مهرداد اکبریان در گفتگو با فولادبان در رابطه با میزان تولید آهن اسفنجی گفت: ایران یکی از برترین تولیدکنندگان آهن اسفنجی است و این میزان تولید هم می‌تواند بیش از این بالا برود. این مسئله نویددهنده آن است که ما می‌توانیم در کشور واحدهای بیشتری را به وجود آوریم که بتوانند از آهن اسفنجی استفاده کنند.
وی در ادامه تصریح کرد: اعمال محدودیت‌ها در استفاده از برق در کارخانه‌های فولادی توسط وزارت نیرو علت اصلی میزان افزایش صادرات آهن اسفنجی است. وقتی تولید این واحدها کاهش می‌یابد، آهن اسفنجی خاصی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و علاوه بر این، آهن اسفنجی مورد استفاده قرار نگرفته توسط کارخانه‌ها تولید فولاد تبدیل به مواد مازاد شده و در نتیجه، فعالان این حوزه تصمیم به صادرات آهن اسفنجی خود می‌گیرند.
رئیس انجمن سنگ آهن ایران با اشاره به افزایش صادرات آهن اسفنجی مقطعی است، افزود: به محض بازگشت فعالیت کارخانه‌های تولید فولاد به حالت عادی و 24 ساعته شدن کارشان، کوره‌های ذوب فعال خواهد شد و همه چیز به حالت عادی بازمی‌گردد.
اکبریان در مورد خریداری نشدن آهن اسفجی در بورس کالا گفت: خریداری نشدن مواد اولیه در بورس کالا موضوع جدیدی نیست چراکه این مسئله گریبان سنگ آهن و کنسانتره را هم گرفته است، اما به نظر می‌رسد دست‌هایی در کار هستند که پشت پرده توافق‌هایی به وجود می‌آید تا مواد اولیه خریداری نشود چراکه با این کار منتظر پایین‌تر آمدن قیمت‌ها می‌مانند.
وی افزود: فولادسازان با خریداری نکردن آهن اسفنجی و سنگ آهن در بورس این ریسک را می‌پذیرند که پس از سه بار عرضه شدن و خریداری نشدن، مجوز صادرات را برای آهن اسفنجی صادر کنند، اما این کار را به امید کاهش قیمت‌ها انجام می‌دهند، اما این روش، یک روش اخلاقی برای تهیه مواد اولیه نیست.
رئیس انجمن سنگ آهن ایران تأکید کرد: ما به دنبال این هستیم که بورس به فضایی برای منصفانه کردن قیمت عرضه‌ها و محلی برای شفافیت معامله‌ها تبدیل شود، اما مشکلی که تمامی حلقه‌های زنجیره فولاد درگیر آن هستند این است که مکانیسم‌های تعریف‌شده در بورس به گونه‌ای دستکاری می‌شوند که ما در نهایت به میزان واقعی عرضه و تقاضا نمی‌رسیم و ما نمی‌توانیم میزان نیاز کشور به مواد اولیه ترسیم کنیم.
اکبریان در پایان افزود: متأسفانه، دست‌هایی در کار است که گاهی اوقات تقاضا بالاتر و گاهی اوقات هم پایین‌تر نشان داده می‌شود و هدف از همه این مسائل بازی کردن با قیمت‌هاست که در نهایت هم به ضرر تولیدکنندگان واقعی خواهد بود. اگر همبستگی و همدلی بین تمامی واحدهای زنجیره به وجود بیاید، باید به دنبال این باشیم که هر حلقه با توجه به قیمت تمام شده محصول تولید شده، یک سود معقول برای خود تعیین کند و وظیفه خود را درست انجام دهند.
