حرکت معدنی‌ها و نوردکاران به سمت تولید شمش نشان از نبود مدیریت است

محمد کشانی در گفتگو با فولادبان در رابطه با تداخل فعالیت‌های معدنی‌ها و فولادی‌ها گفت: انجمن تولیدکنندگان فولاد موضع خود را در رابطه با این مسئله مشخص کرده است، اما اشتباهی که 6 سال قبل، دولت وقت انجام داد و این اشتباه همچنان ادامه دارد، خروج شرکت‌ها از توانمندی‌های تخصصی خودشان است.

وی در ادامه تصریح کرد: تا سالیان پیش، شرکت‌های معدنی با توجه به تجربه‌ای که داشتند، باید به سمت اکتشاف قدم برمی‌داشتند. در حال حاضر، بزرگترین معضل کشور کمبود سنگ آهن است زیرا درچند سال اخیر اکتشافی انجام نشده است. مهم‌ترین کسانی هم که می‌توانستند چنین کاری را انجام دهند، شرکت‌های بزرگ سنگ آهن بودند، اما متأسفانه از مأموریت اصلی خود غافل شدند و به سمت تکمیل کردن زنجیره خود حرکت کردند.

عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد با اشاره به اینکه شرکت‌های بزرگ سنگ آهن به ساخت شمش فولاد روی آورده‌اند، افزود: با این حرکت، عرضه سنگ آهن و کنسانتره به شرکت‌های فولادی کاهش پیدا کرده است و تهدید بزرگی برای شرکت‌های فولادی شد بنابراین، شرکت‌های فولادی نیز مجبور شدند به سمت معدن بروند و از مأموریت و هدف خود که تأمین فولاد در راستای افزایش تولید تا سال 1404 بود، دور شوند.

کشانی درباره معضلات تداخل فعالیت‌های معدنی‌ها و فولادی‌ها گفت: معدنی‌ها و فولادی‌ها در هیچکدام از زمینه‌های فعالیت خود موفق نبوده‌اند چون قصد تکمیل زنجیره خود را دارد و اگر سرمایه‌ای دارند، باید در هر دو بخش سرمایه‌گذاری کنند، اما اگر ادعای معدنی‌ها این است که فولادسازان سود بیشتری کسب می‌کنند، می‌توان گزارش مالی هر شرکت را بررسی کرد.

وی ادامه داد: سود شرکت فولاد مبارکه نسبت به دیگر فولادسازان بزرگ متفاوت است چراکه این شرکت بیشتر از فروش محصولات نهایی سود کسب می‌کند، اما محصول نهایی شرکت‌هایی مانند ذوب آهن و فولاد خوزستان شمش است و با مقایسه میزان سود این شرکت‌ها با شرکت‌های معدنی می‌توان فهمید که سود در کدام بخش زنجیره فولاد بیشتر است.

عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد تأکید کرد: در این میان، نوردکاران هم به فکر سود نهایی خود هستند و وقتی شرکت‌های نورد بزرگی که به ذوب و شمش وصل می‌شوند، سود نهایی بالاتری دارند، اما حرکت همه بخش‌های تولیدی به سمت تولید شمش نشان از نبود مدیریت درست است.

کشانی در پایان اضافه کرد: اگر نحوه توزیع اصلاح شود و تعامل بین بخش‌های مختلف زنجیره بیشتر شود و نیاز نوردکاران منطبق با ضوابط تعیین شده و نظام قیمت‌گذاری نشأت گرفته از شمش باشد، قطعا نوردکاران در فاصله 11 تا 15 درصدی قیمت بین شمش و میلگرد، ضرر نمی‌کردند.