به گزارش فولادبان به نقل از South China Morning Post، این افزایش تولید فولاد، معضلی را نشان می‌دهد که مقامات چینی در برقراری تعادل بین نیاز به ادامه رشد اقتصاد با تعهد خود برای کاهش تولید گازهای آلاینده تا سال 2060، مواجه هستند.
طبق آخرین بررسی انجام‌شده توسط موسسه تحلیلگر بازار فلزات MySteel Global، نرخ استفاده از ظرفیت کوره‌های بلند 247 کارخانه فولاد چین نزدیک به 87 درصد است که سطح بالایی محسوب می‌شود. تحلیلگران این میزان را در مقایسه با اوج بین 92 تا 95 درصد، بالا می‌دانند.
در مقابل، نرخ استفاده از ظرفیت در کارخانه‌های فولادی شهر تانگشان که حدود 14 درصد از کل تولید فولاد چین را در خود جای داده است، نزدیک به 58 درصد بود که کمترین میزان 20 ماهه است زیرا تعدادی از کارخانه‌های تولید فولاد در این شهر مجبور شدند ماه گذشته عملیات خود را متوقف کنند یا تحت تعمیر و نگهداری قرار گیرند. به این کارخانه‌ها هشدار داده شد که در صورت عدم رعایت محدودیت‌های کاهش تولید، مجوز آنها باطل و مدیران آنها جریمه یا بازداشت می‌شوند.
مطالعه ایالات متحده نشان می‌دهد چین می‌تواند با حذف تدریجی کارخانه‌های زغال سنگ اهداف خنثی‌سازی کربن (صفر کردن تولید گازهای آلاینده دی‌اکسید کربن) را برآورده کند.
این وضعیت، قیمت فولاد را که درنتیجه رشد تقاضا با بهبود مجدد اقتصاد چین پس از همه‌گیری کرونا بالا رفته بود، مجدداً افزایش داد و کارخانه‌ها در سایر مناطق کشور را پرسودتر کرد.
یک ناظر بازار مستقر در شانگهای به MySteel Gobal گفت: پس از محدودیت کارخانه‌های محلی در تانگشان در تاریخ 20 مارس، هیچ منطقه دیگری محدودیت مشابهی اعمال نکرده است، بنابراین همه کارخانه‌ها مانند گذشته کار می‌کنند.
Mysteel Global در یادداشتی نوشته است: در هفته اول ماه آوریل، افزایش قیمت‌های فولاد و ادامه روند نزولی موجودی انبارهای فولاد باعث افزایش اطمینان فولادسازان چینی در خارج از تانگشان برای حفظ سطح تولید خود شده است.
یک تجزیه و تحلیل توسط S&P Global Platts هم نشان می‌دهد که انتظار می‌رود تولید سالانه آهن خام در چین – که برای تولید فولاد مورد نیاز است – با وجود محدودیت در تانگشان، در مقایسه با رقم سال گذشته بیشتر بماند و تلاش برای جلوگیری از آلودگی را تضعیف کند.
آتیلا ویندل، مدیرعامل Analyst Navigate Commodities، گفت: محدودیت در تانگشان ممکن است منجر به تضعیف تلاش‌ها برای کاهش تولید و انتشار گازهای گلخانه‌ای در بقیه چین شود.
وی ادامه داد که چین نمی‌تواند تولید فولاد خود را کاهش دهد چراکه بسته محرک اقتصادی 3.6 تریلیون یوانی (550 میلیارد دلاری) که در ماه مه گذشته تصویب شد هنوز به اتمام نرسیده است.
وی گفت: دولت چین هم به این نتیجه رسیده که تحقق محدودیت‌های شدید ظرفیت تولید فولاد در سالی که مصرف فولاد به اوج خواهد رسید، به نفع کسی نخواهد بود.
مهم‌تر از همه، چین نمی‌تواند به سادگی تولید خود را با مقیاسی که پیشنهاد کرده در کوتاه‌مدت کاهش دهد زیرا قادر به تهیه این نوع حجم در هر کجای جهان نیست.
با این حال، مقامات چینی همچنان متعهد به کاهش انتشار هستند. ما جون، مدیر موسسه امور عمومی و محیط زیست مستقر در پکن، هفته گذشته گفت: این برای صنعت فولاد یک الزام است. صنعتی با چنین آلایندگی قابل توجهی، اکنون باید اقدامی انجام دهد. این کشور در حال تدوین طرحی برای صنعت فولاد به عنوان بزرگترین انتشاردهنده کربن است.
