1404 به حوزه معادن خبر داد و گفت: این موضوع در بودجه به عنوان مطالبه عمومی برای همه حوزه های مدنی کشور بالاخص پهنه صنعتی – معدنی سنگان بود که خوشبختانه در بودجه سال جاری با پیگیریهای انجام شده به نحوه شایسته به آن پرداخته شد و دغدغههای مردم در مناطق معدنی رفع شد.
به گزارش فولادبان، امیر توکلی رودی، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی با توجه به تصویب تبصره ۶ لایحه با موضوع تعیین تکلیف سهم اختصاصی به حوزه معادن کشور در بودجه سال ۱۴۰۴ گفت: این موضوع در بودجه به عنوان مطالبه عمومی برای همه حوزههای مدنی کشور بالاخص پهنه صنعتی معدنی سنگان بود که در بودجه سال جاری با پیگیریهای انجام شده به نحوه شایسته به آن پرداخته شد.
نماینده مردم خواف و رشتخوار در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: خوشبختانه تصویب این تبصره از لایحه بودجه ۱۴۰۴ موجب شد تا یکی از دغدغههای مهم مردم رفع شود چرا که این موضوع تبعات زیست محیطی مختلف از جمله افزایش گرد و غبار و پیامدهای منفی در معادن داشت که مردم مجبور به پرداخت هزینه سنگین آن بودند.
عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی با اشاره به وجود قانون در حوزه توزیع عادلانه منابع ملی و عدم اجرای آن ادامه داد: در لایحه بودجه سالهای گذشته با لحاظ برخی واژهها و تفاسیر حقوقی، حق صد درصدی مناطق برخودار از ظرفیت معدنی ادا نمیشد بنابراین بودجه در جای دیگری هزینه میشد و دولت علاقهای به هزینهکرد مبالغ مربوطه در امور زیرساختی و زیربنایی نداشت و زمانی هم که به سازمان برنامه و بودجه رجوع میشد با شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت بیان میشد که این موضوع در بودجههای سالیانه لحاظ نشده است.
وی ادامه داد: هزینهکرد اعتبارات در تهران و کلانشهرها موجب شکل گیری مناطق اقماری، نابسامانی کلانشهرها و همچنین تجمیع امکانات در این مناطق خواهد شد که در پی آن مشکلاتی در حوزه توسعه و اشتغال نیز شکل میگیرد و همچنین شاهد افزایش آلودگی و بار ترافیکی در شهرهای بزرگ خواهیم بود که تمامی این عوامل بار سنگینی را بر روی دوش دولت قرار میدهد.
این نماینده مردم در مجلس دوازدهم با اشاره به آثار و پیامدهای مثبت اجرای قانون بیان داشت: تزریق منابع مالی لازم موجب تأمین و تکمیل زیرساختهای مختلف در حوزههای مختلف بهداشت و درمان، جاده، حوزههای فرهنگی، اجتماعی میشود که به موجب آن توسعه پایدار را به همراه خواهد داشت و زمینه را برای توسعه و تحول در مناطق کم برخوردار بالاخص شهرستانهای نفتخیز و دارای معادن فراهم میکند، همچنین سبب پایداری و ماندگاری جمعیت در این شهرها میشود و از مهاجرت به شهرها و کلانشهرها جلوگیری میکند.