رفع محدودیت تجارت با برجام/ همکاری با شرکت‌های درجه یک بین المللی در صورت احیای برجام

بخش عمده‌ای تولید بازار فولاد ایران تمرکز بر  صادرات جهانی دارد، این در حالی است که به خاطر وجود تحریمها امکان دسترسی به این بازارها محدود است حال با احیای برجام امید است که تبادلات تجاری جانی دوباره بگیرد.

رییس اتاق بازرگانی ایران و چین گفت: تحریم‌ها بیشترین ضربه را به بازارهای جهانی وارد کرده است که این محدودیت‌ها شامل بیمه، حمل‌ونقل و بانک می‌شود؛ صادرات فولاد نیز از این سه محدودیت رنج می‌برد؛ البته امید است با رفع تحریم‌ها، این مبادلات برای ما به شکل روان‌تری صورت بگیرد.

مجیدرضا حریری، در گفتگو با خبرنگار فولادبان با بیان اینکه تحریم‌ها محدودیتی در تجارت ایران به وجود آورده افزود: در صنایع بزرگ که تبادلات بر اساس نرخ  نیمایی انجام می‌شود، بنده بسیار بعید می‌دانم که با مذاکرات، نرخ ارز از ارز نیمایی کمتر شود اما اگر نرخ ارز اندکی کاهش پیدا کند مزایای چون دسترسی راحت‌تر به بازارها و فیش‌ها تجاری را برای ما تأمین می‌کند به‌خصوص در شرایطی که ما  با معضل بیمه و بانک مواجه هستیم اما این کاهش نرخ ارز و همچنین رفع بخشی از محدودیت‌های تجاری به‌گونه‌ای نیست که بتوان به طور گسترده برای دسترسی در بازارهای جدیدتر صنایع فولاد از آن استفاده کرد.

عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی با اشاره به تأثیرات برجام در مبادلات تجاری با چین اضافه کرد: هم‌اکنون نیز به‌هرحال بخش عمدۀ از مراودات تجاری ما با چین است هم صادرات و  هم واردات؛ در مورد صادرات به چین نیز به‌خاطر نوسانات تحریم، ما با چند شرکت محدود همکاری داشتیم  که امید است با احیای برجام مراودات تجاری با شرکت‌های بیشتری صورت گیرد و بازار در دسترس قرار بگیرد.

حریری تاکید کرد: در زمینه صادرات و واردات با سایر کشورها نیز ما باید هم در فولاد و هم در سایر کالاها، جنس باکیفیت که قابلیت عرضۀ جهانی را داشته باشند تولید کنیم. برای اینکه صادرات خوبی داشته باید یاد بگیریم که در بازارهای جهانی کالای رقابتی عرضه کنیم. در خصوص فولاد، انرژی یک امکان بالقوه برای ماست که بستگی به این دارد که چقدر بتوانیم این انرژی را آزاد کنیم اگر آزادسازی انرژی به‌درستی انجام بشود تولید کیفیت و کمیت پیدا خواهد کرد.

به گفته این فعال اقتصادی، در بازارهای جهانی هنگامی که قصد فروش کالا و صادرات وجود دارد با دو مسئله مواجه هستیم یکی کیفیت و دیگری  کاهش قیمت. اگر کشوری بخواهد صادرات خوبی داشته باشد یا باید جنس باکیفیت ارائه دهد یا قیمت را کاهش دهد. در زمینۀ فولاد قطعاً بهتر است کیفیت را ارتقا دهیم و هم در صورت لزوم قیمت را نیز کاهش دهیم.