فولادساز کره جنوبی هشدار داد فشار برای کاهش آلایندگی به نفع چین و هند خواهد بود

شرکت فولادسازی پوسکو کره جنوبی هشدار داد که تلاش برای کاهش آلایندگی فرآیندهای فولادسازی، می‌تواند این شرکت را در برابر رقبای چینی و هندی تضعیف کند.
پوسکو ششمین فولادساز بزرگ جهان، بزرگ‌ترین شرکت آلاینده کره جنوبی است، زیرا فرآیندهای متعارف تولید این فلز که از زغال‌سنگ کک‌شو برای ذوب سنگ‌آهن استفاده می‌کند، بسیار گازهای آلاینده ایجاد می‌کند. این شرکت می‌خواهد تا سال ۲۰۵۰ زغال‌سنگ را با هیدروژن جایگزین کند تا قوانین داخلی سخت‌گیرانه‌تر و درخواست‌های عمومی رو به رشد برای محصولات فولادی کم‌کربن را رعایت کند.
پوسکو تخمین می‌زند که کربن‌زدایی عملیات فولادسازی آن حدود ۴۰ تریلیون وون (۳۲ میلیارد دلار) هزینه خواهد داشت و می‌خواهد از سال ۲۰۳۴ از فناوری فولادسازی مبتنی بر هیدروژن در هشت کوره خود استفاده کند.
چو جویک، رئیس تجارت هیدروژن پوسکو، گفت: ما نگرانی‌های زیست‌محیطی را جدی می‌گیریم زیرا مشتریان ما می‌خواهند فولاد سبز عرضه کنیم. ما باید اساساً نحوه تولید فولاد را تغییر دهیم.
اما او افزود که این انتقال، موقعیت رقابتی شرکت را تضعیف خواهد کرد زیرا رقبای چینی و هندی با فشار کمتری برای تغییر رویکرد خود مواجه هستند.
وی گفت: نگرانی ما این است که آیا کشورها می‌توانند تعادلی ایجاد کنند. اروپا، ژاپن و کره جنوبی به شدت به سمت تولید فولاد سبز پیش می‌روند، اما رقبای ما در چین و هند با مقررات داخلی ضعیف‌تری روبرو هستند. این می‌تواند ما را در موقعیتی خطرناک قرار دهد. چین همچنین شرایط خوبی برای تولید انرژی‌های تجدیدپذیر دارد که منجر به قیمت‌های متفاوت هیدروژن و هزینه‌های فولادسازی می‌شود.
صنعت فولاد ۷ تا ۹ درصد از انتشار گازهای آلاینده را به خود اختصاص می‌دهد و برخی از بزرگ‌ترین فولادسازان جهان از جمله ArcelorMittal، ThyssenKrupp و Baowu چین، ابتکاراتی را برای کاهش تولید کربن خود آغاز کرده‌اند. شرکت SSAB سوئد با تولید فولاد بدون استفاده از سوخت فسیلی و با استفاده از گاز هیدروژن در سال گذشته در خط مقدم چنین تلاش‌هایی قرار دارد.
تحلیلگران می‌گویند که ایجاد زنجیره تأمین هیدروژن برای تبدیل پوسکو به فولادسازی سبز بسیار مهم است، زیرا کره جنوبی فاقد ظرفیت کافی انرژی تجدیدپذیر برای تولید مقادیر کافی گاز است.
چو تخمین زد که پوسکو تا سال ۲۰۵۰ به حدود ۵ میلیون تن هیدروژن نیاز دارد و قصد دارد ۸۰ درصد گاز را از خارج تأمین کند. این شرکت قراردادهای اولیه‌ای را با تولیدکنندگان جهانی نفت امضا کرده است تا هیدروژن را از گاز طبیعی وارداتی تأمین کند. این شرکت همچنین قصد دارد پروژه‌های هیدروژن سبز را با استفاده از منابع تجدیدپذیر در استرالیا، مالزی و خاورمیانه توسعه دهد.