چشم‌انداز آینده صنعت فولاد آمریکا از نگاه متال مارکت

به گزارش فولادبان؛ در این مطلب آمده است: بازار فولاد ایالات متحده در طول چهار سال گذشته تحت دولت ترامپ تغییرات زیادی را تجربه کرده و آماده است که در دولت بایدن نیز به یک مسیر تحول‌آفرین ادامه دهد.
فیلیپ بل، رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد آمریکا در این باره اظهار داشت: طی چند سال گذشته ما شاهد یک صنعت فولاد داخلی بوده‌ایم که همچنان به سرمایه‌گذاری و به پیشرفت خود ادامه می‌دهد و خود را مدرن و الکتریکی می‌کند.
به گفته تایلر کنیون، تحلیلگر تحقیقات فلزات و معادن شرکت Cowen & Co، این روند به کمک چندین سیاست تجاری و اقتصادی در حمایت از صنایع، نه تنها تأثیر مثبتی بر تقاضای فولاد و حاشیه سود فولادسازان گذاشته، بلکه باعث سرمایه‌گذاری مجدد زیادی نیز شده است.
کریستوفر پلامر، مدیرعامل شرکت Metal Strategies Inc در این باره عنوان کرد که این روند نه تنها منجر به افزایش در مجوزهای سرمایه‌گذاری برای تأسیسات جدید و گسترش فولادسازی به‌ویژه عملیات کوره قوس الکتریکی (EAF) شده، بلکه باعث افزایش فعالیت ادغام و تملک (M&A) نیز شده است.
در میان تحلیلگران بازارهای جهانی فولاد هم این تحولات به عنوان بخشی از تلاش‌های مستمر فولادسازان آمریکایی برای کاهش بیشتر هزینه و افزایش کارایی برای امکان رقابت آنها تلقی شده است.
جان آنتون، دستیار مدیر خدمات قیمت‌گذاری و خرید IHS Markit هم در این زمینه اظهار داشت که وضع تعرفه‌های بخش 232 مهم‌ترین اتفاقی است که از سال 2003 که ورشکستگی کارخانه‌های متعدد تولید فولاد‌ رخ داد، برای صنعت فولاد ایالات متحده اتفاق افتاده است.
قیمت‌های فولاد هم‌اکنون بسیار بالا است، قیمت‌های کویل نورد گرم پس از پایین آمدن به کمتر از 450 دلار در هر تن در اواخر جولای سال گذشته، در میانه به بالاترین سطح تاریخی یعنی بیش از 1200 دلار در هر تن رسید. قیمت‌های بالای فعلی نیز به دلیل عدم واردات است که بیشتر به دلیل تعرفه‌های بخش 232 است.
از سویی دیگر، بازار فولاد ایالات متحده در سال 2020 تحت تأثیر بیماری کرونا قرار گرفت. کوین دمپسی، مدیر اجرایی موسسه آهن و فولاد آمریکا (AISI)، در این باره بیان کرد: اگر تعرفه‌های بخش 232 نبود، وضعیت بسیار بدتری داشتیم. اگر ما این تعرفه‌ها را در اختیار نداشتیم، فقط با تقاضای سرکوب‌شده مواجه نبودیم بلکه احتمالا با افزایش واردات نیز مواجه می‌شدیم.
وی خاطرنشان کرد که در سال 2017 واردات تقریبا 27 درصد از بازار فولاد ایالات متحده را تشکیل می‌داد، اما باوضع تعرفه‌ها سهم واردات در سال 2019 به 19 درصد کاهش یافت و حتی در سال گذشته به حدود 18 درصد رسید.
دمپسی افزود که قبل از همه‌گیری کرونا، هم‌زمان با سرمایه‌گذاری بعضی از شرکت‌ها در ظرفیت‌های جدید، برخی کارخانه‌های فولادی که سابقه کار نداشتند مجددا راه‌اندازی شدند و این امکان را فراهم کرد تا ظرفیت تولید فولاد خام آمریکا از کمتر از 70 درصد به کمی بالاتر از 80 درصد افزایش یابد.
هنوز کاملا قطعی نیست که آینده بخش 232 در دولت بایدن چه خواهد بود. احتمال کاهش تعرفه‌ها وجود دارد، موضوعی که البته در صورت انتخاب مجدد ترامپ هم انتظار آن می‌رفت.
از طرف دیگر، دمپسی عنوان کرده است که او معتقد نیست که حداقل در ابتدای دولت بایدن، تغییرات قابل توجهی در سیاست تجارت فولاد ایجاد شود و دولت جدید همچنان بر اجرای تعرفه واردات فولاد تأکید جدی خواهد داشت.
چهار انجمن صنفی تجارت فولاد ایالات متحده نیز طی نامه‌ای در 11 ژانویه، اصرار کردند که تعرفه‌ها و سهمیه‌های بخش 232 حفظ شود که انجام این کار برای اطمینان از زنده ماندن صنعت فولاد داخلی در برابر ظرفیت مازاد و رو به رشد فولاد ضروری است و حذف آنها فقط موج جدیدی برای واردات خواهد بود.
در حال حاضر برخی نشانه‌های اولیه وجود دارد که نشان می‌دهد دولت بایدن برای حمایت بیشتر از صنعت داخلی اقدام خواهد کرد، از جمله دستورالعمل او در 25 ژانویه برای تقویت قوانین فدرال خرید آمریکایی که دمپسی آن را نشانه پایبندی بایدن به وعده مبارزات انتخاباتی‌اش برای ساخت دوباره آمریکا با استفاده از کالای داخلی می‌داند.
تقریبا تمام سرمایه‌گذاری اخیر صنعت فولاد ایالات متحده در ظرفیت تولید جدید مبتنی بر کوره قوس الکتریکی EAF بوده است و این کارخانه‌ها طی چند سال آینده تا سال 2023 به بهره‌برداری خواهند رسید.
در نمودار زیر نرخ بهره‌برداری از ظرفیت کارخانجات در صنعت فولاد آمریکا در مقایسه با سهم واردات از بازار فولاد این کشور را در سال‌های اخیر مشاهده می‌کنید.