یک کارشناس صنعت فولاد معتقد است که با توجه به سیاستهای داخلی چین و هند که از بزرگترین مصرفکنندگان سنگآهن دنیا هستند، آینده زنجیره فولاد در سال ۲۰۲۳ با ابهام روبرو است.
رامین راد در گفتگو با فولادبان، با اشاره به چالشهای پیش روی صنعت فولاد در دنیا، گفت: قیمت هر تن سنگ آهن از بالاترین سطح سالانه خود، یعنی ۱۷۱ دلار در۲۰۲۲ به ۸۱ دلار که پایینترین قیمت از اوایل سال ۲۰۲۰ بوده، کاهش یافته است.
وی افزود: انجمن جهانی فولاد پیشبینی میکند تقاضای فولاد ساخت چین در سال آینده در بحبوحه افزایش تورم و افزایش نرخ بهره در این کشور، ۴ درصد کاهش یابد که این موضوع باعث کاهش ۲.۳ درصدی تقاضای جهانی میشود. البته پیشبینی میشود در سال ۲۰۲۳، پروژههای زیرساختی جدیدی شروع شود که به همین خاطر، بهبود جزئی در بازار املاک و مستغلات در این کشور میتواند از انقباض بیشتر تقاضای فولاد جلوگیری کند.
به گفته وی: همزمان با چین، تقاضای فولاد در سایر نقاط جهان کاهش یافته که این موضوع، منعکسکننده تاثیر قیمتهای بالای انرژی و همچنین افزایش نرخ بهره بانکهای مرکزی در سراسر دنیا است.
این کارشناس تصریح کرد : براساس گزارش انجمن جهانی فولاد، انتظار می رود در اتحادیه اروپا تقاضای فولاد تا پایان سال ۲۰۲۲ به میزان ۳.۵ درصد کاهش یابد. همچنین با توجه به اینکه بهبود فوری وضعیت عرضه گاز امری به دور از تصور است، در سال ۲۰۲۳ در صورت بروز آب و هوای سخت زمستانی یا اختلالات بیشتر در عرضه انرژی، تقاضای فولاد در اتحادیه اروپا رو به کاهش خواهد بود.
راد خاطرنشان کرد: براساس آمارهای منتشر شده، همچنین در سمت عرضه از ژانویه تا سپتامبر سال جاری، تولید فولاد خام در اتحادیه اروپا ۸.۲ درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل کاهش یافته است. براساس دادههای انجمن جهانی فولاد به ۱۰۵.۸ میلیون تن رسید. تولید ژاپن نیز ۶ درصد کاهش یافت و به ۶۷.۸ میلیون تن رسید. همچنین میزان تولید کره جنوبی با ۴.۴ درصد کاهش به ۵۰.۵ میلیون تن رسید.
به عقیده وی، هند نقطه درخشان در بازار جهانی فولاد است که تولید این کشور تا سپتامبر به بیش از ۹۳ میلیون تن رسیده است، ضمن اینکه ایران با رشد ۹ درصدی تولید فولاد خام در ۱۰ ماهه اول سال ۲۰۲۲ در وضعیت خوبی به سر میبرد.
این کارشناس ارشد صعت فولاد تصریح کرد: در بازار فولاد دنیا پیشبینی میشود که کل تولید در سال ۲۰۲۲ به ۶.۱ درصد و در سال ۲۰۲۳ به ۶.۷ درصد افزایش یابد. این برآورد با توجه به هدف دولت هند برای دو برابر کردن ظرفیت تولید ملی به ۳۰۰ میلیون تن تا سال ۲۰۳۰-۲۰۳۱ انجام شده است.