درآمدهای خارجی ایران در حال افزایش است

به گزارش فولادبان، نشریه فوربس طی یادداشتی به قلم آریل کوهن عضو ارشد شورای آتلانتیک مدعی شد، خشونت های پلیس ایران در اعتراضات پس از فوت مهسا امینی، غرب را به اعمال تحریم های بیشتر علیه این کشور سوق می دهد. وزارت خزانه داری آمریکا قبلا تحریم های مالی گسترده ای علیه اعضای پلیس امنیت اخلاقی ایران اعمال کرده و وزارت خارجه هم متعهد شده تا تحریم های بیشتری علیه ایران اعمال کند.

نویسنده در ادامه این یادداشت با ابراز تاسف عنوان کرده که نسبت به این اعتراضات بدبین است و دلیل آن هم این است تاریخ ایران نشان می دهد سرنگونی حکومت ایران بسیار دشوار است. ایران بخش انرژی خود را برای مقاومت در برابر تشدید تحریم ها، ضدتحریم کرده است.

ایران در زمینه اجتناب از تحریم ها، ایجاد زیرساخت های صادرات انرژی و یافتن شرکای صادراتی جدید و افزایش تخصص فنی داخلی تجربه زیادی دارد.

به نوشته این گزارش، ایران پیش از آغاز این اعتراضات، اقدامات پیشگیرانه‌‌ای برای تضعیف تحریم های غرب انجام داده بود. جواد اوجی، وزیر نفت ایران، ماه گذشته اعلام کرد که ایران به دنبال سرمایه گذاری شرق و کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی و چین است و در عین حال همکاری های خود در زمینه سیاسی و انرژی با کشورهای دوست از جمله چین و روسیه را تقویت می کند. این اظهارات پس از قرارداد سوآپ گازی 40 میلیارد دلاری روسیه و ایران بیان شد.

 تقویت روابط با پاکستان از طریق انرژی

یکی از اقدامات در راستای این اقدامات پیشگیرانه این است که ایران در شرق خود، به عنوان نخستین گام حیاتی، برای تعمیق روابط با پاکستان، اقداماتی انجام داده است. ارتباط با پاکستان که همیشه تشنه انرژی‌ است، به ویژه به دنبال سیل اخیر در این کشور و شکست های خودساخته آن در سیاست انرژی، برای ایران یک بازار عظیم همسایه فراهم می کند. ارتباط مستقیم میان دو کشور از طریق «خط لوله صلح»، بزرگ ترین اقدام ضد تحریمی است که ایران می تواند انجام دهد اما به کمک نیاز دارد.

شرکت «گازپروم» روسیه قبلا خودش داوطلب (کمک) شده است. این خط لوله که از دهه 1990 طراحی شده و بارها متوقف شده یا به تعویق افتاده است، هنوز تا تکمیل شدن راه طولانی در پیش دارد. اگر این خط لوله راه اندازی شود، علاوه بر ایجاد یک جریان مجزای درآمدی برای ایران، به این کشور اجازه می دهد تا از طریق یک مسیر زمینی به مهم ترین مشتری و پشتیبان خارجی اش یعنی چین، دسترسی پیدا کند.

ایران اخیرا اعلام کرده است که به سازمان همکاری های شانگهای (SCO) می پیوندد. این چین است که «خط لوله صلح» را در پاکستان می سازد نه پاکستان، از اینرو پاکستان می تواند به صورت قانونی از هرگونه تحریمی که علیه خط لوله وضع می شود، طفره رود.

از زمانی که آمریکا از توافق هسته ای 2015 با ایران خارج شده است، همکاری های مسکو و پکن با تهران در موضوعات انرژی و ژئوپلتیکی چند برابر شده است.

در ادامه این گزارش مدعی است، سازمان همکاری های شانگهای، باوجود اختلاف ها و تضادهای متعدد میان اعضایش، خود را به عنوان جایگزینی برای غرب و ناتو می سازد.

سیاست های انرژی ایران به تلاش هایی در زمینه انرژی های هیدروکربنی محدود نمی شود. انتظار می رود، ایران در تعاملات خود با سازمان همکاری های شانگهای، انرژی هسته ای را بگنجاند. از زمانی که آمریکا از توافق هسته ای 2015 با ایران خارج شده است، همکاری های مسکو و پکن با تهران در موضوعات انرژی و ژئوپلتیکی چند برابر شده است.

به نظر می رسد، راهبرد ایران کارساز شده است و درآمدهای خارجی متکی به انرژی ایران همچنان رشد خواهد کرد، مگر اینکه آمریکا تصمیمی قاطعانه بگیرد.

غرب به دنبال تحریم بیشتر ایران

همانطور که تحریم های علیه روسیه به صورت جامع برای تضعیف ماشین جنگی این کشور بدون ترغیب چین برای همکاری طراحی شده است، تحریم های علیه ایران نیز باید به گونه ای باشد که ادغام بیشتر ایران با سازمان همکاری های شانگهای را به دنبال نداشته باشد.

گفتن این موضوع آسان تر از انجام آن است اما از طریق حمایت غرب و مشارکت پاکستان و هند به وسیله تشویق هر دو کشور برای همکاری با شبه جزیره عربی (شامل کشورهای بحرین، کویت، عمان، قطر، عربستان، امارت و یمن) و همزمان سرمایه گذاری در تولید انرژی این دو کشور، می توان این کار را انجام داد. این کار را می توان با تقویت روابط با آذربایجان و ترکمنستان و انجام صادرات انرژی به پاکستان از طریق کریدور غرب آسیا نیز انجام داد.

غرب باید برای سرمایه گذاری در منابع انرژی خود خارج از کنترل اوپک پلاس، شهامت سیاسی به خرج دهد. این فرمول جدید نیست اما کارآمد است. استفاده از ال‌ان‌جی (گاز طبیعی مایع) و سرمایه گذاری در انرژی هسته ای تا زمانی که انرژی های تجدیدپذیر بیشتری به کار گرفته شوند.

اگر غرب در مورد استفاده از تحریم‌ ها برای تقویت شانس موفقیت معترضان و همچنین ممانعت از ظهور سازمان همکاری های شانگهای به عنوان یک وزنه تعادل، صادق است، باید مجموعه ای از تحریم ‌های پیچیده ‌تر و هوشمندتر در انرژی ایجاد کند.

در حالی که بسیار مهم است که به تحریم‌های موجود پایبند باشیم و از هر حمایتی از معترضان دریغ نشود، غرب باید بخش صادرات انرژی ایران به ویژه بخش فناوری، مالی، کشتیرانی و بیمه را هدف قرار دهد.