اگر دولت به جای اینکه وقت خود را برای تعیین قیمت محصولات فولادی ، عوارض صادراتی و این قبیل کارها بگذارد، اقتصاد ایران را از شر قیمت های تکلیفی ،اقتصاد یارانه ای و یارانه های انرژی رها می کرد و برنامه مدونی برای استفاده بهینه از منابع عظیم و کلان انرژی تدوین می کرد می توانست این انرژی را به بدنه اقتصاد تزریق کند اما متاسفانه اراده اجرای آن در هیچیک از دولت ها وجود نداشته است.
دبیراتحادیه تولیدکنندگان وصادرکنندگان محصولات معدنی ایران گفت: اگر بورس کالا محلی برای خرید و فروش محصولات فولادی تعیین شده است و باید قیمت گذاری کند پس ورود دولت برای تعیین قیمت جایگاهی ندارد، این رفت و برگشت های پینگ پنگی مانع پیشرفت فعالیت های اقتصادی شده و سالها بجای اینکه به جلو حرکت کنیم عقبگرد کرده ایم که نتیجه خوبی هم عایدمان نشده است.
کامران وکیل در گفت وگو با فولادبان افزود: تعیین قیمت محصولات فولادی با ضریب 95درصد فوب خلیج فارس براساس دستور دولت به بورس کالا برای تعیین قیمت محصولات فولادی است.
وی ادامه داد: شیوه فعالیت بورس کالا در اقتصادهای سالم و آزاد بدین نحو است که تولیدکنندگان کالای خود را به بورس عرضه می کنند، اگر مشتری داشت می توانند به هر قیمتی به فروش برسانند واگر مشتری نداشت صادر می کنند اما متاسفانه مکانیزم های بازار آزاد هیچ نقشی در کشور ندارند و اگر مکانیزمی مبتنی بر احترام به قوانین اقتصاد ازاد در کشور تعریف می شود در سیاست های بعدی همان قانون را نقض می کنند.
این کارشناس صنعتی تصریح کرد:اگر بورس کالا برای خرید و فروش محصولات تعیین شده است و باید قیمت گذاری کند پس ورود دولت و دیگر دست اندرکاران برای تعیین قیمت جایگاهی ندارد واگر بورس کالا مسئول قیمت گذاری محصولات و کالاهاست چرا دولت در تعیین قیمت دخالت دارد و اصلا چرا بورس را درست کردید این رفت و برگشت های پینگ پنگی مانع پیشرفت فعالیت های اقتصادی شده و سالها بجای اینکه به جلو حرکت کنیم عقبگرد داریم و یا اینکه به چپ و راست می رویم که نتیجه خوبی هم عایدمان نشده است.
وکیل گفت: کشورهای همسایه در گزارش های مالی سالانه اغلب نرخ رشد بالا و حجم درامد ناخالص ملی بالایی دارند ولی کشور ما با این وسعت و ثروت فراوان روز به روز سیر نزولی طی می کند و بنظر می رسد علت اصلی این سیر نزولی همیشگی حضور دولت در بخش های مختلف اقتصادی است.
وی افزود: اگر دولت به جای اینکه وقت خود را برای تعیین قیمت محصولات فولادی ، عوارض صادراتی و این قبیل کارها بگذارد، اقتصاد ایران را از شر قیمت های تکلیفی ،اقتصاد یارانه ای و یارانه های انرژی رها می کرد و برنامه مدونی برای استفاده بهینه از منابع عظیم و کلان انرژی تدوین می کرد می توانست این انرژی را به بدنه اقتصاد تزریق کند اما متاسفانه اراده اجرای آن در هیچیک از دولت ها وجود نداشته است.