اصلاح ساختارهای صنعتی برای تولید فولاد سبز

علی بیات در گفتگو با فولادبان، درباره اصلاح ساختارهای صنعتی برای تولید فولاد سبز مطرح کرد: امروزه بسیاری از کشورهای دنیا در مسیر اصلاح ساختارهای صنعتی خود و تغییر از روش قدیمی‌تر تولید، به سمت روش‌های جدید و تکنولوژی محور در صنعت به خصوص در بخش فولاد هستند.

وی تووضیح داد: اقدام کشورهای مختلف به خصوص چین در اصلاحات اساسی شیوه تولید فولاد در راستای تولید فولاد سبز، کربن زدایی از فرآیند تولید، کاهش عوارض زیست محیطی و به تبع آن افزایش رقابت‌پذیری در بازار سایر کشورها از جمله هند، اتحادیه اروپا و آمریکا را بر آن داشته است تا در این مسیر گام بردارند.

وی با بیان اینکه تلاش تولیدکنندگان برای توسعه زیرساخت‌ها و حرکت به سمت فناوری نوین و هوشمند می‌تواند آینده تولید فولاد را دگرگون کند، گفت: هدف از توسعه این زیرساخت‌ها، کاهش هزینه‌ها اعم از مالی، زیست محیطی، اجتماعی و… است. اگرچه هزینه تولید فولاد سبز نسبت به فولاد کنونی در هر تن افزایش می‌یابد اما در نهایت به کاهش هزینه‌های کلی به دلیل کاهش هزینه زیست‌محیطی و … می‌انجامد.

این کارشناس صنعت فولاد با اشاره به چشم انداز افق ۱۴۰۴ در تولید 55 میلیون تنی فولاد گفت: ایران به عنوان یکی از 10 کشور برتر تولیدکننده فولاد جهان، نیازمند توسعه زیرساخت‌های صنعتی خود به خصوص در حوزه فولاد است و غفلت از این امر می‌تواند در آینده، روند تولید فولاد کشور را با مشکل مواجه کند که در نهایت از توان رقابتی با دیگر تولیدکنندگان می‌کاهد. براساس سند چشم انداز در افق ۱۴۰۴، ایران باید به تولید ۵۵ میلیون تن برسد که این رقم تا ۵۷ میلیون تن نیز قابل افزایش است اما شرایط کنونی و ضعف در زیرساخت‌ها، دستیابی به میزان تولید را با اما و اگر مواجه نموده است.

بیات با بیان اینکه تقویت نرم‌افزاری، دانش فنی و مدیریت هوشمند در صنعت فولاد از ضروریات است، اظهار کرد: در حوزه توسعه زیرساخت‌های تکنولوژی به دلیل تحریم و انحصار فناوری نزد کشورهای پیشرفته، با نوسان رشد دانش بومی‌سازی فناوری‌های مدرن و مشکل واردات دانش فنی مواجه‌ هستیم. اگرچه در کارخانه‌های مختلف کشور، تکنولوژی‌های نوین به کار گرفته شده است اما وابستگی علمی این فناوری‌ها به شرکت‌های خارجی منجر به نوعی وابستگی نامتوازن و یک طرفه شده است.

به گفته وی، اگرچه با نهضت بومی‌سازی و توسعه تکنولوژی به بخشی از این موضوع پرداخته‌ایم اما برای دستیابی به یک نظام صنعتی بر پایه آخرین فناوری‌های روز دنیا راه زیادی در پیش داریم.

این کارشناس صنعت فولاد در پایان خاطرنشان کرد: عدم توازن کافی و ناهماهنگی میان هدف‌های ترسیمی حوزه صنعت و امکانات موجود، حرکت پیوسته به جلو را با نوسان مواجه می‌کند و نوعی ناترازی در بخش‌های مختلف صنعتی، علمی و اقتصادی را رقم می‌زند. برای اصلاح چنین روندی چاره‌ای جز حرکت از مدیریت واکنشی به سمت مدیریت هوشمند و شناور نیست تا در این مسیر با تکیه بر دانش فنی روز دنیا، بتوان مدل برنامه توسعه صنعتی را منطبق بر آینده‌پژوهی، واقعیت‌های موجود و تحلیل‌های دقیق، در حوزه زیرساخت نرم‌افزاری اجرا کرد.